WE-300: Zen

Lang geleden, toen ik nog geen blog had, fietste ik veel. Ik had een pittige baan met soms flink wat spanningen.
Die trapte ik dan, in het weekeinde, van me af.
Op een dag, na zo’n week van vergaderingen en slecht-weer-gesprekken, vertrok ik
‘s-ochtends met zon en een prettig windje in de rug. Het fietsen ging als vanzelf en na een aantal uren pedaleren kwam ik in een gemoedstoestand waarin mijn gedachtewereld zachtjes leek uitgeschakeld.
Hoe lang duurde dit? Dat weet ik niet maar op een bepaald moment fietste ik weer in het heden. Ik bevond mij op een onbekende, bosrijke weg die flink bergopwaarts voerde.
Langzamerhand maakte de begroeiing plaats voor een rotsachtig landschap en een donkere lucht waaruit een gestage motregen viel.
Daar bereikte ik de top.
Plotseling waren daar hoge stemmen:
‘Héé, is that not mister Pleet?’
‘Nee joh, die is ouder.’
‘Nonono, joe forget we come hier in de timemachine.
‘Oh ja… Hallo, meneer Pláát!’
Ik stopte, keek en zag een rotsblok waarop een roze-, een roodgrijs- en een bruin wezentje in meditatiehouding zaten.
‘Eh… Ik ben niet meneer Plaat. Wie zijn jullie?’
‘Wij zijn de boysz en komen uit de toekomst met onze tijdmachine.’ zei de roze.
‘Yes’, fluisterde de bruine. We mediteer hier want… Wij Zen!!‘
Ik keek ongetwijfeld superdom.
‘Joe cannot know us because joe have nog geen blog. And Plaat not yet bestaat. That comes later.’
Ik gluurde achter het rotsblok. Een buikspreker? Een verborgen camera?
‘Blog, Plaat, tijdmachine?’ stamelde ik.
‘Neem een blog en leer onze secretaresse kennen,’ adviseerde de roodgrijze.
‘But now we must go because we become draifnat. Byebye,’ riep de bruine.
De drie klommen bliksemsnel op een apparaat dat achter het rotsblok stond. Ze zwaaiden. ‘Till later…’
Een flits…
Ik stond daar maar… als in een droom.
Drijfnat.

====== 0 ======

————————————————————-
Met dank aan de boysz van Koffiedigitalix
————————————————————