Welkom op Platoonline

Wat vind je hier?
Persoonlijke-, non-fictieve en fictieve verhalen etc. 

Reacties?
Heel graag

Veel leesplezier
============

Overleden en (tijdelijk) gestopte bloggers: klik hier

Klik hier voor de laatste WE-300. Deze leverde tot nu toe 13 mooie verhalen op.

Klik hier voor de 101 voor de maand maart 2023 (14 verhalen)

Dit is Cornelis Critieck
Na veel omzwervingen is hij terug in Blogland.
Op maart kreeg hij een hartstilstand bij Plato thuis.
Cornelis was jarenlang columnist voor Platoonline.
In het blogje van 1 april (geen grap) lees je meer over hem.
Hoe gaat het met hem?
Wat heeft hij met een bijna-doodervaring.
U leest het vandaag en binnenkort op Platoonline.

Cornelis is eindelijk terug

Cornelis staat met opgeheven vuist voor het raam en gebaart woedend naar wat met een bal spelende kinderen.
‘Gaat heen, tuig,’ roept hij. ‘Dit is geen speelplaats. Jullie verwoesten mijn Aucuba’s. Verdwijn!!’
De kinderen merken hem nauwelijks op, zijn alweer weg.
Cornelis, nog steeds nijdig, gaat zitten en voelt zijn pols. Krengen… denkt hij, brengen mijn hart nog op hol… geen respect… schande!!

Wie is die mokkende man? Een uitleg.
C. Critieck, ooit student Nederlands. Voortijdig gestopt omdat zijn talenten niet onderkend werden. Veel omzwervingen, veel baantjes. Raakt op een dag in gesprek met Tuinier in een winkelcentrum. Deze is tuinman bij Plato, de blogschrijver met een drukke baan. Hij zoekt Bloghulp. Tuinier brengt Cornelis mee naar Plato. Gevolg: hij wordt columnist bij Platoonline.
Dit gaat jaren goed tot er wat onaangename dingen gebeuren, want Cornelis is niet de makkelijkste. Hij krijgt een eigen woning, blijft onregelmatig columns schrijven. Tot hij op een dag verdwijnt.
Na ruim twee jaar komt hij terug. Waar was hij? Wij weten het niet.
Maar hij heeft onlangs een zware hartaanval gekregen. Geopereerd, stents geplaatst, revalidatie, een geplaatste ICD en daarna, vooral, de eigenwijsheid van Cornelis.

U bent enigszins bijgepraat.
Cornelis kan niet optimaal begeleid worden. Hij neemt zijn pillen niet in, gaat niet naar de afspraken met de specialist en eet veel te vet. Tja, u kent de gevolgen: hartstilstand in het blogje van 18 maart, een bijna dood ervaring en een redding dankzij de ICD. Uiteindelijk: een nieuwe operatie en een consequent programma in het ziekenhuis om de nodige zorgvuldigheid te leren.

De telefoon rinkelt
‘Ja wat?’ schreeuwt Cornelis tegen de stokoude telefoon. Hij neemt de hoorn op. ‘Critieck!’ zegt hij bits. ‘Met wie?’
———
‘Oh Plato,’ er komt een matte glimlach op zijn gegroefd gezicht.
‘Bijpraten? Ja leuk, overmorgen 20.00 uur? Ok.
Tuinier er ook bij? Gezellig.
Geen 1 aprilmop? Ha ha, jaaa, prima.
Ok, dáág.’

Cornelis zit in zijn leunstoel.
De avond drijft onverbiddelijk zijn kamer binnen. Hij merkt het niet. Maar wie goed kijkt ziet zijn lippen trillend bewegen.
‘Een bijna-doodervaring, hoe leg je dat in Godsnaam uit. Wie gelooft je? Na het eten maar iets opschrijven.’
Het is een heel andere man die nu opstaat en zich met eenzame tred naar de keuken begeeft.
Dit is Cornelis. Hij heeft tegenwoordig twee kanten. En hij weet nog niet precies hoe hij met zichzelf moet omgaan.

(wordt vervolgd ten huize van Plato)

Tuinier: de inval

Tuinier stond aan het woonkamerraam en keek de stille straat in. In de verte zag hij een bekende gestalte naderen.
‘Oh God, juffrouw Knoet,’ mompelde hij, ‘wegwezen. Straks komt ze aan de deur en dan wil ze koffie en vooral… kakelen.’
Hij stapte achteruit de gang in zodat zij hem, bij het voorbijlopen, niet zou zien.
‘Het is toch te gek, ‘gromde hij, ‘dat ik me voor de zoveelste keer sta te verschuilen. Maar ja, ze was dan ook een echte Hyacint Bouquet in het kwadraat.
Hij had Cornelis C. eens geraadpleegd. Die had zijn schouders opgetrokken en gezegd: ‘ één keer goed schofferen en je ziet haar nooit meer.’ Maar dat was wel erg grof. En Plato zou vermoedelijk zeggen: ‘verzin een smoes maar houd het netjes.’ Had je ook niks aan.

Nu zou ze wel voorbij zijn, dacht Tuinier, stapte de kamer in en… keek recht in het gepoederde gezichtje van buurvrouw.
‘Ha, Tuinier, galmde ze, ‘u bent thuis. Ik dacht, hij is vast al aan het koffie zetten. Doet u even óóóopen?’
Tuinier ontgrendelde de voordeur en ging de keuken in.
Buurvrouw zeilde als een oorlogsschip de woonkamer binnen, wierp haar jas over een stoel en riep: ‘Tuinier, wat een aardige inrichting voor zo’n klein kotje. Wat je met goedkope spullen toch allemaal kan doen. En die planten, ja de mijne zijn natuurlijk groter, maar de jouwe staan best goed hoor.
Tuinier kwam met de koffie binnen en gromde een vaag antwoord.

Juffrouw Knoet nam met een plof plaats in de leunstoel van Tuinier. Deze pakte een gewone stoel. Terwijl juffrouw Knoet ratelde, bedacht hij wanhopig: hoe werk ik haar weg? Hij werd er knap zenuwachtig van.
‘Zeg Tuinier, wat staat die olifantspoot mooi. Die glanzende bladeren, die robuuste stam, hoe doe je dat?’ Zo wil ik er ook wel een.’ Ze pakte de stam van de plant stevig beet, als wilde ze hem meteen mee naar huis nemen.

Waar hij de woorden vandaan haalde, Tuinier wist het zelf niet. Maar ze kwamen.
‘Oh die olifantspoot, tja, ik wist niet dat hij zo mooi zou worden. Eigenlijk geef ik hem gewoon alleen een beetje water en aan de stam smeer ik altijd de snot die ik ’s ochtends uit mijn neus peuter. Daar reageert hij heel goed op.
Drie seconden doodse stilte!!!
Daarna: het bliksemsnel terugtrekken van een hand en juffrouw Knoet die, ijselijk gillend, het huis uitrende.

Het plaatje komt van internet

Tien vragen over u en uw blog

Niet-bloggers kunnen ook meedoen. Probeer u dan gewoon in te denken dat u er wel een heeft en fantaseer er op los. Als u klaar bent denkt u misschien aan…. een eigen blog.
Wel-bloggers die hier niet in de linklijst staan: geef s.v.p. je blogadres op. Dan kunnen we komen lezen.

Als slot van deze vragen hierbij de antwoorden van Plato zelf.

1. Hoe bepaalt u wat voor stukje u schrijft?
   Meestal door invallen, vaak via wandelen en dan onderweg iets zien, soms door krantenberichten.
   In de meeste gevallen komt het dus gewoon op.
   
2. Laat u zich bij uw keuze leiden door wat anderen mogelijk interessant vinden? Of schrijft u gewoon wat u zelf nodig/leuk/interessant vindt?
   Ik kan alleen maar opschrijven wat- en hoe ik iets leuk of interessant vindt.
   
3. Wat vindt u leuke schrijfonderwerpen?
   Ik mag graag kattenverhalen schrijven. Of ik schrijf over belevenissen van mijn alter ego’s. Dierenverhalen: daar houd ik ook van, maar dan meestal over dieren die verrassen door hun menselijke vragen over het leven. Echte antwoorden vinden ze meestal niet.
   
4. Bent u tevreden over het aantal bezoekers op uw blog? Waarop is dit aantal, denkt u, gebaseerd?
   Bloggen loopt flink terug en dat zie je in de reacties. Dat is jammer. En natuurlijk zou ik best meer reacties willen krijgen, maar dat weerhoudt me niet om toch gewoon te schrijven zoals ik dat wil.
   
5. Vindt u dat u voldoende reacties krijgt?
   Stomme vraag. Wat is nu voldoende? Soms vind ik het jammer dat er zo weinig wordt gereageerd op stukjes waar ik heel serieus mijn best op heb gedaan. Zie ook Mrs. T. die iets soortgelijks schreef. Ik realiseer me wel dat het beter is om gewoon te schrijven zonder daarbij verwachtingen te hebben.
   
6. Wat vindt u van de kwaliteit van de reacties (inhoudelijk, hartelijk, te kort, te lang etc.)
   Soms heel goed, soms voorspelbaar. Het is fijn om af en toe en reactie te krijgen op inhoud, Daar kan ik dan van leren en er mijn voordeel mee doen.
   
7. Zijn er reacties waar u inhoudelijk iets aan heeft?
   Soms wel. Daar ben ik blij mee (of het nu een positieve- of negatieve reactie is).
   
8. Kijkt u wel eens naar de statistieken op uw blog? Laat u zich daar (enigszins) door leiden?
   Nee, ik weet ze niet te vinden en ik zoek er ook niet naar. Vroeger bij weblog keek ik wel statistieken en ik weet nog dat ik daar heel nerveus van werd.
   
9. Wat betekent een like voor u?
   Eigenlijk niet zo veel. De likes ontbreken hier ook. Ik kon ze niet vinden en ik ben te lui om ze op te zoeken. Een echte reactie zegt me veel meer.
   
10. Welke vraag heeft u hier gemist en wat is hier op uw antwoord?
    Je zou eindeloos kunnen doorgaan met dit soort vragen. Maar ik ben na 10 vragen wel klaar.
    
    Ik ben beslist blij met degenen die de vragen beantwoord hebben. Dank jullie wel allemaal!!
    
    
    
    

Herstart/Maria

 Drie beroepslopers
Manuela Mignolla uit Italië
Carmencita López uit Spanje
Lucia Beelen uit België

Manuela op kop
Carmencita steekt een tandje bij en haalt in. 
Carmencita verwonderd want Lucia flitst plots voorbij en haalt moeiteloos de meet. 
Het Belgische publiek juicht opgetogen.
Carmencita baalt want is 2de geworden en ziet de beker aan haar neus voorbij gaan.

Plots wordt bekend gemaakt dat Lucia wordt gediskwalificeerd.
Waarom dat nu? 
Blijkt dat de Belg straalmotoortjes aan haar schoenen gemonteerd heeft.
Dat wordt een schorsing. Ze zal haar carrière moeten herstarten.

‘Ja, zo kan die wel,’ denkt Carmencita en wint alsnog de beker! 

 

. 

101-Herstart-afstand

Sinds jaren waren ze weer samen.
Er werd gesproken over werk, familiale omstandigheden en… kwalen
(Tuinier: artrose, Plato: schildklier, Cornelis: hartklachten en een ICD)
Daarna werd het toch gezellig met appelgebak en jeugdliederen.

Het gebeurde in minder dan een seconde.
Zonder aankondiging zakte Cornelis ineen.
Geschrokken knielden ze neer.
Seconden verstreken in doodse stilte
Tuinier schudde zijn hoofd.

Plotseling, als door een onzichtbare hand,
werd het lichaam wild dooreen geschud.
Weer schrokken ze hevig.
Cornelis opende de ogen.
Zijn blik was gericht op een onzichtbare einder.
‘Ik ben vijfhonderd jaar in de hemel geweest,’ fluisterde hij.
Welk jaar is dit?

101-Maart-2023

Intro
Vandaag beginnen we met een nieuwe reeks 101 verhalen.
Melody is degene geweest die veel hulp en advies heeft gegeven om
de 101 blogtechnisch in orde te krijgen. Daarom geeft zij het eerste woord.

Dat woord is:

Herstart

Vragen: kijk in de menubalk, pagina 101
Op deze pagina tref je aan:

De regels van de 101
Het controleren van het aantal woorden
Een klik naar de oude 101 verhalen
Een overzicht van gebruikte woorden

Maak gebruik van deze pagina.
Zijn er daarna nog vragen…
stel ze in het reactieveld.

Veel schrijfplezier gewenst.
Groetjes,
Plato

Dit waren precies 100 woorden

Inmiddels 14 bloggers schreven een 101-Herstart. Klik op de links om te lezen.

Melody

Geesje

Roadlaura

Neeltje

Joanne

Jokezelf

Hanneke

Plato

Rianne

Maria

Viviane

Joanne 2

Mrs T.

Geesje 2

WE-300 Belasten

In de stille kamer zat Bertha wat te piekeren over Gert, haar zoon. Ach, die jongen dacht dat hij zijn invalide moeder kon bedonderen. Maar toen hij, die koken altijd verafschuwde, haar plotseling de lekkerste maaltijden voorschotelde en de hulp vertelde dat hij mama voortaan zelf zou tillen, had ze onmiddellijk argwaan. Mama moest kennelijk zwaarder worden. De link lag uiteraard bij het gewichtheffen. Gert praatte namelijk over niets anders dan over de dorpstitel die hij wilde winnen en over het gebrek aan een sportschool.

De idiotie, je moeder gebruiken als trainingsobject! Bizar toch? Eerst wilde ze hem keihard toespreken. Maar… ze begreep en hield van hem. En was hij niet altijd goed voor haar?
Maar toch… hij moest een klein lesje krijgen.

Maanden later haalde Gert zijn titel en kreeg een prachtige beker. Die avond was het groot feest met vooral alcohol. Gert was blij. Het knagerige stemmetje van binnen elimineerde hij met zeer veel drank.

Diezelfde avond: Bertha zat rechtop in haar rolstoel toen de hulp binnenkwam. ‘Zullen we?’ vroeg ze. Bertha knikte. ‘Naar de bijkeuken. Gert neemt altijd de voordeur.’

Middernacht, flink aangeschoten, beker in de knuist, struikelde Gert de kamer binnen.
 ‘Ik bben er mama, ik hhheb gewwonnen,’  lalde hij.
Geen antwoord.
Hij slingerde zijn spullen in een hoek, knipte het licht aan, zette zich op een stoel en keek…
De dekens waren weg, het bed was leeg!
Plotseling begon hij over zijn hele lichaam te beven. ‘Mama, mama!…’ Zijn stem stierf weg.

Bertha zat gniffelend in de rolstoel in de bijkeuken, naast haar de hulp.
‘Je weet wat je zeggen moet hè? Dat het gewicht me teveel is geworden. Dan verdrietig kijken zodat hij flink schrikt. Daarna kom ik aanrollen.’
De hulp knikte en liep naar de kamer.

Even later hoorde Bertha haar hoog en hevig gillen.

WE-300 Belasten (verhaal: Maria)

Hmmmpfrrrr…. Puf puf
‘Mama, je bent zwaarder geworden. Dat komt vast van mijn goede eten.’ 
‘Je bent een goede kok zoon.’
‘Dank je, hier, eet nog maar een hapje, je bent nog te mager. Ja, doorslikken, goed zo.’

Mama was slecht te been, zat in een rolstoel, had hulp nodig bij de toiletgang en naar- en uit bed gaan; een hele opgave voor voor Gert.  Maar hij deed het doelgericht, en graag. 

Een maand later.
Hmmmpfrrrr…. Pufpuf
‘Ik zweet er al haast van mam…maar jij ziet er goed uit.’
 
Eten nam het laatste jaar een belangrijke plaats in.. 
Hij had zich langzamerhand tot een meesterlijke kok ontwikkeld. Hij hield ervan zijn moeder met heerlijke gerechten te verwennen: Cocq au vin, konijn met pruimen, zalm in een speklaagje en pekingeend. Hij kokkerelde dat het een lieve lust was. Bakken deed hij intussen ook als de beste. Eclairtjes, smoutebollen, appelcake, Tiramisu, zijn moeder was er helemaal weg van. 

Gert was jarenlang bevriend met Juul. Juul was een verstokte vrijgezel en woonde een paar straten verder. Hij was haast kind aan huis en kwam dagelijks een babbeltje doen en koffie drinken.
‘Dag Gert, dag Berta! En… weer lekker gegeten vandaag?’
Berta knikte tevreden.
‘Hoelang nog Gert?’ vroeg Juul.
‘Over 2 maanden, we hebben nog een hele weg te gaan vooraleer het zover is. ‘

Weer een maand later. Moeder zag er nog gezonder en welgevulder uit. 
Gert was tevreden.

Op een dag zei Gert: ‘vandaag is een belangrijke dag voor mij, mam. Ik kom laat thuis.
De oppas zorgt intussen voor je. Hij gaf haar een streeltje, een zoen op de wang en vertrok.

Die avond won Gert de felbegeerde dorpsbeker gewichtheffen. 
Terwijl hij tussen de juichende, klappende menigte zijn gewonnen beker omhoog hief, fluisterde hij met een geniepig lachje: ‘Dank je wel, mam.’ 

101 Opnieuw? Aangepaste tekst

Plaatje, bedacht en gemaakt door Plato. De tekeningen komen van internet, de technische hulp van wie anders dan Melody

De schrijfuitdaging 101 gaat van start op 15-3-2023
De regels vind je in de Menubalk, pagina 101

Hieronder een voorbeeld.

Vissen
Het meisje met het hengeltje keek naar het bord in de grote vijver
Vissen niet toegelaten, las ze.
Daar stak een vis zijn kop boven water.
‘Jij mag hier niet zijn,’ riep het meisje op het bord wijzend.
‘Klets.’ bitste de vis, ‘daar staat dat mensen hier niet mogen vissen.’
‘Nietes,’ repliceerde het meisje, ‘vissen is een zelfstandig naamwoord, zegt juf.’
‘Onzin,’ blubde de vis, ‘vissen is een werkwoord, ik vis, jij vist, enzovoort.’
Het meisje liep zwijgend weg. Zo ver ging haar leerboekje nog niet.
‘Heb ik jou daar even mooi beet,’ schreeuwde de vis venijnig en dook onder.

Zie verder de volgende blog KLIK

Sp(r)ookje

‘Mama, Juffie heeft vandaag een spookverhaal verteld. Het was heel eng.’
‘Oh ja? vertel eens.’
‘Nou, het was Kerstavond. Er was een heel gierige man. Zijn knechten moesten hard werken en ’s avonds hadden ze allemaal erge honger.’
‘Wat een lelijkerd.’ En dat spook?’
‘Dat kwam ’s nachts en hij rammelde met een ketting van bing bing bing. Die man werd bang. Toen nam het spook hem mee door de lucht en schreeuwde: whoehahahahaha.’
‘En toen?’
‘Nou, dat gaat juffie morgen vertellen.’
‘Ach kind, het is maar een verhaaltje. Spoken bestaan niet echt.’
‘Maar mama, als er nou toch een spook in mijn kamer komt. Dat ie gemeen lacht en roept: IK KOM JE HÁÁÁÁÁLEN.’
‘Ach joh, dan zeg je gewoon: haha, jij bestaat niet. Plop jij maar weg.’
‘En dan, mama?’
‘Nou dan is hij verdwenen. Zo, en nu lekker slapen.’
‘Mag het nachtlampje opblijven?’
‘Ja hoor, ik laat het aan. Welterusten lieverd.’
‘Welterusten mama.’

Middernacht. De twaalfde slag stierf zojuist weg.
Geruisloos en enigszins gespannen zweefde het spookje de slaapkamer binnen. Nu moest hij zwaar gaan bulderlachen en daarna, zei de cursus, naargeestig roepen: ‘Ik kom je haaaalen.’ Ook moest hij flink met zijn mouwen wapperen. Dan werd het kind lekker angstig. Op dat moment moest hij keihard boeoeoe roepen en verdwijnen. Einde eerste les.
Hij keek naar het bedje. Wat een aardig kindje. Was spoken eigenlijk wel zo leuk?

Besluiteloos zweefde hij om het slapende hoofdje en probeerde een voorzichtig bulderlachje. whoeaa…grm grm. Verdikkie, dat viel niet mee.
Juist haalde hij adem voor een tweede poging toen het kind wakker werd. Met grote ogen staarde hij naar het wezen. Het was een spook, maar… wat een ukkie. Nog kleiner dan hijzelf.
‘Jij bent een spook he?’
‘Ja,’ zei het spookje beteuterd.
‘Mama zegt dat jij niet bestaat. En nou moet jij wegfloepen.’
‘Wegfloepen? Hoe dan?’
‘Nou, dat weten spoken toch wel.’
‘Maar… ik ben pas begonnen. Ik zit nog op les.’
‘Oh, wat moet je dan nu doen.’
Het spookje dreunde gehoorzaam zijn lesje op.
‘En dan?’
‘Jij wordt bang, daarna roep ik boe en zweef ik weg. Je bent toch wel bang?’
‘Eigenlijk niet’, zei het kind zacht. ‘Je bent klein en helemaal niet boos.’
Het spookje begon te huilen. ‘Ik kan het niet’, snikte hij. Ik kan niet bulderen en gemeen lachen. Zo ga ik de cursus niet halen.’
‘Dan moet je veel oefenen, zegt juffie altijd. Dan gaat het op een dag vanzelf.’ Hij peinsde even.
Weet je wat? Kom bij mij oefenen. Dan doe ik wel of ik bang ben.’
‘Mag dat, fluisterde het spookje, is het echt?’
‘Ja, maar niet zo laat. Morgenavond om zeven uur kan wel. Maar nu moet je gaan. Ik moet slapen want morgen hebben we rekenen.’
‘Dank je wel, dan zweef ik nu weg. Hij wuifde even met zijn mouwen. Daag.’
‘Tot morgen’ gaapte het kind en dacht, hij is te aardig voor een spook. Eigenlijk is het meer geestje.
Toen viel hij in een diepe slaap.