Categorie archief: Ateliertje

Ken je mijn broer Piet nog uit mijn vorige logjes? Zo ja, dan zit je nu ja te knikken tegen je eigen beeldscherm. Piet was vrijwel altijd positief gestemd (ik kijk wat ik kan en niet wat ik niet meer … Lees verder →

Al lezend kwam ik deze week een paar prenten van de schilder Jan Mankes tegen. Tijdens het lezen van zijn levensloop op internet, viel me de gelijkenis op met die van mijn broer. Piet werd geboren in 1953. Toen hij zeven … Lees verder →

En toen was er, voor de allereerste keer in mijn leven, dat moment waarop hij zei: ‘je hoeft niets voor me mee te brengen. Het belangrijkste is dat je er bent.’ Ik zat daar en voelde me verward. Duizenden gedachten … Lees verder →

Laten we allereerst vaststellen dat de expositie prima werd georganiseerd. Het kerkje in Marken Binnen was een prachtige plek voor zo’n gebeurtenis. Er hingen 65 schilderijen, er waren bloemen, er lag een kersvers nieuw boek, er waren twee meisjes die prachtig … Lees verder →

Voorbereiding laatste expositie  Met name Piet’s vrouw is hier erg druk mee bezig geweest. Het duurde vrij lang voor het allemaal rond was want ze was afhankelijk is van de hulp van anderen (het achterhalen van de eigenaars van schilderijen … Lees verder →

Beste Piet, Binnenkort is het zover. Zaterdag 9 mei om 13.00 uur wordt, in het kerkje van Marken Binnen, jouw allerlaatste expositie geopend. Je zult er wel van gehoord hebben want je kunt nu immers alles overzien! Dan weet je ook dat er … Lees verder →

Op 16 juni 2005 overleed mijn broer. Hij had zware reuma en was daarom zeer kwetsbaar. Maar desalniettemin kwam zijn overlijden toch nog behoorlijk onverwacht. Hij wilde nog zoveel. En van dat vele willen was schilderen wel het belangrijkste. Het schilderij hierboven, … Lees verder →

 Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde Het water gaat eranders dan voorheen De stroom van een rivier, hou je niet tegen Het water vindt er altijd een weg omheen.  Misschien eens, gevuld van sneeuw en regen … Lees verder →

PIJN Zo klein was jij, je wereld ongeopend Je ongeschonden vingers grepen rond Onschuldig ogend, kleine stapjes lopend Jouw blozend kopje, vrolijk en gezond Ik was nog jong, hoe had ik kunnen weten Dat zoveel zwart jouw deel zou moeten … Lees verder →