‘Zo is het mij mogelijk bij u in heden, verleden en toekomst te kijken. Tot over de grens van leven en dood.’
Even was het doodstil in de zaal. Daarna begon het roezemoezen.
Plotseling, daar bovenuit, de temerige stem van mevrouw Seur.
‘Ik geloof er niets van. Het is gewoon psychologisch inzicht en slim vragen stellen.’
De paragnost bleef vriendelijk.
‘U hoeft niets te geloven. Het is een gave waarmee ik geboren ben. U krijgt trouwens de groeten van een mevrouw met zo’n ouderwets ziekenfondsbrilletje. Vroeger haakte ze pannenlappen en daar zong ze dan bij. Ze zingt nu ook: ‘Louise, zit niet op je nagels te bijten.’ Ze is 96 jaar geworden. Uw oma van moederskant, nietwaar?’
‘Grm, grm.’
‘Zeg eens, klopt het?’
‘Zo’n beetje,’ zei mevrouw Seur zuinig.
‘Uw oma zegt: ik ben niet zo’n beetje je oma maar helemáál. Ik waarschuwde je vaak: je bent zo narrig, wees eens wat vriendelijker.’
‘Ze zei wel meer wat.’
‘Maar je luisterde nooit. Dat maakte haar verdrietig.’
‘Ach wat, het is MIJN leven, ‘ gispte mevrouw Seur.
‘Uw oma zegt nu: ‘kind, ik voorspel je, met zo’n akelig mentaliteit komt er later geen kip op je begrafenis. Doe wat je wilt. Meer zeg ik niet.’
Sinds die avond huisde er iets onrustigs in het leven van Louise Seur.
Die pannenlappen, dat liedje, ze wilde het niet geloven maar ze moest… die vreselijke voorspelling kwam werkelijk van haar truttige oma die altijd maar vriendelijk was en nooit anders dan gelijk had.
Maar niet NU, nam ze zich heilig voor. Ze zou mensen uitnodigen, haar verjaardag vieren en zich geliefd maken. Die voorspelling mocht niet uitkomen.
Zo ging het, vier jaar lang. Daarna stierf ze. Haar begrafenis was sober en zonder toespraken. Wel waren er twee buren en een achternicht.
Mevrouw Seur herkende haar aan de rood-groene pannenlap die ze bij zich droeg.
Oma zag er jong, stralend en behoorlijk doorschijnend uit.
‘Een teken,’ zei ze,’dat ik snel naar een hogere sfeer mag. Ik mocht nog even op je wachten.’
‘Hm,’ zei mevrouw Seur. ‘Dat komt goed uit. Dan kunt u nu toegeven dat uw voorspelling niet is uitgekomen.’
‘Welke voorspelling, kind?’
‘Dat er geen kip op mijn begrafenis zou zijn.’
‘Oh hihi, dat zei ik alleen maar om je te stimuleren wat vriendelijker te worden. Maar trouwens, de voorspelling klopte toch?
‘Helemaal niet!!’ Hoe dan?
‘Heb jij een kip op je begrafenis gezien?’
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Ik krijg van mijn uitvaartverzekering te horen dat zij geld te kort komen.
Het plakje cake en de koffie zijn wegbezuinigd.
Voor mijn crematie moeten mijn nabestaanden waarschijnlijk een aansteker meenemen.
Of er ruimte is voor kippen? Ik denk dat ook al niet meer mogelijk is ….
Stille groet,
grinnik
Toktok… 😊😉
Ik heb ook nog nooit een kip op een begrafenis gezien… Zo een voorspelling is gemakkelijk te maken…
Was dat achternichtje niet een klein beetje een kiep zonder kop …;-)
Whoehaha.. die oma, ze had helemaal gelijk! Ik snap mensen niet die altijd chagrijnig zijn en zeuren. Ik houd het liever gezellig hoor! Komt er vast nog wel iemand op mijn begrafenis over 25 jaar of zo… 😉
Stuur maar eens een berichtje… er zijn mensen die naar je vragen… die willen weten hoe het met je gaat… geldt ook voor ons! Wil je me een mailtje sturen? Wij hopen natuurlijk dat het goed gaat! Lieve groet, Trees
vlietjets@hotmail.com
’n héérlijk stukje!
Heerlijk slot.🙊😁
Hahahaha. Prachtig .
Hahaha die Oma toch 😉
Leuk verhaal, verrassend einde. Geen kip op je begrafenis: het ligt zo voor de hand, maar je moet er maar op komen.
Haha, een wijze en grappige oma.
Haar goede raad heeft wel geholpen. 🙂
Die arme Mevrouw Seur had haar naam ook niet mee. 😉
Mooi verhaal met een grappig einde.
Tot mijn spijt sta ik op het punt, een week lang weinig tijd te hebben om te schrijven, dus beperk ik me hier tot het te zeggen dat ik het een kos-te-lijk verhaal vind (de laatste lettergreep, zie ik nu, is toevallige associatie met het onderwerp, maar hij komt niet slecht uit).
Wat hebben kippen trouwens te zoeken op begraafplaatsen?
Groet!
Eigenlijk niets. Men vermoedt dat ze daarom ook zo weinig komen.
Echt Plato, van zo’n opmerking schiet ik nou in de lach. Helemaal mijn humor.
Dank je Marry. Waar is jouw weblog? Want die humor wil ik wel graag lezen.
O, dat wordt een beetje moeilijk. Mijn humor speelt zich voornamelijk irl af. Sparren, kwinkslagen die over en weer schieten. Ad rem, gevat en meer van dat. Droog, ironisch en harde grappen. Hoe ik dat in een blogje moet gieten, daar ben ik nog niet uit. Ik ben geen creatief schrijfster en er is veel inside information. Moeilijk om uit te leggen. Ik heb dus geen weblog. Je kunt mij wel wat van mijn soort humor aantreffen in de comments van blogs waar ik ook reacties van jou zie.
Er zijn veel charlatans aan de andere kant is er ook meer tussen hemel en aarde…… Een mooi verhaal waarbij ik wel moest denken aan Scrooge, wel anders maar een conclusie doe het hier maar wat gezelliger en vrijgeviger…
Aan Scrooge had ik totaal niet gedacht. Maar zoals jij het verwoord kun je het inderdaad opvatten.
Weet ook niet waarom maar haha je verhaal deed me opeens daar aan denken…. terwijl het een heel ander verhaal is.
Wie wil er nou als de kippen bij zijn op een begrafenis. Mooi verhaal.
Met een grote glimlach gelezen ………….
Mooi opgebouwd verhaal! Overigens: nooit gehoord dat men “boven” ook aardse bezittingen zoals pannelappen toestaat! Ik heb dankzij mijn opvoeding daar dan weer een dubbel gevoel over, want er was ergens ook sprake van, dat in de hemel alles goud zou zijn. Of zouden ze het Groningse woord “goud” bedoeld hebben, dat “goed” betekent? In het Gronings kan het woord “goed” de betekenis “kleren” hebben…
Het viel mij ineens in dat ook in dit verhaal een spatie een verschil in betekenis kan veroorzaken: paragnost of par agnost… 😉
Deze paragnost blijft wel van dat streepje weg, lijkt me.
En die pannelappen: in esoterische kringen wordt vaak gezegd dat de ziel vormloos is maar zich, vanwege de herkenbaarheid, zodanig kan voordoen dat aardlingen de hem bekende persoon herkennen. Dat gegeven heb ik hier verwerkt met inbegrip van de pannelappen. En verder: als God echt bestaat zal hij wel vaak om ons in de lach schieten. Dat mag, hij heeft ook de humor uitgevonden. Dus zwaar gereformeerd zal hij wel niet zijn. Misschien staat hij wel ver boven alle religie en vindt hij de menselijke geloofsbenadering eigenlijk een beetje eng. Ik geloof dat ik dat ook van hem hoop.
Plato,
Leuke ontknoping, maar het lijkt mij een thema dat jou wel bezighoudt.
Groetjes,
jeer
Klopt 🙂
Tja met die kip kon de paragnost zich niet snel vergalopperen. Honden zijn overigens nog wel eens aanwezig bij een uitvaart.
Mooi hoor 🌸
Fijn dat je weer schrijft Plato!
Wat leuk dat je hier bent, Nathalie.
Ach ach die mevrouw Seur 😆
Meesterlijk weer hoor Plaat!
Leuk stukje, hier en daar toch ook een beetje wrang.
De pannenlappen! Dit weekend hebben we, mijn zoon en kleindochter waren een paar dagen bij ons op de camping, om mijn pannenlappen moeten lachen. Het zijn hele klassieke gehaakte pannenlappen die ik ooit heb gekregen toen ik voor de 1e keer trouwde. Het was mijn eerste huwelijk, waarbinnen mijn twee kinderen, dus ook mijn zoon zijn geboren. Mijn zoon is inmiddels 44 jaar en dochterlief is nog een paar jaar ouder, dus de pannenlappen zijn bijna 50 jaar oud. Binnenkort maar eens een blogje over schrijven.
Plato,
Het is hier alweer een tijdje stil. Nu ben ik ook niet zo actief, maar eens in de maand plaats ik nog wel iets. Alle goeds voor jou en Maria.
Groetjes,
jeer
Een EIzersterk verhaal!
Wat een vreselijk lot was Louise Seur beschoren: “een truttige oma die altijd maar vriendelijk was en nooit anders dan gelijk had.”
Nee, dan ik: een ontzettend lieve oma die Jan en alleman bijstond. De redding van mijn jeugd. Als God bestaat, heeft-ie in elk geval háár ziel.