Maandelijks archief: juli 2005

 Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde Het water gaat eranders dan voorheen De stroom van een rivier, hou je niet tegen Het water vindt er altijd een weg omheen.  Misschien eens, gevuld van sneeuw en regen … Lees verder →

PIJN Zo klein was jij, je wereld ongeopend Je ongeschonden vingers grepen rond Onschuldig ogend, kleine stapjes lopend Jouw blozend kopje, vrolijk en gezond Ik was nog jong, hoe had ik kunnen weten Dat zoveel zwart jouw deel zou moeten … Lees verder →

De vrouw van Piet, heeft inmiddels een mooi boek over hem uitgebracht. Het staat vol met foto’s van prachtige schilderijen. Ook lees je er in het kort wie Piet was en wat zijn levensfilosofie was. Maar wat nu gedaan met … Lees verder →

Sommige gebeurtenissen blijven je altijd bij. Deze gebeurtenis kan ik niet meer exact dateren maar Piet was in elk geval nog geen 2 jaar oud. Het moet dus eind 1953, dan wel begin 1954 zijn geweest. Omdat we geen geld … Lees verder →

Het was 1953. We woonden vier hoog in de staatsliedenbuurt in Amsterdam Zuid. Mijn vader en moeder huurden her en der kamertjes van mensen om als het ware één hele woning bij elkaar te schrapen. Ik ging er op de … Lees verder →

Vroeger waren wij arm, zeer arm. Mijn vader was machine bankwerker en verdiende maar heel weinig. Toen ik twaalf jaar oud was en Piet dus 7 jaar, verhuisden we naar Wognum (West-Friesland). Piet, die tot dan toe tamelijk Amsterdams sprak, … Lees verder →

Piet’s credo, tevens de titel van dit stukje, ontleende hij aan zijn positivisme waarmee hij zich telkens weer aan de penseelharen de realiteit in sleepte. Een realiteit zoals hij die zelf voor ogen had. Kijkend naar wat hij nog kon, … Lees verder →