“KAT!”
Kat opende moeizaam zijn linkeroog, rook suffig aan het dekbed en richtte zich traag op. Dan sprong hij stijfjes op het koele vinyl en drentelde gramstorig de trap af. Beneden klonk het uitdagende getik van een lepeltje op een stalen bakje.
Hij ging niet sneller lopen.
“KAT!”
Zing het maar, meesmuilde Kat. Mensen… altijd haast. Enfin, geen aandacht aan schenken.
Toch maakte een onbedwingbare snuffelbehoefte dat hij even later gulzig zijn bakje leegvrat. Vreemd, dacht hij onderwijl, in al mijn vijftien jaren heb ik zowel mijn ratio als mijn filosofisch inzicht toch aardig ontwikkeld. Maar zodra mijn hypothalamus een hongergevoel afgeeft lijkt al het hogere wel te moeten wijken.
Terwijl hij zorgvuldig het bakje schoonlikte, bedacht hij dat dit plotselinge inzicht ook gold voor vachtreiniging. Ga maar na, hij zou straks, tussen de sanseveria en de cissus op de vensterbank springen. Na wat wrikken en wroeten zou hij zich rustig kunnen overgeven aan zijn liefste bezigheid: het verder ontwikkelen van zijn filosofisch systeem. Maar nee, want zodra hij zich had genesteld was daar, hup, die onbedwingbare behoefte om, met één poot boven de kop, zijn eigen staart te gaan zitten likken.
Ongewild weliswaar, maar het gebeurde… altijd.
Dit leidde derhalve tot een belangrijke levensvraag:
hoe komt het dat het hogere leven van de kat zo storend
gedomineerd wordt door zijn lagere driften?
Hij schoof juist de plantenpot met zijn lijf opzij toen er een gitaargejank van jewelste klonk.
“Stik,” jankte Kat giftig. “Over lagere driften gesproken. Binnenkort weer zo’n snorrenkrakend buurtoptreden. Ik geloof warempel dat die levensvraag#@%@#% voor mensen belangrijker is dan voor katten.”
Even zweeg de gitaar.
Een hand beroerde Kat’s kop.
“Wat zit jij je vacht mooi te maken, Kat; krijgen we visite?”
Kat wilde minachtend wegkijken.
Maar hij kopte toch terug.
Het was sterker dan hijzelf.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
…zo leuk :):) Ik heb met veel plezier gelezen.
Plato bloost tot in zijn neusgaten.
Ik ook.
Kopje!!
Kat.
Een heerlijk verhaal vanuit kattenperspectief. Ik heb genoten.
ot: er staat 2x “sprong” in de tweede zin.
Oei, ja dat was dus de fout van Plato. Hij heeft het inmiddels gecorrigeerd.
Voor uw opmerking een extra kopje mijnerzijds.
Kat.
😄😄😄😄. Heerlijk Plato. Zal ik het voorlezen aan Saar,Kees en Gijs? Ach nee, toch maar niet. Voor je het weet zijn ze totaal van de rit. Ja ze burgeren al aardig in in het Twentse. Gramstorig zijn ze eigenlijk nooit hoewel ze wel zo kunnen kijken. Vooral Gijs, zijn raseigenschappen liggen nog dicht bij dat van wilde katten . Maar gramstorig us hij nooit. Ook vraagt hij zich niks af.
Hij heeft het huis hier in beslag genomen met alles wat er op en er aan zit zonder blikken of blozen.
Dan heb jij katten van een heerlijk onbekommerd ras, Eveline. Zo wil ik ze ook wel. Maar helaas, ik heb een doordenkKat, een dwarsKat, een Filokater en noem maar op. Een lief beest, dat wel, maar ja… hij heeft altijd gelijk en dat mauwt ie ook dagelijks uit.
Ja hoor eens Plaat, als je het nu over ” gelijk ” gaat hebben wordt het een ander verhaal. Natuurlijk hebben onze katten ook immer gelijk.
En ze hebben medelijden met ons mensen.
Dat antwoord van Plato aan u bevalt me maar matig. Hoezo dwarskat etc.
Maar u maakt het weer goed door ons gelijk te bevestigen.
En ja…die mensen… je moet er eigenlijk mee te doen hebben. Maar ze weten niet altijd beter.
Enfin, u bent een warme uitzondering. Ik koester U.
Kopje.
Kat.
Ook Ton krijgt een brede grijns terwijl hij poes streelt die af en toe, geheel tegen haar natuur natuurlijk, naar hem opkijkt en gaapt.
Ook voor Ton een kopje…
Gaap
Kat.
Meneer Plato, Kat lijkt wel een beetje op ozze Gremlin. Die wil ook graag met ozz meedoen maar denkt eigenlijk alleen aan eten en wassen… Alleen springt Gremlin niet… Gelukkig springt Kat voor twee….
Veel succes met muze-ceren!
Toet en Rozifantje: weten jullie wel dat ik fan van jullie ben? Nu weer zo’n leuke reactie. Waar VERDIEN ik het aan?
DAT vraag ik mij ook af. Ahum…
Maar Toet en Rozifantje krijgen van mij beiden een warm prrrrr en een gericht kopje.
Kat.
Heerlijke WE. Ik zie hem verstoord met een gezicht van ouwe lappen opkijken, tenslotte lijkt het gekrijs toch even op kattengejank, dan onverstoorbaar zich niet laat kennen. Prachtig.
Groetje, Ria
Ria, JIJ kent de kat 🙂 !!
Dat woord kattengejank is totaal bezijden de waarheid, mevrouw Ria.
Maar toch…..
Kopje.
Kat.
Heerlijk! De kat ten voeten uit, voor zover hij dat onderstel niet keurig onder zich gevouwen heeft en stoïcijns in de breihouding net doet of hij Diepe Gedachten heeft. Wéét de kat dat wij hem dit soort gedachten en handelingen toebedelen? Of denkt hij dat we niet weten dat hij dat weet? Mysterieuze wezens…….
Mevrouw Corja,
Neem van mij aan dat ik WEET. Maar de mens denkt inderdaad van niet. Aan dit misverstand ligt veel onheil ten grondslag.
Ik vond uw reactie overigens Katverwarmend.
Stevig kopje….
Kat.
Gramstorig moest ik even opzoeken. Een heerlijke WE, de kat in kwestie zou toch zijn instincten beter moeten leren bedwingen. 😉
Ben ik met u eens, Mrs. T. Ik vecht al jaren tegen mijn vreet- lik- en kopjesneigingen.
Het is moeilijk want ik ben gevangen in mijn Kat-zijn. Maar dat neemt niet weg dat mijn filosofische beschouwingen over de mens hout snijden.
Dankbaar kopje van…
Kat
g,e,w,e,l.d.i.g.
U is weer volledig op dreef waarde heer.
Dank voor uw complimenten.
Aangezien het over mij ging, mag ik deze wel persoonlijk aanvaarden?
U bent tenslotte een expert in het Kat-wezen.
Voor dit alles dank en een doordringend kopje…
Kat
Fijn verhaal. Niets zo leuk dan een kat die niet doorsnee is. Ik hou daar wel van.
Deze WE heeft mij doen besluiten toch mee te doen en wel met een muzikale muis in Zweden.
Nadat ik uw weblog zorgvuldig heb gecontroleerd op Mieten en Grieten heb ik uw uw stukje gelezen, mevrouw Ferrara. Erg leuk. Vooral het laatste stukje vond ik meer dan smakelijk 🙂
Bewonderende kopjes.
Kat.
Beste Kat, het zou mij niet verbazen dat het kwijl uit uw bekje is gelopen bij het zien van het grijze organistje. Dank voor uw complimenten. De gezusters zandvlo vieren in de vakantieschoenveters van meneer F. een lui leven.
Heerlijk eigenzinnige dieren, katten.
Wat ben je wrevelig Kat, terwijl er niets te klagen valt, of houd je niet van gitaarmuziek ? 🙂
Tja, het hogere leven….laat het denken maar aan de mensen over en blijf lekker kat.
Geweldig en beeldend beschreven, het kattenleven.
Leuke WE, Plato.
Gitaarmuziek? Heb je dat eeuwige getokkel en gepeeuw (sommigen zeggen kattengejank maar dat vind ik een slechte vergelijking) van hem dan wel eens van dichtbij gehoord? Tja… dat hogere leven van de mens. Wordt dat ook niet heel vaak door zijn lagere driften in de grond geboord? Moeten we het denken echt maar aan de mens overlaten? Hoe ziet hun wereld er dan nu uit… met dat “hogere denkvermogen?” Ik zou bijna in sardonisch mauwen uitbarsten?
Groetjes
Kat
Nog niet, Kat. 🙂
Je hebt natuurlijk helemaal gelijk Kat, er is veel domheid en slechtheid bij de mensen.
Wat dat betreft kunnen wij nog veel leren van de wijsheid van katten.
Gelukkig zijn er ook veel goedwillende mensen.
Haha, terwijl ik bezig ben belemmert je soortgenoot Mickey mij het tikken omdat hij uitgebreid geknuffeld dient te worden. 🙂
Prachtig Plato wat een heerlijke huisdieren zijn het toch he.
Lieve mevrouw Sappho,
Fijn dat u mijn dienaar bedankt, maar het gaat toch echt over mij en mijn filosofische inzichten. Zouden we daar niet eens over van gedachten kunnen wisselen?
Warm kopje van…
Kat
Hoezo jij leg gewoon je reet te likken in een raamkozijn. Je zou een aai over je bolletje krijgen maar filosoferen doe ik met je door tijd geteisterde opperpersoneelslid met de kans nog eens wat wijzer te worden. Uiteraard stel ik mijn schoot en handen voor wat licht werk beschikbaar.
Mevrouw Sappho,
Dit antwoord EN de tijdstippen waarop u reageert wijzen maar op één ding:
U bent een echte kat 🙂
Nogmaals kopje.
Kat.
Sommige mensen moeten werken om prinselijke brokjes te kunnen betalen Kat. Moet jij je personeel niet pesten ofzo?
Ik heb niks met katten, ga van ze niesen en proesten en mijn ogen gaan jeuken. Dat weten ze, maar toch komen ze altijd als eerste naar mij toe, kopjes geven, aan mijn voeten liggen of – liefst, wat de kat betreft – op de bovenkant van mijn stoel, tegen mijn nek aan. Ik aai ze nooit, en toch word ik gekopt. Dat moeten die lagere driften zijn, want even nadenken zou duidelijk moeten maken dat ik daar niet minder allergisch door word. Kat, je hebt het me duidelijk uitgelegd; jullie filosofisch systeem is gewoon ondergeschikt. Ik zal mij daar in moeten schikken.
Compliment overigens voor dit prachtige inkijkje in ’s kats binnenwereld.
Even van Pip tot Kat, dit lijkt wel uit mijn leven gegrepen.
Het personeel van tegenwoordig, het is om te huilen.
Heb je je net lekker in een warme stoel genesteld om de vragen des levens te overdenken, wordt je er weer afgebonjourd! Nou vraag ik je toch, het is toch zeker opgestaan, plaatsje vergaan?
Maar nee hoor, ik kan weer een nieuw plekje gaan zoeken.
Gelukkig hebben we hier nog een groot kleed op de vloer liggen, een zogenaamd hondenkleed, daar heb ik natuurlijk maling aan, dat begrijp je. Knappe hond die mij wegkrijgt, kansloos!
Groet van een lotgenoot!
Plato,
De natuur gaat bij de meeste wezens toch boven het bovennatuurlijke.
Leuke WE-300!
groetjes,
jeer
Heb het met zeer groot plezier gelezen. Hou hier zo van. 🙂
X Wilma
Hoop niet dat jouw gitaarmuziek kattengejank is maar ga er maar vanuit van niet. Mooi verhaal van de kat, zag het hem of haar denken.
katten zijn eigenaardige beesten… hééél even. moet ik bekennen heb ik een grondige hekel aan mijn kat gekregen, die me a maandenlang uit mijn slaap hield,
mijn zijn gezang… vreselijk…
inmiddels is het weer over die bui van ‘m en kan ik weer liefdevol met hem kroelen, zonder et denken… van mij mag je gaan hemelen:-)
plaat vraag me niks over katten.. je houdt er van of niet… er is geen tussenweg
xxx
O, geweldig ………. zo moeten mijn katten ook gedacht hebben als ik mijn klarinet te voorschijn haalde …….. ik zie het allemaal zo voor me, maar dan in mijn eigen huis 🙂
Schoof uw bediende niet eens de plant voor u aan de kant? Dat moest u blijkbaar zelf doen? Schandalig!!!!
Prachtig! Met een glimlach gelezen. Gramstorig..mooi woord! Ik heb 5 van deze wezens, ze luisteren totaal niet naar mij, ik ben slechts personeel uiteraard.
Hee Margreet. Leuk dat je weer reageerde. Ik zag je facebook. Kennelijik kan ik dat zien zonder zelf te facebooken. Maar daar reageren lukt me niet. Daar moet je vast facebook voor geactiveerd hebben, maar dat heb ik dus niet. ’t Zag er wel allemaal heel feestelijk en gezellig uit. Leuk dat Myrthe daar kennelijk ook fijn bezig is.
Je kunt zien wat ik deel met iedereen, wat ik alleen met vrienden deel niet 🙂 Daarvoor moet je dus echt een FBaccount hebben ja.
Ik begrijp. Maar ik had het over reageren. In het openbare deel zie ik niet hoe daar te reageren. Moet je kennelijk ook een account voor hebben. Het zij zo.
Nee dat kan niet zonder account.
Nou Kat, Nickie is juist degene die loopt te zingen als ze wil eten. Vaak wel een uur voordat het etenstijd is. Ik ben dus bang dat haar natuurlijke driften haar geestelijke in verre mate overstijgen.
Maar voor wat de gitaar betreft kan ze met je meeleven al is het hier een accordeon.
Plato: wat een ontzettend leuke WE. 🙂
Práchtig! Het begint al met het woord “gramstorig” en eindigt met “hij kopte terug.”
Je bent een tijd weggeweest maar het is je van ♥e vergeven! Fijn weer iets van je te lezen. En nog wel zo’n juweeltje.
Lieve groet
Lees ik net bij Ria dat je jarig bent (-: Gefeliciteerd! Ik wens je een voorspoedig en gezond nieuw levensjaar toe.
weer wat geleerd. gramstorig. moest ik googlen. voelde ik me even eh, jong. ha! maar buurtoptreden? weer? leuk? 🙂
(verder mis ik mijn kat nu. met al z’n lagere driften. 😉
Heel leuk… Mijn gitaar heeft er ook heel wat van bijgeleerd.
En mijn vingertopjes zijn zo ongeveer gekloofd.
Zou mijn kat kunnen zijn… Wat een heerlijk verhaal, dit. Liefs!
O ja met excuses dat ik nog geen bijdrage had geleverd aan de WE van juni… Ik ga hem nog inhalen! 😉