Wat vind je op Platoonline?

Korte, fictieve verhalen (Plato, Tuinier)
Gedichten (Plato)
Spirituele overpeinzingen (K. At)
Kritieken (Cornelis Critieck)
WE-300 (een maandelijks schrijfuitdaging)

De WE- 300
Wie? Iedereen mag meedoen
Doel? schrijf een fictief verhaal van precies 300 woorden.
Onderwerp:  een woord dat maandelijks door Plato wordt opgegeven.
Dit woord: mag niet in het verhaal voorkomen.
Schrijf: gewoon op je eigen blog.
Zet  een link bij Plato: in het reactieveld) dan krijg je meer lezers.
Voor wie alleen wil lezen: geef de schrijvers een reactie. Vinden ze leuk.

Link naar de WE van juli 2016

LEESTIP van Plato
Lees hier de avonturen van Miet en Griet, twee avontuurlijke zandvlooien.
Krijgt u geen spijt van want ze zijn werkelijk kostelijk.
http://ferrara-mietengriet.blogspot.nl/

 

 

 

 

 

Oppervlakkig gezien

‘Zeg Tuinier, moet je eens kijken… kijk dan!’
‘Wat moet ik zien?’
‘Die vrouw daar, met die zwarte hond.’
‘O die, mmm ja?’
‘Dat lijkt me nu echt zo’n chagrijnig grijs duifje zonder gevoel voor ehh, nou bijvoorbeeld kunst.’
‘Hoe kom je daar bij, Cornelis? Lees je dat van haar gezicht af?’
‘Dat zegt mijn mensenkennis. Die houding zegt me, dat is geen positief mens met een brede belangstelling en…’
‘Wacht even. Meen jij dat je dat echt aan iemands buitenkant kan zien?’
‘Natuurlijk.’
‘En je vergist je nooit?
‘Nooit gaat misschien wat ver, maar toch zeker 98%. Maar ben jij het dan niet met me eens?  Heb jij niet heel vaak dat je denkt: dat type ken ik?’
‘Cornelis, ik ben een bloemkoolfilosoof. Maar de tuin heeft me in al die jaren geleerd goed te kijken naar wat ik uit de grond trek. Oppervlakkig gezien lijkt het vaak allemaal onkruid maar als je je kop er niet bijhoudt, trek je zo maar de mooiste planten uit de grond.’
‘Dus jij zegt dat ik maar wat sta te kletsen?
‘Nee, alleen dat je voorzichtig moet zijn met conclusies. En misschien kun je, als het om mensen gaat, wel nóóit werkelijk conclusies trekken.’
‘En waarom wel niet? Ik ben toch vrij om….’
‘Omdat je nooit voldoende van iemands achtergrond en dus zijn innerlijk, kunt weten.
‘Ha, dan zou je dus eigenlijk nooit iemand helemaal kunnen beoordelen?’
‘Dat zeg ik.’
‘Dan ben je inderdaad een bloemkoolfilosoof, Tuinier.’
‘Dank je, ik ben er gek op. Maar ondertussen kan ik je wel bewijzen dat ik gelijk heb.’
‘Tssss, hoezo?
‘Nou, dat chagrijnige grijze duifje is namelijk een verdomd aardige, motiverende lerares Nederlands op een HAVO hier in de buurt.
‘!@#%@#%@%………..’
‘Waarom loop je nou weg, Cornelis? Ik dacht: hij helpt wel even met het onkruid, Cornelis!!…’ 

Herinnering

Merkwaardig hoe geuren, geluiden, gebeurtenissen of opmerkingen je plotseling naar het verleden kunnen katapulteren, snel, geluidloos, op een wijze waarvan je later denkt: hoe kwam ik dáár nu op?
We waren bij vrienden. Het was gezellig en de gesprekken waren van een onbezorgdheid die nog maar nauwelijks strookt met de gemiddelde teletekstberichtgeving.
Sprak iemand een zin, een woord, was het iets anders? Geen idee, maar plotseling was ik 64 jaar terug in de tijd en stond als 4-jarige Plato voor een keukenspiegel  in een hevig bloedende keel te staren.

Bij dit beeld horen de volgende herinneringsfragmenten:

• Ik, enthousiast fluitend op een pas gekregen blikken rood-blauwfigurige fluit (was dat mama die zuchtte: ‘nu maar weer even niet Plaatje’?)
• Moeder die overstuur heen en weer rent
• Vader die zijn woede koelt door het instrument op zijn knie in tweeën te breken
• Mijn ouders en ik in tram 4 (haarscherp beeld) op weg naar het ziekenhuis.
• Een behandelkamer, ik op een ligstoel, een arts met mondkapje zegt: ‘rustig maar, rustig maar.’

Waarom herinner ik me alleen secundaire fragmenten? Waarom zijn er geen herinneringen van het ongeval, de doktersbehandeling, de afloop?
Had ik pijn, was ik bang?
Waarom worden de persoonlijke emoties (die ik vast had) niet met mijn herinneringen meegeleverd? (Later vertelde mijn moeder dat ze van de dokter een standje hadden gekregen omdat ze een klein kind niet zulk gevaarlijk speelgoed hadden mogen geven.  De toedracht zelf is me nooit duidelijk geworden).

Terug- en doordenkend frapperen mij steeds twee elementen:

• Er was kennelijk ruimte om naast het ervaren van de gevolgen van de gebeurtenis tot een soort objectieve waarneming te komen (kijk, kijk, vader vernielt mijn fluit), alsof ik op dat moment uit twee personen bestond. Iets om over na te denken.
• Er is een herinneringsselectie gemaakt waarbij de scherpe kanten sneuvelden. De nasleep werd kennelijk als niet interessant genoeg afgeserveerd. Maar hoe werkt zulks?

Enfin, een stukje zonder antwoorden maar met des te meer vragen. Ook wel eens leuk.

Hebben jullie ook dergelijke ervaringen? 

WE-300: Ontgroenen

Zijn hemd was bespat met zwarte vlekken.  Zijn gezicht was rood van inspanning. Hij merkte het niet. Al werkend waren zijn gedachten omsloten door een dof verleden.

‘Kijk toch, helemaal verpest. Ben jij nou negen?  Kleuter! Stop maar, jij wordt nooit wat,  TALENTLOZE LUL!’
De jongen voelde zich leeg. Vader had altijd gelijk, al was het alleen maar vanwege zijn enorme stemgeluid, gekoppeld aan de vreselijkste verwensingen. Toen hij kleiner was, had hij er eens om gehuild. Maar dat had hij afgeleerd nadat vader neerbuigend had geroepen dat zijn zoon een huilebalk en…  een meid was.
Dit was de tendens van zijn jeugd. Hij had al vroeg leren zwijgen.

Hij keilde het lege verfblik in de struiken. Daarna rustte hij even op een boomstronk en keek gelaten naar de boszoom waar de gevorderde schemering alle kleur uit bomen en struiken leek te hebben getrokken. Daarna opende hij het laatste blik en ging weer als bezetene aan de gang. Het moest vandaag af.

Ondanks vader, slaagde hij moeiteloos voor het Vwo-eindexamen. Kort daarna begon  zijn studie aan de Rijksacademie voor beeldende kunst.
‘Had je niks beters  kunnen kiezen?’ had zijn vader gesneerd. ‘Tekenen is voor homo’s en halve zolen, dat weet je toch?’
Maar hij zette door, behept met zware bewijsdrift.

Vreugdeloos bekeek hij het resultaat,voelde enige wroeging. Maar dan verstrakte hij bij het denken aan vaders smalende woorden, gistermiddag, vlak nadat hij zijn studie met succes had beëindigd: ‘zo kunstenmaker, wanneer ga je nou een VAK leren?’
Het was de druppel.

Die zaterdag stond een hulpeloze vader voor zijn voorheen zo groene zomerhuisje met de wit-rood gelakte luiken. Het zag hem letterlijk en figuurlijk zwart voor de ogen.
Na enige tijd zag hij het bordje aan de deurklink. Met opengesperde ogen las hij:
‘Je zoon heeft een vak… hij is schilder.’

Plato © juli 2016

We gáán naar de Ardénnen!!

Wij gaan morgen voor een klein weekje naar de Belgische Ardennen.
Google even op het plaatsje Barvaux, daar zitten we straks in een huisje,
halverwege een Ardèn.
Gelukkig staat het waterpas dus we gaan het leuk hebben daar, tenminste, dat moet haast
wel gezien het liedje dat Herman Finkers er ooit over schreef.

We gaan naar de Ardennen…
De frisse lucht is even wennen…
Vooruit met frisse tred
Het eerste couplet… etc.

Jullie hebben het vast wel eens gehoord. Zo niet, het staat hier ook onder als een soort uitgestelde zwijmel.

Na dat weekje ga ik (heb ik me voorgenomen) weer meer schijven want de inspiratie begint weer wanstaltige vormen aan te nemen. 
Natuurlijk kan ik jullie niet zonder WE-300 laten zitten. Maar word dus niet gramstorig als ik niet onmiddellijk linkjes zet want dat weekje op die Ardèn heb ik geen internet.

 

De WE voor de maand juli is:

Ontgroenen

Ik hoor nu al mensen mompelen; “wat een woord, wat moet ik daar nu mee?”🙂 Maar denk daarbij dat het altijd weer lukt. Tenslotte komen hier altijd linken naar de mooiste verhalen.

Veel plezier allemaal
en tot over een weekje.

Inmiddels verschenen:

Melody    Toet@Rozi    Corja    Ria    Myriam    Mrs T.    Ajroc
Marja    Ferrara    Dwarsbongel    Jackles    Plato    Kakel    AnneMarie
Rebelse

 

 

 

WE-300: Musiceren

“KAT!”
Kat opende moeizaam zijn linkeroog,  rook suffig aan het dekbed en richtte zich traag op. Dan sprong hij stijfjes op het koele vinyl en drentelde gramstorig de trap af. Beneden klonk het uitdagende getik van een lepeltje op een stalen bakje.
Hij ging niet sneller lopen.
“KAT!”
Zing het maar, meesmuilde Kat. Mensen… altijd haast. Enfin, geen aandacht aan schenken.
Toch maakte een onbedwingbare snuffelbehoefte dat hij even later gulzig zijn bakje leegvrat. Vreemd, dacht hij onderwijl, in al mijn vijftien jaren heb ik zowel mijn ratio als mijn filosofisch inzicht toch aardig ontwikkeld. Maar zodra  mijn hypothalamus een hongergevoel afgeeft lijkt al het hogere wel te moeten wijken.
Terwijl hij zorgvuldig het bakje schoonlikte, bedacht hij dat dit plotselinge inzicht ook gold voor  vachtreiniging. Ga maar na, hij zou straks, tussen de sanseveria en de cissus op de vensterbank springen. Na wat wrikken en wroeten zou hij zich rustig kunnen overgeven aan zijn liefste bezigheid: het verder ontwikkelen van zijn filosofisch systeem. Maar nee, want zodra hij zich had genesteld was daar, hup, die onbedwingbare behoefte om, met één poot boven de kop, zijn eigen staart te gaan zitten likken.
Ongewild weliswaar, maar het gebeurde… altijd.
Dit leidde derhalve tot een belangrijke levensvraag:

hoe komt het dat het hogere leven van de kat zo storend
gedomineerd wordt door zijn lagere driften?

Hij schoof juist de plantenpot met zijn lijf opzij toen er een gitaargejank van jewelste klonk.
“Stik,” jankte Kat giftig. “Over lagere driften gesproken. Binnenkort weer zo’n snorrenkrakend buurtoptreden. Ik geloof warempel dat die levensvraag#@%@#%  voor mensen belangrijker is dan voor katten.”

Even zweeg de gitaar.
Een hand beroerde Kat’s kop.
“Wat zit jij je vacht mooi te maken, Kat; krijgen we visite?”
Kat wilde minachtend wegkijken.
Maar hij kopte toch terug.
Het was sterker dan hijzelf.

De WE-300 voor mei-juni 2016

Met 14 mensen was Plato’s woonkamertje wel ongeveer volgebouwd. Buiten regende het, binnen was alles energie.
Sommigen verbaasden zich: Plato organiseert een gratis huismiddag? Was hij jarig… of 40 jaar getrouwd? Het antwoord: nee hoor, gewoon voor de gezelligheid.
Ze kwamen.

De aanleiding
Plato en buurtgenoot Pierre oefenden al een tijdje voor hun plezier  elke dinsdagochtend op gitaar en samenzang. Hoewel zeer verschillend (Pierre:ras-Hotel- en stadsmuzikant, Plato, die tot dan toe hooguit binnensmonds zong) konden ze het muzikaal goed met elkaar vinden. Pierre’s grootste wens: samen eens op te kunnen treden in een zaal vol publiek. Plato’s grootste verzuchting: oh, God, als DAT maar goed gaat!!

Voorbereidingen
Een zaaltje komt niet zo maar vol. Dus besloten we eerst wat try-outs te doen. Plato besloot dat het gratis en zonder allerlei regeltjes moest (die zijn er al genoeg in de wereld). Er werden flyers gemaakt, mensen werden aangesproken. De buurtgenoten waren enthousiast. Al snel zaten we volgeboekt.

En hoe was het?
Geweldig. We speelden 30 nummers, refreinen werden voluit meegezongen, er werd van versnaperingen genoten, er werd gedanst, gelachen, gefotografeerd en na afloop meldden velen (ook buurtgenoten die er van hadden gehoord) zich voor een vervolg. We waren verbaasd want tja, je organiseert wel wat maar je hebt van het verloop geen flauw idee.

Hoe nu verder?
In juni doen we het nog eens maar dan in de tuin. Dan kunnen er wat meer mensen bij. Moet het wel mooi weer zijn natuurlijk.
Nou, dat was het  mensen…

…Hohooo, en de foto’s dan? Je gaat toch niet vertellen dat er geen….
Ja hoor. Maar die vind je in het verslag van buurtgenote Yvonne (klik)

En wat heeft dat nu met de nieuwe WE te maken?
Oei, bijna vergeten. Nou, het woord voor de periode t/m 22 juni is:

Musiceren

Hopelijk hebben jullie er zin in🙂

Melody    Ria    Reismeermin    AnneMarie    Toet,Rozifantje& Rianne   Minoesjka    Rianne    Myriam    Koppieop   Anneke    Marja    Tinyblogt   Dwarsbongel    Smijling    Corja    Jokezelf    Plato    Ferrara    Frederique    Rebelse    Kakel    Mrs T

101: Koppieop

Enige tijd geleden werd ik benaderd door iemand die graag een WE-300 wilde schrijven maar geen eigen blog had.
Ik nodigde hem uit bij mij een gastblog te schrijven. Dat wilde hij wel en vervolgens publiceerde hij (onder de naam ‘koppieop’) een aantal WE’s. Deze werden door jullie goed ontvangen.
Onlangs kreeg ik een reactie van hem met daarbij een link. Deze klikte ik aan en… ja hoor, hij had de sprong gewaagd.

Bij deze zijn jullie allemaal uitgenodigd zijn gloednieuwe site te bewonderen. Hij zal zeker blij zijn met jullie bezoek en reacties. Ook goede  Wordpresstips zijn welkom.

https://koppieopblog.wordpress.com