Het gaperige bolletje wol dat al ruim 15 jaar Kat heette, draaide zich, op de vensterbank, abrupt om en stootte bijna een varen tegen te vlakte. Hij mauwde licht, want iets in zijn lijf zat niet helemaal lekker. Dan lag hij net even prettig te dromen van poesjes met glanzende vachten en hup, schoot er zo’n vies pijntje door hem heen.
Hij opende de ogen en spiedde rond.
Geen bediening te bekennen.
Traag sprong hij de nachtelijke kamer in, wandelde door naar de gang, schreed de trap op en ging, zoals gewoonlijk, verschrikkelijk in de weg liggen op de achtste trede.
Kat dacht na. Het was bijzonder prettig te weten wat er rond acht uur zou gaan gebeuren. De slaapkamerdeur zou met een kraakje openspringen, Plato zou wat onduidelijke dingen doen in de badkamer (wat je daar nu precies moest had Kat nooit begrepen), zich daarna op het gangetje aankleden en vervolgens met zijn slaperige kop de trap afstrompelen. Bij die achtste trede zou hij even grommen en daarna Kat (die zich dit gaarne liet welgevallen) met zijn rechtervoet langzaam naar beneden schuiven.
Het luisterde heel, heel nauw. Deed hij het te vroeg of te laat, dan verdween Plato, beneden aangekomen, de woonkamer in. Maar als hij, precies op het moment dat zijn pootjes de vloer van de gang aantipten, op de juiste toonhoogte en met de staart strak omhoog, klagelijk zou beginnen te mauwen, dan was het nagenoeg zeker dat Plato achter hem aan de keuken in zou stappen om hem te voorzien van een mooi vol bakje voer. Kat zou het voor 95% leegvreten en de rest laten staan. Waarom? Tja, dat hoorde gewoon zo.
Kat gaapte tevreden en sloot zijn ogen. Zo ging het. En daarna zou hij de tuin in gaan om die eens lekker vol te pissen.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Ha Plato, leuk om weer eens wat van je te lezen. ik kom niet aan bloggen toe hoewel er genoeg dingen zijn waar ik op dit moment over zou kunnen schrijven. Niet over mezelf want daar gaat het goed mee.
Liefs,
Miek
Wat een heerlijk leventje.
Leuk om weer iets van je te lezen, Plato.
Kat heeft het maar gemakkelijk zo te horen! Leuk om – eindelijk! – weer wat van je te horen Plato! (Klinkt dat wat verwijtend? Hmpf… Het wás toch ook stil op je blog?!? 😉)
O heerlijk weer eens zo n meesterlijk geschreven blogje. Dank je wel Plato.
Nou hèhè e.i.n.d.e.l.i.j.k. … weer een teken van leven in blogland…… *glimlachend om de opmerking van Rebelse, dat dan weer wel, maar ze heeft wel gelijk* ….
Hopelijk (nee ik dwing niet *grinnik*) blijf je nu na dit bericht niet weer zo lang stil !!
Geen bediening te bekennen. Die zin alleen al zegt alles over katten. Leuk verhaal en goed weer iets van je te lezen.
Dit vraagt jarenlange training van de Bediening.
Nu maar afwachten of de jarenlange schrijfervaring ook weer op gang wil komen.
Vrolijke groet,
Kat weet precies hoe hij zijn personeel in actie kan krijgen, vooral dat mauwen is niet te weerstaan.
Tja, een rommelende maag, dat kan echt niet. 😉
Hopelijk is wel het licht aan op de trap ( of licht van buiten ), want mensen hebben geen kattenogen.
Leuk spelletje Kat, je naar beneden laten schuiven. 🙂
Je bent het nog niet verleerd Plato, een heel leuk stukje.
Goed om wat van je te lezen. Hoe gaat het?
Geniet altijd van je stukjes 🙂
Liefs: Wilma
Het personeel komt hier altijd als laatste aan de beurt, daar hoeven ze niet eens klagelijk voor te miauwen. Kat moet het personeel nog iets beter opvoeden.
Hier wordt ook wel eens uitgehongerd naar een voerbakje gekeken waar nog genoeg brokjes inzitten en dan met smekende ogen naar mij. Het blijven merkwaardige dieren…
Fijn dat je weer even terug bent! 🙂
Katten en honden hebben het helemaal niet slecht… Leuk verhaaltje!
Welcome back vriend Plato! Is het toeval dat ik het van de week nog over je gehad heb?
Bestaat toeval dan? Het kan ook gewoon een voorbeeld van synchroniciteit zijn 🙂
Ik geloof niet in toeval 😉
Gaat het goed met jullie?
Kat, wat een prettig leven heb jij bij jou Plato …………. lekker ontspannen en je weet ook precies te krijgen wat je denkt nodig te hebben……….. heel goed, want dat is nu eenmaal de bedoeling van een kattenleven ……… zijn mensen opvoeden 🙂
whahahaha ja een kat heeft personeel, zo ondervind ik dat hier ook, maar jouw kat is tenminste rustig en stil…
Oeffff, wat is het heerlijk om hier weer leven te hebben in de tent plato 🙂
“godinzijdank”
Meneer Plaat, wij maaksten ons al wat zorgen over uwesse. Fijn u weer te lezen. Alleen die pijntjes van Kat, die lezen niet fijn. ’t is toch hoopsenlijk niets ernstig??
Ik sluit me aan bij Rob Alberts en hoop stilletjes ook dat je schrijflust weer aangewakkerd wordt.
Katjes en ook hondjes snappen verdraaid goed hoe ze hun mensenvriendjes kunnen manuvreren
in hun wensen en verlangens. Eerlijk is eerlijk eigenwijsheid je naam is kat.
Groetje
Woehoe, eindelijk weer een stukkie.
Tja, de poezenbeesten. Heerlijke dieren!
Nee maar, je bent weer opgestaan. Je weet niet half hoe blij ik ben.
Nog wel met een prettig schrijven over Kat. Volgens mij ben jij in je vorige leven een poes of kater geweest dat je je zo kunt inleven.
Fijn je weer gelezen te hebben!
Lieve groet.
Ja, dat is des Kats… ook al heet die van mij geen Kat, hij gedraagt zich hetzelfde. & hij weet ook dat ik alles voor hem doe. Al liggen ze nog zo in de weg, we zijn gek op ze, niet dan…
(Goed om weer van je te horen, Willem. Liefs!)
Zo, meneer Plato komt ook weer eens in Blogland rondkijken! Hopelijk gaat het goed met je. Katten zijn heerlijke eigenzinnige wezens. Daardoor een inspiratiebron voor veel schrijvers.
Vermenigvuldig kat met drie en het bakje komt schoon leeg😄
Tommy laat Plato maar eens schrikken op de trap jij bent het liefste kattebeest uit ons dorp groetjes lizzy en astor
Fijn weer wat van je te lezen, of het nu Kat is of Plato…Welkom terug!
Ik wens jullie een heel fijn weekeinde!
Ik sluit mij geheel bij de vorige insprekers aan!
Pffffff… je bent er weer, gisteren was je weblog helemaal offline. Fijn weekeinde Willem!
Ja Kat, soms moet ze dat personeel er aan helpen herinneren dat je er ook nog bent.
Die van ons zit op de tweede tree van onderen. 🙂