Denken

Hoe vaak had hij al een verhaal verzonnen, zijn laptop geopend en al schrijvend en schrappend (vaak moeizaam want de goede vorm vinden was nog niet zo gemakkelijk) een zo goed mogelijk stukje geproduceerd?
Maar ook, hoe vaak was hij maar lukraak begonnen met typen zonder dat hij eigenlijk maar een greintje inspiratie voelde. Bij dat laatste kreeg hij soms het merkwaardige gevoel alsof er iets in hem voer, de macht overnam en het stukje binnen 20 minuten panklaar op het scherm toverde.
Hoe werkte dat? Hij vroeg het zich vaak af, maar een antwoord vond hij niet.

De winterzon tekende fijntjes kleine schitteringen in de parkvijver. Hij kon daar eindeloos naar kijken. Je zou het nooit precies zó kunnen schilderen, want water en zonlicht zijn onderhevig aan een eeuwigdurende beweging. Een filmpje maken, dat kon  maar toch filmde je het echt levende nooit mee. Hoe kon dat? Waar bleef die magie?

“Mooi hè?” Hij draaide zich om en keek in het gezicht van een oude, kleine man met een fijn gesneden gezicht en een vriendelijke glimlach. Zijn haar, dat vroeger donker moest zijn geweest, lag als een dunne, zilverkleurige krans om zijn hoofd. Heel zijn wezen straalde wijsheid, vertrouwen uit. Zo’n vader had je moeten hebben, dacht hij in een flits.  Een die op alle vragen antwoord had en je nooit uitlachte als je iets niet wist.
“Heel mooi,” antwoordde hij.
De man glimlachte. ‘U bent een natuurliefhebber, hè?’ zei hij zacht. ‘Maar ook een zoeker, een denker, nietwaar?”
“Ik geloof van wel,” aarzelde hij.
“Er zijn vele levensvragen,’ de man klonk nu wat raadselachtig maar op een of andere manier ook beslist.” Hoeveel antwoorden heeft uw denken al opgeleverd?”
Weer aarzelde hij, “ik vrees niet een.”
“De meeste mensen zitten vol angsten, verlangens en dwanggedachten. Ze denken zich een ongeluk.” zei de man.” En een vol hoofd staat niet open voor antwoorden.
“Maar een mens kan toch niet anders dan steeds maar denken? Wat moet hij dan doen?”
“Stil zijn, gewaarworden zonder oordeel, leegte in het hoofd creëren. Dan ontstaat er ruimte voor nieuwe informatie.”
Opnieuw werd zijn blik gevangen door de felle, golvende waterschittering. “Het klinkt heel goed, maar hoe moet dat dan? Hoe kan ik mijn denken stop zetten?” riep hij, zichzelf omdraaiend.
Maar achter hem was het leeg.