Angstig, het dekbed tot onder haar kin, lag ze in het halfduister, haar ogen wijd opengesperd, haar oren gespitst. Er was iets. Niet de storm die het huis flink te pakken nam. Niet de licht deinende plekken op het behang. Wat dan? Haar wekkertje wees half twaalf. Waar bleef Henri toch? Meestal was hij al terug om deze tijd. Zou er iets geb… ze huiverde.
Ze ontmoetten elkaar via een krantenadvertentie. Het eerste afspraakje van haar leven. Ze was nerveus, maar het werd een fijne avond. Henri was zó charmant.
Al snel trok hij bij haar in. Was er liefde? Dat wist ze niet goed. Maar eindelijk was er iemand samen met haar in dat grote huis. Wel had Henri nijdige trekjes, vooral als hij dingen van haar wilde die ze niet begreep, niet kon toestaan. Dan werd hij woedend, scherp, beledigend en verdween naar de logeerkamer. De volgende dag was meestal alles weer normaal.
Op een dag werd Henri lid van een biljartclub. Ze gunde het hem.
Het was buiten, ze wist het zeker. Zacht opende ze het raam. Twee gestalten, giechelend, kersenboom. Alarmbellen in haar hoofd: Henri? Met wie? En wat….?
Snel trok ze leren slofjes over haar sokken… vloog de trap af.
Bij de derde trede raakte ze iets hards en bolderde lawaaierig onderuit. Onder aan de trap stopte haar gil abrupt met een harde klap. Bloed stroomde over de onderste treden
Een schim. Hij knielde bij het lijk, pakte de slofjes, raapte drie biljartballen op en propte alles, ook zijn handschoenen, in een plastic zak die hij begroef, diep onder de regenton. Daarna liep hij naar de Kersenboom.
‘Nu ben ik van jou’, fluisterde hij.
Ze antwoordde met een kus.
Fragmenten uit het politierapport;
…op sokken uitgegleden over de traptreden.
…aldus sprake van een noodlottig ongeval.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Het eerste dat nu door mij heen schiet: Gert is ook lid van de biljartclub.
Soms zo zat als een keu…
Bedankt een gewaarschuwd vrouw…
Keuze zat begrijp ik.
Maar ik denk dat jouw Gert een heel aardige man is, anders had je het niet zo lang met hem uitgehouden.
Beter is het dus om ‘s nachts maar braaf in bed te blijven ook als je angstig bent. Die vent redt zich wel.
Dan had ze de volgende ochtend misschien beneden gelegen. Je weet het niet he? 🙂
Daar lag ze nu toch ook?
Klopt
… Wat een gemenerik zeg die Henri…
Arme meid, ze verdiende beter.
Ach ja, het is zoals het is 🙂
😅😅
‘Alles went behalve een vent’, zei iemand eens….
Aldus als feit bewezen 😇
Met spanning gelezen
Yvonne Kroonenbergh is niet dood. Ze leeft 🤣
Dat was een slim ventje, had hij zeker op de biljartclub geleerd? 😆
Zat hij wel op biljarten? Waarom lagen die ballen dan op de trap?
Goeie smoes om vreemd te gaan. 🤔
Biljarten is kijken, voorbereiden en uitvoeren. (gejat van internet)
Zou hij dan TOCH op biljarten hebben gezeten?
Hij had er blijkbaar verstand van …
Dat was geen goeie carambole voor die vrouw…….
Je steekt AC aardig naar haar kroon 🙂
Agatha Christie?
Nou dat is andere koek hoor. Daar noem je iemand.
Nou je bent aardig op weg anders 😊
Maar ik moet er niet aan denken om telkens een misdaadverhaal in elkaar te spijkeren.
Hoeft ook niet immers..
elke 14 dagen een deel … 1 in 101 en 1 in 300 woorden = feuilleton
Hier ben ik het helemaal eens, het is echt een goed stuk.
Ik denk dat we moeten verhuizen, een bungalow is veiliger, geen trappen meer in huis. Een heerlijk verhasl Plato, ik hou van dit soort verhalen maar dat wist je vast al eel
Wat mooi geschreven. Arme wachtende vrouw… uit het leven gegrepen.
En waarom vraag je je af. Waaron stelde hij ook zulke hoge eosen?
Tjemig Plaat, kijk jij veel misdaadseries? Ik wel namelijk en ik zie het zó voor me. Als hij al die spullen onder de regenton begraven heeft, is er altijd wel een pientere dienstdoende agent, een stagiaire (of een oude jongejuffrouw kan net zo makkelijk 😉) die aan zijn/haar water voelt dat er iets niet klopt. Dus als ik Henri was, zou ik me niet zo direct verslingeren aan de gestalte bij de kersenboom. Ook dat is verdacht.
Kortom; kan zo verfilmd worden.
Ja, het zou te hopen zijn dat er een wantrouwige detective was die in het plaatselijke cafe hoorde van het geval en dacht: hmmm. Dáár moet ik meer van weten. Maar ja…
Wow Plato, wat een duister verhaal! Goed geschreven. En al vanaf de 1e zin wacht je op het noodlot dat toe gaat slaan… Top!
Ik ging schrijven met een vaag gevoel waar het heen moest. En tijdens het schrijven werd alles anders. Eigenlijk had ik geen inspiratie. Ik ben met heel andere dingen bezig en daar zit mijn hoofd vol mee. Geen goede basis voor een stukje. Dus ik ben zelf niet heel tevreden. Maar het kan.
Bij mij gaat het vrijwel altijd zo, dat ik gewoon maar (eigenlijk zonder inspiratie) begin te schrijven & dat er dan ineens iets uit rolt. Wat mij betreft is je poging geslaagd 🙂
Hopelijk geen vervelende dingen, waar je mee bezig bent. Veel liefs.
Ze werd bestormd door allerlei angstige gedachten….
Knap, een complete thriller in 300 woorden.
Spannend, je vraagt je tot het laatst af hoe het zal eindigen.
Henri dacht vast dat hij de perfecte moord had gepleegd. 🙂
Een krantenadvertentie, waren ze al zo lang bij elkaar ? 🙂
De storm veroverde als het ware het huis. Dat kun je een bestorming noemen. Ze bestormde ook de trap van boven naar beneden. Dat liep niet goed af. Hoe lang waren ze bij elkaar? Dat weet ik niet. Maar in deze relatie kreeg hij niet wat hij wilde. Dat maakte hem nijdig. En ach, de vrouw was al tevreden met een man in huis, veiligheid dus. Wat kreeg hij dan niet? Hij werd in elk geval via de biljartclub in de armen van een andere vrouw geworpen. Er zijn nogal wat zaken die om opheldering vragen. Maar die krijgt de lezer niet. Maar mag dat leiden tot moord. Nee natuurlijk. En tenslotte: komt Henri er nu zo gemakkelijk af? Kennelijk. Maar ja, daar kan ik toch ook niks aan dien? Ik heb het verhaal alleen maar getikt.
Ja, de storm die het huis flink te pakken nam.
Nee, echte liefde schijnt er niet geweest te zijn.
De lezer mag het zelf invullen. 🙂
Ha,ha, je kan er toch ook niets aan doen, grappig.
Haar angst werd waarheid, alleen anders dan dat zij verwacht had. Zijn “keu” had hij schijnbaar bij iemand anders ingezet 😉
Ja dat was dan zijn keu-ze.
Ik dacht dat ook zij in de zak én onder de aarde verdween.
Knap geschreven en veel inspiratie voor een spannende kortfilm.
Arme zij, omdat hij zijn zin niet kreeg….
Als zij was verdwenen zou er een groot onderzoek hebben plaats gevonden. Dus dat liet Henri niet gebeuren.
Slimme Henri!!
Je bent een deskundige 😅
Ikke? Een deskundige? Welnee!!
Hoewel ik het niet over biljarten ga hebben dan tóch even hier omdat ik geen ander geschikt logje zie. een reactie. Voor zover ik zie gaan alle logjes toch wel over de schrijfuitdagingen en dát verklaart al waarom ik je alleen ken van reacties bij wederzijdse bloggers. Zelf doe ik nooit aan schrijfopdrachten, kom hier en daar dan wel een invulling van zo’n opdracht tegenop sites die ik volg.
Om het leeswerk een beetje binnen de perken te houden zoek ik er dus verder nooit naar. En nu wordt het spannend of deze reactie terug te vinden is. 😉
Hij is er, Riet. WordPress is vaak onnavolgbaar.
Ik begrijp je. Je probeert je eigen blog een beetje
behapbaar te houden.
Zelf zie ik het ook wel eens als teveel.
Misschien moet ik het bij 1 schrijfuitdaging laten
om zodoende weer wat meer eigen schrijfruimte
te krijgen.
Fijn dat je er even was. 😃
En vreemd genoeg zie ik nu óók m’n vorige reactie staan, bij het gastblog bomen. Schiet mij maar lek. 😉 Ja klopt, ál die uitdaging verhalen lezen zou gewoon heel tijd vragen en is ook niet mijn doel in het blogleven. Mijn blog is eigenlijk grotendeels m’n dagboek waarin je van álles aan kunt treffen dat in het leven aan me voorbij gaat en waar steeds meer bloggers toch een beetje deel van uit zijn gaan maken. We zullen elkaar altijd tegen blijven komen in de reacties omdat we ieder op ons eigen manier toch tamelijk aanwezig zijn in blogland. 😉
Plato, de eerdere reactie van Rietepietz staat onder : Welkom op Platoonline. 😉
En daarom trek ik ‘s-nachts de dekens over mijn oren en doe net of ik niets hoor.
Eigenlijk onnodig. Ik heb geen trap en geen Henri in huis.
Maar hoor jij nooit piepende scharnieren en verdacht zwaar ademen? Voel jij nooit die beklemmende stilte, de voorbode van veel heel erge dingen. Hoor je nooit fluisteren vanuit een duister plekje:…. Ik kom je hhhaaallllennnnnnn!
Bedenk: met een tijdmachine in huis.
Is jouw wereldje nooit pluis.
Ik heb drie knuffels in huis.. klein maar dapper en dol op de film Home Alone.
Oei, oei, een man met nijdige trekjes. En een goeiige vrouw die hem een biljartclub gunt. En de stakker had geen keu-ze.
Graag veel meer van dit soort verhalen, Plato. Gruwelijk, gemeen en gewelddadig. Bij de eerste zin weet je: dit gaat fout. Heerlijk.
Geweldig dit soort verhalen, vanaf de eerste zin had ik zelf een zakdoek tot mijn kin opgetrokken.
Fijn dat je weer meer aan het schrijven bent, dat je de 101 nu loslaat, dat snap ik helemaal.
Warme groet,
Nathalie