Categorie archief: Meesverhalen

Seline durfde zich niet te verroeren. Haar hartje klopte wild in haar keel. Daar beneden was het doodstil. Juist wilde zij heel zachtjes “Mees” roepen toen ze iets hoorde. Frrrrrrt, frrrrrrt, klonk het in de verte. En ineens……daar was Mees. … Lees verder →

Mees keek schichtig naar beneden was het dichte struikgewas. Alleen…die vleugel…kan die het wel aan? Hij vreesde van niet. “Bejje bang, jochie? kwezelde Grauw verder. “Hoeft niet hoor. Eén flinke bijt en het is gedaan. Ik houd er niet van … Lees verder →

De volgende dag voelde Mees zich stukken beter. Hij besloot om nog zo’n beetje in het nest te blijven lummelen. Andere Mees was een paar minuten geleden voor de tweede keer uitgevlogen om een paar vette kruisspinnen te vangen. Mees, … Lees verder →

Eerst was het donker. Zo donker dat hij geen hand voor ogen kon zien. Maar allengs verscheen er aan de horizon een zacht witgeel schijnsel. Het viel Mees op dat hij geen moeite hoefde te doen om het te volgen. … Lees verder →

De zon scheen zo uitbundig dat mees er van binnen helemaal vrolijk van werd. Zojuist had hij flink ontbeten en hij voelde zich sterker dan ook. Toen dacht hij aan het ei. Het ei van het weten. Wat had de … Lees verder →

Wakker worden, hé luie verenbaal, hoor je me niet, wakker worden. Mees schrok op uit zijn slaap en keek wild om zich heen. Wie sprak daar. Wat zit je nou dom te kijken, vogel, hier ben ik, piepte het achter … Lees verder →

Terwijl de zon haar gouden stralen over de aarde wierp, zat Mees in de dakgoot van het grote huis en pikte afwezig in zijn verenkleed. Hij dacht aan de jasmijn. Toen zaten er al zoveel vragen in zijn hoofd. Sindsdien … Lees verder →

Die ochtend werd Mees hongerig wakker. Hij schudde zijn veren, dook de tuin in en wist deze keer een paar vette rupsen te verschalken. Daarna keek hij nog één keer naar het oude nest. Zijn kwetterende broertjes en zusjes schenen … Lees verder →

Het was een warme, zonnige dag. Mees zat met zijn broers en zusters in de bloeiende Jasmijn en keek naar een Atalantavlinder die, ongedurig wapperend met zijn vleugels, om de roze Lavatera cirkelde. Mees sloot zijn ogen. Terwijl de anderen … Lees verder →

Grote Mees keek hem streng aan. Had je moeder je niet verboden om er alleen op uit te gaan, kleine Mees, vroeg hij streng. Ja, pa, zei kleine Mees schuw. Hij kende zijn vader nog maar net maar hij zag … Lees verder →