Vijf dagen Praag II En… een nieuwe WE

Ingrediënten: geld, rugzak, fototoestel, dieprode touringcar, chauffeur,  bejaarde gids, vijfenveertig enthousiaste Vlamingen en vijf ‘Ollanders.

Toen we Praag bereikten, regende het.
‘Dat,’ zei de gids licht ironisch, ‘wordt de komende dagen niet beter. Hier is uw kamersleutel, om zeven uur start het diner en vanaf kwart voor negen  maken we een eerste wandeling.’
Die avond stonden we aan de poort van het centrum: de kruittoren. Het zou een explosief interessante trip worden. 

Drie dagen lang doorkruisten we het fascinerende Praagse centrum. Er zijn zoveel bezienswaardigheden, je kunt ze onmogelijk allemaal noemen. De (vaak té bombastisch ingerichte) kerken, het overweldigend aantal standbeelden en de Art-nouveaugebouwen waren vaak schitterend (nog even likkebaarden, Tagrijn).

 1 en 2: deze gebouwen staan op het Wencelasplein.
3: standbeeldengroep op het centrale plein in Praag.
4. Het kerkraam van Mucha in de Sint Vitus Kathedraal.

Ook bezochten we de burcht, een prachtige oude bibliotheek, een klooster en een twee oude synagoges. 

De oude bibliotheek (foto is wat wazig maar het moest stiekem want je mocht beslist niet fotograferen).

Overigens moest je niet gek opkijken als je, tussen al dat moois, gebouwen ontwaarde die half op instorten stonden. Tsjechië is simpelweg niet rijk genoeg om alles te restaureren.

Zo dus: dit gebouw is een deel van het station. Sommige kopjes, boven de ingangen, hebben het verleden overleefd. 

Het toerisme wordt gedragen door twee Praagse zonen: de schrijver Kafka en de Art-nouveauschilder Mucha met, in hun voetsporen, de componisten Dvorák en Smetana (die Moldau). Van hen zie je overal de tekenen.

Een verwijzing naar een expositie. Helaas kwamen we daar niet aan toe.

Het huisje in het zgn. gouden straatje. In dit huisje heeft Kafka een aantal jaren gewoond en gewerkt.

Wie in Praag rondwandelt kan niet om zijn directe verleden heen. Het Wencelasplein (de plek waar de revolutie begon met de zelfverbranding van de student Jan Palach) verwijst naar de communistische overheersing.

Het kleine museum, in een synagoge, met oude koffers van Joden die hun laatste reis maakten en een tot nadenken stemmende verzameling tekeningen van kinderen die de oorlog niet overleefden, herinneren aan een droeve, mensonterende periode. 

Veel kilometers en veel indrukken dus. We waren elke avond bekaf maar het was zeer de moeite waard. We gaan het zeker nog eens over doen maar dan op eigen gelegenheid.

Tekst en foto’s: © Platoonline

De nieuwe WE

Indrukken

Periode:
24 mei t/m 17 juni 2013

Veel schrijfplezier

Plato

Plien-1    Roadlaura I     Melody     Smijling    Rianne    Marja I    HansdeZ
Plien-2    Dwarsbongel I    HHHulk    Geesje    Hanscke   Dwarsbongel II   Mrs T    Ria    Door    Novelle    Reismeermin    Plato    Hanneke    Kakel
Jokezelf I    Marja II    Trees    Roadlaura II    Anneke    Anja    Jokezelf II    Letterzetter    Jokezelf III    Voetje    Jackles    Anna