Hier geen ingewikkelde uitleg over een song met een groots verleden, geen analyse van een prachtige gitaarsolo of een warme bariton. Nee, ik neem u mee naar een beeld uit mijn verleden, naar 1989.
Mijn zoontje is twee en heeft een aantal ziekenhuisopnames meegemaakt vanwege zijn open verhemelte. Maar op een dag is dat voorbij en kijk… daar sta ik in de woonkamer en draag hem op mijn armen. Er ligt een kinderplaat op de draaitafel. Er klinkt een slaapliedje. Zoon kijkt me dromerig aan en legt zijn kleine kopje op mijn schouder. Zachtjes wieg ik hem heen en weer. Aan mijn voeten speelt mijn dochter heel zoet met haar pop. Alles is zó goed.
Kent u die momenten waarop alle geluk samenvalt en de wereld niet kapot te krijgen mooi is? Dit was zo’n moment.
Nu wonen dochter (30) en zoon (27) op zichzelf. De banden zijn goed maar anders. Zo hoort dat te gaan. Maar… als ik dit liedje hoor, zijn ze weer even klein, spelen hier op de grond, luisteren naar mijn verhaaltjes of kijken gebiologeerd naar Sesamstraat.
Oh nostalgie.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Geweldig, ook deze kende ik niet. Onze kinderen groeiden op met de Fabeltjeskrant en Beertje Colargol, maar die zijn nu ook al een eindje in de 40…
Af en toe kijk ik stiekem nog wel eens even naar de Smurfen op TV… 😉
Ik kende m wel….. altijd goed, zulke trips ‘down memory-lane’
Dank je wel, fijn weekend.
Het smurfenslaapliedje kende ik niet. Maar die geluksmomenten waarop de wereld even stil mag blijven staan die ken ik gelukkig al te goed!
Natuurlijk kennen wij dit nummer van de Smurfen, alleen in 1989 niet meer gedraaid voor onze beide zoons van toen 16 en 12 jaar oud. Wel eens voor een neefje dat bij ons kwam logeren.
Fijn weekend y muy bueno y plezant dat je weer eens meedoet met ZOZ Willem. Salu2
Dat zijn mooie momenten die je oproept. Ik zie het voor me
Sweet memories. Heerlijk. Fijn weekend.
Reactie van Greet (die door technische omstandigheden niet kan reageren):
Je bijdrage van het Smurfenslaapliedje kende ik niet. Leuk. En ja, soms valt alle geluk samen.
Zeker kent iedereen en ook ik zulk soort momenten, een geluksgevoel of een saamhorigheid die je altijd zult onthouden! Een die ik nooit zal vergeten, onze eerste vakantie met het vliegtuig naar Mallorca, de kinderen waren 5 en 3,5 jaar. Wat voelde ik me toen één met mijn gezin!
Mooie terugblik Plato, ik word er weemoedig van! Maar als ik dan de Smurfen hoor is dat weer weg… zo schattig!
Prachtig!
Ik kan me niet herinneren dat mijn kinderen veel naar de smurfen gekeken hebben. In 1989 waren ze 23 en 21, tja dan ben je niet meer zo van die blauwe poppetjes. Maar wat is dit een lief liedje!
1964 maanden lang zaten we in angst omdat de kans heel groot was dat onze dochter blind zou worden geboren doordat ik besmet raakte met rode hond en de zwangerschap pas laat werd ontdekt. Na haar geboorte keek ik nog dagen uit naar het moment dat haar donkere oogjes mijn vinger volgde. Huilend van geluk met haar lijfje tegen me aan kon ik me even laten gaan.
Dit was het grootste geluksmoment in mijn leven.
groetjes, Ria
Onze kinderen keken veel naar de smurfen. Jongste was toen zeven jaar oud en de andere twee keken mee. Nu kijkt Kleinzoon naar een dvd van de smurfen. Leuk!!
Liefs Frederique
Ik heb nog geen kinderen dus dat gevoel ken ik niet helemaal, maar wel een soortgelijk gevoel. Heerlijk is dat om daar dan eens naar terug te kunnen keren 🙂
Dat de smurfen gelinkt kunnen worden aan zo’n mooi intens gevoel. Dat is toch komisch en ontroerend tegelijk. Mijn kinderen zijn iets jonger, maar smurfen kwamen ook hier wel voorbij. Net als Tom en Jerry en consorten.
Mooi zulke herinneringen. En ik herken het gevoel. Soms, ineens, helemaal happy.
Ik ben opgegroeid met de Smurfen en mijn kinderen ook. Dat geluksmoment dat alles even samenvalt heb ik (nog) niet meegemaakt, maar ik kan genoeg genieten van de kleine dingen.
Soms valt alles ineens samen en dan heb je het gevoel dat het in je hoofd gebrand zit voor altijd. Wat een geluk!
Een herinnering om te koesteren.
Ik zong zelf slaapliedjes voor mijn kinderen, en ik kan helemaal niet zingen. 🙂
Later was mijn oudste gek op de Beatles-tekenfilm Yellow Submarine, en op Disneyfilmpjes.
Volgens mij was het vroeger makkelijker voor mij om geluksmomenten te voelen dan tegenwoordig, maar ik ben best tevreden.
Ik moet zeggen dat het liedje bij mij vooral op de lachspieren werkt, “het is toch zo fijn om een smurfje te zijn..”, maar dat komt vast omdat ik dit liedje voor het eerst hoor. 😉 Kan me voorstellen dat je ineens weer terug bent in die tijd als je dat hoort. 🙂
’t Is ook een grappig liedje, Marika. En tegelijkertijd wekt het warme gevoelens over vroeger op. Dat kan gewoon naast elkaar.
Ik heb dat als ik die oude Sinterklaasliedjes hoor, ik zie mezelf dan ineens weer als klein meisje naar die platen luisteren op mijn mini kamertje van 2x2m. 😉
Ach ja die terugkeer momenten als je een bepaald muziekje hoort.Als ik later (God verhoedde het) ergens van de wereld raak kunnen ze mij wel weer tot ‘leven’ wekken met tekenfilms met muziek.Ha Net als Willie kan ik echt niet zingen,maar doe het wel……..zo zei knul eens Oma de woorden zijn prachtig maar de melodie…….tja dat zegt genoeg.
Ja, nostalgie… Iedereen met al wat grotere kinderen of volwassen kinderen kent dat gevoel wel denk ik. Zo af en toe denk ik: wat zou het leuk zijn om even een jaar of 10, 11 terug te gaan in de tijd. Dan gingen dochter en ik weer samen een filmavondje houden, dekens en popcorn bij de hand. Ach, nostalgie… Het is allemaal veel te snel gegaan Plato!
’t is waar, rebelse… je wilt het niet, maar op een dag word je wakker en dan zijn ze volwassen.
Wat mooi, dat zijn inderdaad van die momenten die je nooit vergeet en in je geheugen gegrift blijven. Heel ontroerend.
Heerlijk die goede herinneringen en met een beetje geluk en een kalm innerlijk is dat wat ervsn overblijft. Mooi Plato.
Leuk dat je Dumas ook kunt waarderen. De meningen zijn nogal verdeeld.
En dan te bedenken dat die smurfen zelf helemaal niet gingen slapen want die moesten immers alleen maar driemaal gapen met daar achteraan – o wonderschone tekst – een ritje door de waterkraan!
Soms in een jolige bui willen mijn dochter en ik dit onsterfelijke lied van Vader Abraham nog wel eens inzetten dan mag ik (geluksmomentje!!) in het la-la-la-gedeelte maar al te graag nog eens een keer verkeerd zitten te smurfen: Yes Sir!
Maar jij bent dan een echte smurf, Boentsjoek. 🙂
oh nostalgie! ♥ ik kende dat smurfenliedje helemaal niet! maar ja, in 1989 was ik zelf al 17! (ik ben echt oud! hahaha) en jaaaa, ik ken die momenten. zo goed. lange tijd hadden we hier aan de muur een mega canvas van precies zo’n moment. zo’n dag waarop ik dacht, zo dacht ik altijd al dat mama zijn zou zijn. zo fijn, zo goed, zo alles.
Ik was al een grote meid(22) toen de smurfen langs kwamen en het liedje hoorde ik dan ook niet veel. Mijn kinders zijn nu tieners en dit liedje kennen zij niet. Maar Oh die nostalgie, die herken ik wel hoor. Ze wonen nog thuis, maar de tijd dat ze nog klein waren, die is echt onherroepelijk voorbij, en was ondanks dat het tropenjaren waren ook zo ontzettend gezellig. En wat Ingeding zegt…zo alles 🙂
gr Bibje
Och, ja, herkenbaar.. Nu al… ;-} Zijn ze nog maar 12 en 9, maar als ze onverhoopt ziek zijn en gefronsd naar de Teletubbies kijken (‘saai hoor… Ja, jij vindt dat leuk mama, maar IK ben er te oud voor..’) dan betrap ik me ook op die Nostalgie 😉
(Oh en P.S… sorry voor onze ‘hikkende webserver…’ hij hoort te de pagina te herladen na het plaatsen van een bericht, maar hij is sinds onze verhuizing ERG lang bezig met opslaan…. ik vrees een harddisk-probleem.. ;-} Maar *dankje* voor je poging tot reageren!)