Sinds jaren waren ze weer samen.
Er werd gesproken over werk, familiale omstandigheden en… kwalen
(Tuinier: artrose, Plato: schildklier, Cornelis: hartklachten en een ICD)
Daarna werd het toch gezellig met appelgebak en jeugdliederen.
Het gebeurde in minder dan een seconde.
Zonder aankondiging zakte Cornelis ineen.
Geschrokken knielden ze neer.
Seconden verstreken in doodse stilte
Tuinier schudde zijn hoofd.
Plotseling, als door een onzichtbare hand,
werd het lichaam wild dooreen geschud.
Weer schrokken ze hevig.
Cornelis opende de ogen.
Zijn blik was gericht op een onzichtbare einder.
‘Ik ben vijfhonderd jaar in de hemel geweest,’ fluisterde hij.
Welk jaar is dit?
-
-
Contact met Plato
-
- Wil je op de hoogte blijven en een e-mail ontvangen zodra er nieuwe berichten gepubliceerd worden, meld je dan hieronder aan door je e-mailadres achter te laten.
-
-
-
Meest recente berichten
-
Recente reacties
-
Regelmatige schrijvers
Onregelmatige schrijvers
- AnneMarie 0
- Annemieks kunst Maakt prachtige kunst, kijk maar… 0
- Dwarsbongel 0
- Joanne 0
- Jokezelf 0
- Viviane Mooie site met diverse onderwerpen 0
Tijdelijk non-actief
- Hartelijke Hot Hulk 0
- Jackles 0
- Karin 0
- Marika 0
-
Bezoekers
-
Categorieën
- 101 (50)
- Algemeen (43)
- Ateliertje (29)
- Cornelis Critieck (11)
- Esoterische verhalen (25)
- Familieverhalen (44)
- Gedichten (29)
- Kunst en cultuur (49)
- Meesverhalen (15)
- mijn dromen (8)
- Tuinierverhalen (47)
- verhalen fictie (249)
- verhalen non fictie (53)
- Vleerverhalen (7)
- WE-300 (110)
- Welkom bij Plato Online (1)
-
Archief
- juni 2023
- mei 2023
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- december 2022
- april 2021
- oktober 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- februari 2018
- september 2017
- april 2017
- februari 2017
- januari 2017
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- mei 2010
- april 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- oktober 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- juni 2009
- mei 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
- december 2008
- november 2008
- oktober 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- november 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- november 2006
- oktober 2006
- september 2006
- augustus 2006
- juni 2006
- mei 2006
- januari 2006
- juli 2005
- juni 2005
-
Meta
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Je maakt het weer bont. Er kan weer van alles gebeuren. Ik laat me verrassen.
Oeps… als het Cornelis dan maar niet al te rauw op zijn dak valt daar hij de hemel verlaten heeft en terug is op hellevuurs bodem 😂
Verrassend slot. Leuk dat Tuinier en. Cornelis terugkeren
Goed zeg, hier houd ik van.
Ik ook. Beetje mysterieus schrijven, dat is leuk.
Ik ben niet helemaal tevreden over dit stuk. Ik wilde eigenlijk de grens tussen leven en dood beschrijven. Omdat die grens eigenlijk onzichtbaar is. Je leeft of je leeft niet. De grens is als het ware ongrijpbaar. Terwijl er in een ondeelbare seconde een afstand bestaat in tijd en ruimte die we niet kunnen bevatten. Zo is iemand er, aanraakbaar en aanspreekbaar… en zo is iemand weg, onvindbaar, onbereikbaar.
Ik probeerde dat in 101 woorden een beetje te duiden, maar dat lukte me maar matig.
En ja…. leven of dood, maar de ICD zorgt a.h.w. voor een extra dimensie. Was de ziel nu al weg en brengt het apparaat hem weer terug. Of zit het toch anders.
In elk geval ken ik mensen (ook een blogger maar ik zal de naam niet noemen) die bij een hartoperatie bijna dood ervaringen hebben gehad.
Dit alles met respect voor mensen van welk geloof ook of van geen geloof.
Maar dat niet-kunnen-duiden, dat maakt het juist goed. Nu kan ik als lezer zejf allerlei invullen.
…zelf…
Ja, dat begrijp ik ook. En ik weet dat het zo ook beter is. Maar toch…
Mooi onderwerp en goed om over na te denken. Ik vraag me af. Is er wel een afstand in tijd en ruimte. Wij leven in een wereld van tijd en ruimte. Dat is ONZE werkelijkheid. Maar misschien bestaat er een ander soort dimensie buiten tijd en ruimte waarin alles samenvalt. Misschien is het zelfs mogelijk daar inzicht in te krijgen. In een volgend blogje wil ik daar zijdelings over schrijven. Het concept ligt al klaar 😶🌫️
lieve help, dat was even spannend!
gelukkig heeft ie het gerecht, want wees eerlijk, we hebben Critieck hard nodig! verzorg m goed
gerecht = gered
Ik zal wel moeten, hij heeft mijn kwalen.
O dat klinkt niet goed
het is toch bijzonder hoe oude tijden herleven. zo heeft de drieling bij mij bijzondere gasten!
Spannend!
Maar met plezier gelezen.
Vriendelijke groet,
Ik lees dit met heel gemengde gevoelens en raak er ‘weer’ onrustig van. Ik heb nou eenmaal beloofd privézaken niet op het web te zetten dus ga ik er niet uitgebreid op in. Maar ik denk te weten wat je bedoelt. Niet te vatten in 101 woorden.
Ik respecteer je beslissing. En ik vind het akelig dat je er onrustig van wordt. Bedenk wel: dit is maar fictie.
Mijn reactie hierboven komt meer vanwege de dood van geliefde, vader, moeder en broer (lang geleden) waardoor ik als enige overbleef en uit het recentelijk wegvallen van vrienden en buurtgenoten. Op een of andere manier blijf je zoeken terwijl je weet dat er niks te vinden is. Ik moet beter loslaten.
Ah, ik dacht dat je je eigen ervaring als Cornelis onder woorden trachtte te brengen. Wees gerust, de onrust was van korte duur. Ik vind ICD en pacemaker een superuitvinding. Zonder die apparatuur waren heel wat mensen ten dode opgeschreven. Zelf geloof ik niet in een hiernamaals.
Ik denk idd dat er geen antwoorden zijn Plato. Maar er is wel een beter leven mogelijk waarin zekerheid geen enkele noodzaak meer is.
Dan leef je in het vaste vertrouwen dat alles goed is zoals het zich aandient, zodat je de controle los kunt laten. Ik geloof daar wel in. Alleen ‘bind ik wel mijn kameel vast. ‘
🤣🤣🤣
Een intrigerend verhaal over een boeiend onderwerp. Het houdt me erg bezig sinds het overlijden van mijn moeder. Ik kan er moeilijk bij dat ze nergens meer is.
Dat hoeft ook niet waar te zijn. Het enige wat wij weten is dat we geen contact meer met ze kunnen leggen. Tenzij je gelooft in psychometrie.
In het welkomblog zag ik de aankondiging van Cornelis Critieck al, en daar is hij ! 🙂
Wat een heftige ervaring, een enorme schok voor alle aanwezigen.
En wat een opluchting dat hij het land der levenden nog niet verlaten heeft.
Een mysterieuze zin : “ik ben vijfhonderd jaar in de hemel geweest.”
Gelukkig kunnen we met o.a. reanimatie mensen behoeden voor de dood, ik denk dat ze nog niet dood zijn zolang ze nog tot leven gewekt kunnen worden.
Wat een heftige ervaring voor de heer Critieck, hopelijk vindt hij de weg terug naar weblogland, want daar wordt hij al heel lang gemist.
Dat was even spannend. Goed dat Cornelis zijn ICD in werking shoot!
Hoe snel een mens toch naar de andere wereld kan gaan…de grens tussen leven en dood is flinterdun.
In minder dan een seconde schrijf jij.
Mooi geschreven Plato!
Ben wel blij dat Cornelis de hemel toch nog even achter zich heeft gelaten.
Ah, daarom was Cornelis langere tijd afwezig hier … 😉 Maar nu is ie terug!
Sommige mensen denken dat ik hier Cornelis ben. Maar dat is niet zo. Ik heb wel in 2017 een ICD gehad vanwege hartritmestoornissen, maar gelukkig heeft deze nog nooit zo hoeven ingrijpen. Gelukkig maar.
Wat fijn dat Cornelis weer terug is, al scheelde dat maar een haartje of 500 jaar. Tijd is relatief. 🙂
spannend … ik kijk uit naar het vervolg…
Het voelt aan als een bijna-rood-ervaring. Hopelijk niet echt beleefd? Ben jij de Plato met de schildklier? Je schrijft mysterieus en met veel spanning to the Point.
Prachtig hoe deze oplossing mensen echt kan redden, na 500 jaar weg, zo voelt het wellicht aan.
Oma, op het gevaar af dat u mij niet gelooft: ik ben alle drie. Alleen de hartstilstand is fantasie.
Ik ben gezegend met kwalen waar ik doorgaans geen last van heb.
De jicht is volledig onder controle via medicatie
Dat geldt ook voor de trage schildklier. Al 25 jaar dezelfde medicatie en geen last.
Het hart was altijd goed tot ik in 2017 plotseling een zware hartritmestoornis kreeg waarbij ik bij bewustzijn bleef (dat betekent dat de aderen prima waren). Het was een pech-kwestie: een kou die op het hart was geslagen. Opgelost door een ablatie gevolgd door het plaatsen van een ICD. Verder nooit last meer van (alleen elke dag medicatie).
Heel verhaal he? Toch leef ik normaal, doe mijn eigen huis- en tuinonderhoud etc.
Ik vond het wel een aardig idee om een paar alter ego’s op de weblog te zetten en die mijn kwalen te geven. Dan hoef ik het er niet meer over te hebben. Maar zie: een geheim is het ook niet.
Aha, en zo leer ik jou en je gezelschap steeds beter kennen. Je bent duidelijk een complex persoon 😉. Maar het bevordert je schrijfcapaciteiten, hoewel die er altijd wel zullen geweest zijn . Gelukkig lijkt alles onder controle. En de eerste oudere (sorry) mens zonder kwaal mag hier opstaan.
OH mijn reactie verdween??
Als hij het als “Hemel” omschrijft en dat voor 500 jaar, dan kan sterven niet zo beangstigend zijn, toch ?
Er zijn mensen die zeggen dat dit soort ervaringen worden ervaren door een soort hersenkwabje. Er zijn ook mensen die geloven in reïncarnatie en bijna doodervaringen. En dan zou dit zo maar kunnen gebeuren. Wereldwijd hebben mensen deze ervaringen, Laura. Daar zal dan toch wel iets van waar zijn, wat denk jij?
Ik denk dat er meer is tussen Hemel en Aarde. Hoe zich dat ontpopt nadat we ons kostuum verlaten blijft natuurlijk voor ons nog open.
Ik ben er stil van…