Categorie archief: verhalen non fictie

Het is zaterdagavond (28-1-17) rond half acht. We zitten rustig te eten, niets aan de hand als, plotseling mijn hart als een razende tekeer begint te gaan. Het doet geen pijn, ik ben niet duizelig maar ik voel: dit is … Lees verder →

‘Nou, effies denke hoor… ‘ Met gesloten ogen beweegt ze haar grijze kopje langzaam heen en weer. Dan zingt ze met een klein stemmetje: ‘k lig op mijn kussen stil te dromen….’ Even later opent ze haar ogen en zegt: … Lees verder →

Men zegt altijd: ‘ja, dan zijn ze met pensioen en dan zouden ze het rustig aan kunnen doen, maar ze hebben het nog nooit zo druk gehad.’Ik hoor het vaak om me heen en tot nu toe moest ik daar … Lees verder →

Bij het opruimen van de schuur vind ik in een kistje wat foto’s. Oude zwart-wit afbeeldingen van vroegere buren van mijn moeder. Terwijl ik er naar kijk vliegt mijn geheugen wijd open. Achter die eenvoudige zwart-witfoto’s schuilt verdriet. Hij heeft … Lees verder →

Ondanks het feit dat er nog helemaal geen beelden wáren, zie ik ze toch voor ogen. Het oude velourstapijt, het zeil dat bij de deur was afgebrokkeld door het lopen, de eettafel midden in de kamer met vier stoelen waarop … Lees verder →

Het was een lichtgrijze ochtend. Majestueuze bomen weerspiegelden zich rimpelend in het donkere water van de stille gracht. Hoog boven de huizen klonk het tinkelen van een carillon. Daartussendoor waren er de melodieuze communicatiepatronen van mussen, mezen en merels die … Lees verder →

Omdat de auto al vroeg naar de garage moest, ontbeten we die ochtend in een Genks restaurantje. Na het eten spoedde ik me naar het toilet, waar ik deed wat u daar ook doet en waste vervolgens mijn handen aan … Lees verder →

Kat lag lui op het voeteneinde van het bed en knipoogde naar de binnenvallende zonnestralen. Hij was al eens naar het hoofd van baasje gelopen maar die lag nog, ronkend als een os, in een stapel dekens gekruld. Wat zo’n … Lees verder →

We hebben nog vakantie maar a.s. dinsdag ben ik er weer. Foto’s komen later want ik heb mijn fototoestel abusievelijk in België laten liggen. Een miniverslag. De Moezel en de Saar: Na de Rijn, gingen we richting Trier dat wat … Lees verder →

Het was heet voorde tijd van het jaar. De zonnewarmte trokzinderend over het glimmend zwarte wegdek. De enorme treurwilgen lieten hun lange armen tot vlak boven het water hangen, om, als het maar een gering, koel briesje op te vangen. … Lees verder →