Categorie archief: Tuinierverhalen

Tuinier strekte de ledematen. Krakkk, zuchtten de botjes. Aiii, kreunden de spieren. Hij keek rond. De heg was nagenoeg onkruidvrij. Het was moeizaam gegaan, maar dat had hij toch goed…. Hij zuchtte. “Zoek toch een tuinman voor een paar uur,” … Lees verder →

Tuinier stond aan het woonkamerraam en keek de stille straat in. In de verte zag hij een bekende gestalte naderen. ‘Oh God, juffrouw Knoet,’ mompelde hij, ‘wegwezen. Straks komt ze aan de deur en dan wil ze koffie en vooral… … Lees verder →

‘Koud vandaag Tuinier. Jongen, dat jij met dit weer in de tuin bezig bent. Je kunt wel griep krijgen.’ ‘Valt mee, Plato. Ik ben het gewend. En wat moet ik anders? Tuinieren is ongeveer het enige wat ik kan.’ ‘Nu … Lees verder →

Voor al die fanatieke groentetelers betekent dit stukje niets. Toch ben ik trots dat ik voor het eerst in mijn leven, vier rijpe tomaten heb geoogst. En… er is meer op komst. Volgende maand de druiven. Buuvje zei al, ‘Tuinier … Lees verder →

Een eindeloos grijs wolkendek strekte zich uit over besneeuwde stadswijk. De roerloze, berijpte bomen staken schril af tegen de roodbakstenen huizen. Uit de hoge schoorstenen kringelden, onophoudelijk, sliertjes rook. Tuinier legde de afstandsbediening op het bijzettafeltje. The Australian open had … Lees verder →

Tuinier voelde de motregen kil op zijn huid terwijl hij de laatste herfstbladeren bijeen harkte. Nog even en de tuin was winterklaar. Kleine klusjes waren het, in geen enkele verhouding tot de arbeid die hij vroeger als werknemer verrichtte. Hij … Lees verder →

Het oude, Amsterdamse, park lag in loom zwijgen gehuld. Op het centrale, kleindeels zonnige, grasveld scharrelden enkele houtduiven. In de met struiken omzoomde vijver peddelden de eenden onbestemd door het drabbige water. Hoog in de plataan wachtte de merel tot … Lees verder →

Hee, Buurman. Wat kijk jij sip? Dwag Twuibier, dab kombt omdab mijb kubstgebib loszwit. He? Wacht ik versta je. Je kunstgebit zit los. Kan het niet gerepareerd? Is is al gedaab. Maar de tabarts waz op vwakwabtie. En nu moet het gebeuren … Lees verder →

De etalage van de tweedehandswinkel was stoffig en vermoedelijk jaren geleden voor het laatst ingericht. Nadenkend liet Tuinier zijn blikken over de voorwerpen gaan. Meestal meed hij Amsterdam. Het was hem daar te lawaaierig, te kil. Toch ging hij er … Lees verder →