Zijn hemd was bespat met zwarte vlekken. Zijn gezicht was rood van inspanning. Hij merkte het niet. Al werkend waren zijn gedachten omsloten door een dof verleden.
‘Kijk toch, helemaal verpest. Ben jij nou negen? Kleuter! Stop maar, jij wordt nooit wat, TALENTLOZE LUL!’
De jongen voelde zich leeg. Vader had altijd gelijk, al was het alleen maar vanwege zijn enorme stemgeluid, gekoppeld aan de vreselijkste verwensingen. Toen hij kleiner was, had hij er eens om gehuild. Maar dat had hij afgeleerd nadat vader neerbuigend had geroepen dat zijn zoon een huilebalk en… een meid was.
Dit was de tendens van zijn jeugd. Hij had al vroeg leren zwijgen.
Hij keilde het lege verfblik in de struiken. Daarna rustte hij even op een boomstronk en keek gelaten naar de boszoom waar de gevorderde schemering alle kleur uit bomen en struiken leek te hebben getrokken. Daarna opende hij het laatste blik en ging weer als bezetene aan de gang. Het moest vandaag af.
Ondanks vader, slaagde hij moeiteloos voor het Vwo-eindexamen. Kort daarna begon zijn studie aan de Rijksacademie voor beeldende kunst.
‘Had je niks beters kunnen kiezen?’ had zijn vader gesneerd. ‘Tekenen is voor homo’s en halve zolen, dat weet je toch?’
Maar hij zette door, behept met zware bewijsdrift.
Vreugdeloos bekeek hij het resultaat,voelde enige wroeging. Maar dan verstrakte hij bij het denken aan vaders smalende woorden, gistermiddag, vlak nadat hij zijn studie met succes had beëindigd: ‘zo kunstenmaker, wanneer ga je nou een VAK leren?’
Het was de druppel.
Die zaterdag stond een hulpeloze vader voor zijn voorheen zo groene zomerhuisje met de wit-rood gelakte luiken. Het zag hem letterlijk en figuurlijk zwart voor de ogen.
Na enige tijd zag hij het bordje aan de deurklink. Met opengesperde ogen las hij:
‘Je zoon heeft een vak… hij is schilder.’
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Optima forma….wraak is best zoet
Chapeau voor de zoon
En voor jou om dit verhaal vast te leggen
Triest dat die vader niet beseft wat een pracht van een zoon hij heeft.
Knap om zo’n verhaal te kunnen schrijven.
Groetje, Ria
Heerlijk Plato en wat een lul van een vader
dat zal hem leren plato, wat een hufter di e vader.. en zo zijn er veel die niet nadenken over de woorden die ze tegen hun kinderen spreken, een vriendin van me, is 64 nu, verteld weleens wat haar vader als kind tegen haar zei…. daar lusten de honden geen brood van, ze heeft er nog steeds last van.
Man wat maak je prachtige zinnen en wat kun je dit toch goed, ik hoop dat jij een heel fijne vader hebt gehad..
dikke knuffel van ons
xxx
Mooi wraakverhaal en weer, zoals te doen gebruikelijk, fantastisch opgeschreven.
Ik vraag mij eigenlijk een beetje af in hoeverre dit fictie is… want ik lees zoveel woede in je verhaal, dat de wraak niet eens zo zoet is. Of je hebt het gewoon verdomd goed geschreven… laat ik het daarop houden.
Het verhaal is fictie. Er zijn wel elementen uit mijn vroege jeugd in opgenomen.
Zou bijna zeggen.. gelukkig maar!
Nathalie, ik ben er niet bitter van geworden. Ik heb er van geleerd hoe ik niet wil zijn.
’t Zijn allemaal levenslessen en in die zin is het, achteraf, goed om te hebben meegemaakt.
Zoete wraak en een bittere herinneringen. Je hebt het prachtig verwoord.
Een triest verhaal. Ik herken mijn moeder erin. Mijn kleren mochten nooit vuil worden. Daar stond ongeveer de doodstraf op. Laten we het over de rest maar niet hebben. Ik voelde met het jongetje mee. Maar ben ook trots op ‘m dat hij zijn eigen gaan gegaan is, zijn eigen weg ondanks – of juist dankzij – de kleineringen van zijn vader. En dan de afloop: geniaal!
Lieve groet
Gna gna… dat zal hem leren. Hoewel… dat soort bullebakken zullen het waarschijnlijk nooit leren. Mooi verhaal! 🙂
Grinnik.. Ik ken dat soort vaders evenals de vrouwelijke variant ervan (nee, niet mijn eigen ouders gelukkig).. Mooie WE…
ps. Het duurde even voordat de Boyszz het helemaal door hadden maar nu liggen ze al 5 minuten over de vloer te rollen van het lachen. De zoon is HUN held… Da’s duidelijk…
Wat jammer dat ouders soms zo hard en onverzoenlijk zijn richting hun kinderen. Het zou zo anders moeten zijn.
De ‘wraak’ van de zoon is nog vrij mild. Vind ik.
Deze WE maakt indruk, Er zit veel boodschap in. De zoon die zich niet klein laat krijgen. Petje af!
Ik heb smakelijk zitten lachen om de zoete wraak, misschien ook wel een beetje jaloers omdat ik zelf wel eens zo’n soort wraak had willen nemen. Maar het is goed zo, mijn eigen vader was niet zo, volgens de overleveringen.
Geweldig!
Duidelijk ONTgroend.
Big like ❤
X Wilma
Heerlijke wraak
Wel, een VAK heeft hij geleerd, hij heeft het huisje vakkundig ontgroend.
Heel symbolisch in de kleur zwart, naar zijn donkere jeugd.
Mooie zin : de boszoom waar de gevorderde schemering alle kleur uit bomen en struiken leek te hebben getrokken.
Originele, mooie WE-300, Plato.
Die zin was een van de drie ontgroeningen die in het verhaal verstopt waren, Willy 🙂
Haha, dat had ik niet eens door. Mooi verstopt, Plato.
En de derde is dan dat de zoon nu geen groentje meer is.
🙂
Mooi! Wraak is zoet, maar een bijsmaak zit er altijd aan. Het zou zoveel fijner zijn, wanneer er geen sprake zou hoeven te zijn van wraak. Maar hij heeft het netjes gedaan. Een kind wil altijd erkenning van zijn ouders; dat zouden ouders toch moeten weten, want eens ….
I see a green house and I want……..
Het komt binnen dit verhaal, maar toont ook overlevingskracht. De schilder had eindelijk zijn vader van zijn schouder geschopt.
Waar het thema ontgroenen al niet toe kan leiden… Het is niet bepaald een subtiele wraakoefening. Maar dat karaktertrekje heeft de jongen van zijn vader.
Plato,
Het woordenboek geeft zo gauw geen synoniem voor dit ontkleuren van het milieu.
Een cryptische omschrijving hebben ze echter wel: Dit ritueel is slecht voor het milieu.
Maar in deze situatie moet het wel kunnen. Je hebt het weer knap verwoord.
Groetjes,
jeer
Jammer dat hij wraak moest/wilde nemen op zijn vader! Maar hij heeft het op een sublieme manier gedaan. Waarom waren sommige vaders toch zo intolerant. Laat kinderen hun eigen weg gaan, altijd dat commentaar. Mooi verhaal Plato! Met een boel ontgroeningen…
PS Ik heb geen inspiratie en te weinig tijd 😉
Het had ook anders kunnen gaan, maar dit verhaal geeft aan dat je eigen weg moet volgen. Mooi geschreven!
Wat een mooi maar droevig verhaal.
Hij heeft zijn wraak maar dat neemt de lelijke woorden van zijn vader niet weg, zoiets vergeet je niet.
Och gut, zo triest voor zo’n jongen hè… Wie weet wat er allemaal van hem geworden zou kunnen zijn met een beetje motivatie en stimulans. Sommige mensen zouden echt geen kinderen mogen hebben! Je hebt het weer mooi verwoord Plato!
Ik heb hem af Plato, mijn verhaaltje! Hier kun je mijn bijdrage vinden:
http://www.rebelsehuisvrouw.nl/we300-ontgroenen/
Goed gedaan, zoon. Hopelijk blijkt dit alles geen blijvende, etterende wond waar hij de rest van zijn leven last van houdt, maar wordt het alleen maar een litteken waar hij af en toe overheen streelt als hij terug denkt.
Deze, fictieve, zoon laat je weten dat hij nog steeds prima in zijn vel zit en dat zijn, eveneens fictieve, vader het huisje van woede in de fik heeft gestoken.