De klok sloeg voor de laatste keer dat jaar elf keer. De oude man stond op uit zijn leunstoel, haalde twee wijnglazen uit de kast en zette ze voorzichtig op de grote tafel.
Zo, die stonden er alvast. Ze zou toch wel komen?
‘Nee, nee, nee. Ik vier dit jaar geen oudjaar. Ga samen maar fijn aan de champagne en de oliebollen, maar laat mij morgenavond gewoon alleen thuis zijn. Dat hele gedoe is me allemaal veel te vermoeiend.’
Zijn beide zonen keken elkaar wat onzeker aan. Wat was hij toch veranderd na de plotselinge dood van mama, begin dit jaar. Ze leken hem steeds minder te kunnen bereiken.
Hij zag hen aan. Hoe zou hij hen ooit duidelijk kunnen maken dat hij echt niet anders kon. Even voelde hij zich schuldig. Dan vermande hij zich.
‘Ga nu maar jongens, en heb een fijne avond.’
‘Je bent vroeger dan ik had gedacht,’ zei hij verheugd. ‘Wat ben ik blij dat je er bent. Laten we een glaasje drinken op je komst.’
Ze glimlachte warm. ‘Je gelooft het misschien niet maar ik moest stoppen, Leo. En dat is me gelukt. Maar in gedachten drink ik met je mee.’
Hij nipte voor twee.
‘Wat hebben we elkaar lang niet gezien. Hoe gaat het toch met je?’
‘Eigenlijk beter dan ooit,’ zei ze peinzend. ‘Ik geloof dat ik rustiger geworden ben. En dat ik meer overzicht heb. Ja, zo kun je dat wel zeggen, geloof ik. En jij?’
Aarzelend keek hij naar zijn schoenpunten. ‘Goed, goed, alleen…’
‘Alleen?’
‘De dagen duren zo eindeloos lang, Fanny. En ik heb het gevoel dat ik me alleen nog maar met bijzaken bezighoud.’
‘Omdat voor jou de hoofdzaak ontbreekt?’
Hij keek abrupt op: ‘dat zeg je goed. Zo is het precies.’
Opnieuw glimlachte ze. ‘Het is van je gezicht af te lezen.’
‘Zo erg?’ schrok hij.
Ze knikte en keek op de klok.
‘Het is bijna tijd. Zeg, heb je zin om met mij mee te gaan? Dan vieren we bij mij samen verder.’
‘Ja graag, stamelde hij, ‘natuurlijk. Maar kan dat dan?
Weer die eindeloze glimlach die hem zo vertederde.
‘Natuurlijk kan dat Leo. Alles kan, als je maar wilt.’
En zachtjes streek ze hem over zijn voorhoofd.
‘We hadden hem niet alleen moeten laten. Dan was hij er nu nog geweest,’ zei de oudste zoon bedroefd.
‘Dat is zo. Maar kijk nog eens goed hoe bijzonder. Hij moet beslist een onvergetelijke blijdschap hebben gekend.’
En samen keken ze gebiologeerd naar vaders wasbleke gezicht waarin twee stralende ogen naar een warme eeuwigheid staarden.
Platoonline 
Mooi verhaal Plato. De klok die 23 keer sloeg verraadde een beetje het einde, maar maakt het verhaal niet minder boeiend. Het begin van de tweede alinea klopt niet helemaal, er mist een woordje.
Fijne jaarwisseling. Komt je zoon langs? Of viert hij het in zijn nieuwe huisje?
Je hebt het ondertussen al aangepast 🙂
Een mooi verhaal. Als ik dit lees dan ben ik blij dat mijn moeder vanavond bij ons is en niet alleen thuis.
Eenzaamheid, leegte het grijpt me bij de strot….
Ach wat mooi. het geeft mij wat troost. Juist met deze dagen mis ik mijn vader, die ik in mei heb moeten laten gaan, zo. Mijn verstand zegt namelijk: het is goed zo, maar mijn gevoel is daar nog niet aangekomen.
O, wat een mooi verhaal, Plato. Het is belangrijk om in het leven het geluk gekend te hebben, ook al is dat aan het einde. Leo kan het niet navertellen, maar hij heeft het mooiste ervaren wat in het leven mogelijk is. Als zijn zoons erbij waren geweest was hij vast niet zo gelukkig en vredig gestorven.
Fijne avond en een mooi en goed 2015.
Hier wordt ik zo droevig van. IK herken het heel goed, bezig zijn met bijzaken.
Een lange tijd wilde ik ook wel dat mijn overleden lief me kwam halen.
Hoe droevig ook, het is ook liefde, en zou een mooie einde zijn.
Och wat een mooi verhaal, kreeg er helemaal kippenvel van. Zo’n einde dat wens je toch iedereen toe. Hoewel ik wel hoop dat als ik morgen bij mijn moeder komt ze er nog wel is ;)…….
als je zo gaat naar dat wat je het liefste was,
dan is het een prachtige dood,
dat kunnen de kids ook niet begrijpen…
prachtig aandoenlijk geschreven plato,
een hele fijne jaarwisseling gewenst
xxx
Even dacht ik dat het verhaal over jou ging, en over mij: “Dat gedoe is me allemaal veel te vermoeiend.” Maar nee. Sterker nog: het is een echt Plato-verhaal. Een mooi eind. Ik wil er best voor tekenen!
Dat het maar veel gezond en liefdevol 2015 mag worden. En dat dat huis van je nu maar eens áf moet zijn. Je lezer lijden er enorm onder…
Liefs en twee stevige schouderkloppen!
Kakel
Ach …
Alle goeds voor 2015!
Mooi Plato. Ben er stil van.
Gelukkig nieuwjaar.
Allereerst onze beste wensen voor jou en Maria voor 2015.
Tja het verhaal raakt me Plato het is een verhaal die in vele variëteiten zich voordoet.
goed geschreven hoor.
Vrolijk Nieuwjaar Plaatje
groetjes, Ria
Wat een mooie bewuste keuze heeft Leo gemaakt. Herenigd met zijn Fanny. Mooi.
Ik wens jou alles toe voor 2015 wat je je wensen wilt…
Prachtig verhaal. Dit gun je hem gewoon. Alle goeds voor Maria en jou.
En zo is het goed als er niets meer is
Een mooi verhaal om het oude jaar uit te luiden.
Een mooi verhaal om het nieuwe jaar mee te beginnen!
Ik wil je graag mijn beste wensen voor het nieuwe jaar doen toekomen, en:
De essentie van dromen
Het tonicum van wensen
Het elixer van liefde
voor jou en je dierbaren.
Een klok die 23 keer slaat ?? 🙂
Blijkbaar had hij een voorgevoel dat hij haar weer zou zien, maar hij kon zich niet indenken dat hij ‘met haar mee ‘ zou gaan.
Mooi, zich alleen nog met de bijzaken bezighouden omdat de hoofdzaak ontbreekt.
Een prachtig oudejaarsverhaal Plato, een mooie dood en tevens het einde van het oude jaar.
Gelukkig Nieuwjaar !
23 slagen voor als het 23.00 uur is, Willy.
Tja, misschien is het wel zo dat als de liefdesband ZO groot is, je elkaar over de grens van dood en leven kunt ontmoeten. Het is in elk geval een persepectiefrijke gedachte.
Dat had ik begrepen Plato, dat het 23.00 uur is. Maar dan slaat de klok 11 keer.
Ik had nog nooit gehoord van een klok die 23 keer slaat.
Het is de vrijheid van de schrijver, zullen we maar zeggen. 😉
Het is een mooie gedachte.
Ik heb een klok die 24 uren kan slaan. En dan neemt ie de kwartieren ook nog eens mee. En verschrikkelijk ding. Gelukkig was er een pinnetje dat je kon omzetten. Dan sloeg ie helemaal niet meer.
Dus je hebt de klok het zwijgen opgelegd 🙂
🙂 🙂
Soms is dat goed.
wat een mooi en ontroerend verhaal. een goed 2015 voor jou en ieder die je lief is,
Ontroerend verhaal.
Zelf was ik 31 december bij de uitvaart van een bejaarde Tante die eerste kerstdag plotseling is overleden. Oom en zijn kinderen diep verdrietig, mede door het feit dat ze zich op een afscheid niet hadden kunnen voorbereiden.
Ik wens jou en Maria alle goeds.
Wat een mooi en ontroerend verhaal!!!
Het is weer echt een Plato-verhaal, passend bij het getij… compliment!
Wij waren met ons tweeën thuis, verkouden en koortsig, maar hadden wel contact met de kinderen via de moderne middelen; een van de jongste kleinzoons had een Oud en nieuwjaars “app” geïnstalleerd, een soort virtuele familiekring, waar uit alle punten van de grote familiedriehoek de smartphones aan gekoppeld waren.
Ik wens jullie een goed en gezond 2015!
Kippenvel….. ontroerend mooi.
Ik wens je alle goeds voor 2015!
Liefs Frederique
Een omarming met de laatste overgang zo mooi verwoord, zachtjes ging Leo na Fanny over de drempel.
Wat een prachtig oudjaars verhaal. Mooi en invoelend verwoord. En ik kan me heel goed voorstellen dat de oudste zoon dacht dat vader er nog geweest zou zijn als ze hem niet alleen hadden gelaten, maar dan had vader beslist een ander moment gekozen; hij wilde veel te graag bij zijn Fanny zijn.
Ja hoor het eindigt weer in een dooie… hahaha. 😉
Maar mooi verhaal weer Plaat!
De volgende keer zal ik er weer eens een in leven laten, Marika 🙂 .
Hoeraaah! 😀
prachtig. maar moet wel lachen om marike.
hoop dat je een top uiteinde hebt gehad en wens je alle goeds en alle liefs voor in het nieuwe jaar!
Gelukkig de gelukzalige.
En mooi dat zij dat zagen.
Wat is dit weer een schitterend verhaal. Zo ontroerend mooi – alleen jij kunt dit soort verhalen bedenken. Ik hoop dat je fijne feestdagen achter de rug hebt Plato, en dat je het komende jaar maar weer veel mag schrijven!
Naar de terminus
na jaren van samen intens gelukkig zijn
ging één
plots heen
de rouwende nam snel de volgende trein
Intriest mooi, Plato!
Lenjef
Iedereen hartelijk bedankt voor de reacties. 🙂
Sinds ik geen kind meer ben (heb zojuist de 83 gehaald), kan ik geen sympathie opbrengen voor de laatste week van december.
Eerst Kerstmis. Stille Nacht en enkele andere kerstmuziek kan er nog mee door, maar wat mij tegenstaat zijn de langdurige voorbereidingen op spetterende diners met lekkernijen en dranken die je de volgende 360 dagen weinig of niet terugziet. Een kerstboom, hoe groter en glinsterender, en hoe meer kleurrijke kado’s eronder, hoe “mooier”. In (te) veel gevallen gaat het erom, familie, vrienden, buren te laten zien dat we voorstanders zijn van Vrede op Aarde.
Dan vlak daarop Oud-en-Nieuw, weer met families samenkomen, en IE-DER-EEN over de hele wereld een gelukkig nieuwjaar wensen. Een viering waaraan ik een ingeboren hekel heb, want er verandert immers niets, behalve het jaartal?.
Door omstandigheden zijn twee jaarwisselingen voor mij heel bijzondere en bijna identieke gelegenheden geweest, Door het raam kjkend en luisterend naar vuurwerk, zat ik eerst aan het laatste ziekbed van mijn vader, en twee jaar later aan het stervensbed van mijn moeder. Weliswaar had ik gezelschap, maar van iemand die al afscheid van het leven had genomen. In feite was ik dus alleen, maar ik had er niet de minste moeite mee, want ik hou voor ogen wat iemand mij eens zei: “Als je met mij bent, ben je niet alleen. En als je alleen bent, ben je met jezelf”. En er was genoeg om over te mediteren…
Wie dit heeft gelezen, zal mij wel voor gek verklaren, en inderdaad sta ik over dit specifieke onderwerp waarschijnlijk alleen – al is mijn illusie dat een enkeling met mij meevoelt, wellicht niet ijdel…:
Oei wat mooi. Blij dat ik nog niet aan het schilderen ben :-))