De mens gebruikt zijn kracht om heel de wereld in te lijven.
Wat hij verwoest daar kun je boeken over schrijven.
Maar toch is er soms onverwacht verzet.
Zie toch de boom die naarstig poogt om boom te blijven.
-
-
Contact met Plato
-
- Wil je op de hoogte blijven en een e-mail ontvangen zodra er nieuwe berichten gepubliceerd worden, meld je dan hieronder aan door je e-mailadres achter te laten.
-
-
-
Meest recente berichten
-
Recente reacties
-
links
-
Bezoekers
-
Categorieën
- 101 (50)
- Algemeen (43)
- Ateliertje (29)
- Cornelis Critieck (11)
- Esoterische verhalen (25)
- Familieverhalen (44)
- Gedichten (29)
- Kunst en cultuur (49)
- Meesverhalen (15)
- mijn dromen (8)
- Tuinierverhalen (46)
- verhalen fictie (249)
- verhalen non fictie (53)
- Vleerverhalen (7)
- WE-300 (108)
- Welkom bij Plato Online (1)
-
Archief
- mei 2023
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- december 2022
- april 2021
- oktober 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- februari 2018
- september 2017
- april 2017
- februari 2017
- januari 2017
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- mei 2010
- april 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- oktober 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- juni 2009
- mei 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
- december 2008
- november 2008
- oktober 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- november 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- november 2006
- oktober 2006
- september 2006
- augustus 2006
- juni 2006
- mei 2006
- januari 2006
- juli 2005
- juni 2005
-
Meta
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Mooie observatie. De natuur is gelukkig weerbarstig.
Dank je wel Frans. Welkom op deze blog.
De natuur geeft zich niet zomaar gewonnen. Mooi gedicht en inderdaad, wat de mens verwoest is zo veel dat er inderdaad boeken over geschreven kunnen worden.
ps. Ik begrijp je reactie niet helemaal, vooral dat met “baby” niet.
Inderdaad is het schrijnend wat de mens vewoest.
Pracht gedichtje
Groetjes, Ria
Je woorden zetten kracht bij de foto, mooi !
Als het puntje bij paaltje komt kan de mens zelden tegen de natuur op…
Heerlijk eigenwijs. Gelukkig wel.
Natuurkracht is sterk!
Dat ziet er hoopvol uit over een paar jaar is het weer een volwaardige boom.
Een mooi klein gedicht Plaat . Het verteld een heel verhaal.
Als ik wist dat ik morgen zou sterven, zou ik vandaag nog een boom planten (maaten Luther). Mooi log, mooie foto
Maarten
Heel beeldend. De wil om door te gaan, te overleven. Zo zit de natuur in elkaar, of het nu om dieren, planten of mensen gaat. Mooi Plato.
O ja de mens kan wel heel veel willen, maar de natuur laat zich niet zo maar opzij zetten!
Mooi!
In eerste instantie moest ik aan de machtswellustelingen van deze aarde denken.
En hoe de mensen zich dan toch verzetten.
Heel actueel.
De natuur gaat altijd haar gang, overal waar ze de kans krijgt.
Mooi gedicht, Plato.
De mens is onderdeel van de natuur. In feite bedreigt hij zichzelf.
Ik vind het prima als je het gedichtje metaforisch opvat. Dat kan hier heel goed.
helemaal waar
Hoe verschillend kun je reageren op een foto. Ik vind je schrijven mooi en inspirerend.
Ik zelf dacht gelijk aan het verzet van het gevoel tegen het verstand.
Mooi berichtje
Nannie: in dit geval liep ik in een bos en zag zo’n boomstronk. Daarop kwamen de dichtregeltjes spontaan in me op. Later thuis heb ik er een zo goed mogelijk gelijkende foto op internet bij gezocht. Ik reageer dus niet op de foto maar op iets wat mij in de natuur opviel.
Haha, leuk hoor, dat dwarsliggerige gedoe van de natuur! En dan je gedicht erover, super.
Mij valt ook vaak zulke dingen op, geen idee waarom ik er (bijna) nooit een foto van maak! Heel apart!
In dat verzet is Moeder Natuur te prijzen
Zij zal telkens weer haar macht bewijzen
door nieuwe levenstekenen te tonen
tijdens de mens zijn reizen zal zij hem belonen.
Dat is ook een mooie, Mel 🙂
soms is het mistig
De natuur blijft doorgroeien; tegen de verdrukking in. Gelukkig zullen er altijd mensen blijven zijn die haar weten te waarderen. Ik ken zelfs iemand in ons dorp bij wie een klimopblaadje onder het gesloten raam heen naar binnen groeide.
Dergelijke onverwacht verzet moeten we koesteren!
Jij hebt maar weinig woorden nodig om een ijzersterk punt te maken.
Ik denk dat de natuur uiteindelijk toch de baas zal blijken te zijn. Althans, dat hoop ik.
Jawel, Plato, maar we moeten wel altijd op onze hoede zijn voor Moeder Aarde want……
Als ze bevallig staat te lonken
Met al haar charmes loopt te pronken
Pas dan goed op voor Moeder Aard’
Ineens schuijft ze een stad in zee
En alles wat er leeft gaat mee
Ach mensen pas toch op voor Moeder Aard’
Een laatste strohalm doet ze breken
Vergeefs laat ze de mensheid smeken
Verwacht nooit enig heil van Moeder Aard’
Ze noemt zich aartsbrutaal een moeder
Maar is wel haast het grootste loeder
Nee, vrienden, nooit je rug naar Moeder Aard’
(Vrij naar Never Turn Your Back On Mother Earth van Ron Mael)
Verdorie dat is ook waar. Maar hoe dan verder.
Zijn er lezers van deze blog die daar een mening over hebben?
Goed gedicht trouwens, Boentsjoek.
Hoe dan verder? Wat we altijd doen, de schade opruimen van aardbevingen, tornado’s, overstromingen, tsunami’s en bosbranden ect. , weer opbouwen en verder gaan.
Maar de mens is zelf niet minder gevaarlijk, en bedreigt door de natuur en andere mensen te bedreigen, inderdaad zichzelf.
Mooie vertaling, Boentsjoek.
Volgens mij is het onmogelijk om je rug naar Moeder Aarde, alias de Natuur te keren, want je bent er onderdeel van, of je wilt of niet…
Maar toch weer twee mooie gedichten voortgebracht!
Plato,
————————————————–
in de groei geknot
geeft zich nog niet gewonnen
overlevingsdrang
————————————————–
Soms moet er toch ook gesnoeid worden!
Groetjes,
jeer
Mooi Jeer.
Maar… kan de natuur zelf niet snoeien dan? Hebben wij een fout in het grote plan ontdekt?
Ja, mooi gezicht hé, als de natuur soms gewoon zijn eigen plan trekt en zich niets van ons aantrekt 🙂
De kracht van de natuur is onvoorstelbaar…
de mens is een raar wezen ze vervuilen hun nest, en alles wat eromheen staat,
en kijken gek op als er eerdaags geen groen meer te vinden is….
bomen zijn zo cool. ^^ en sterk. en prachtig en ik kan er uren tussen lopen. of zitten. ze bekijken, fotograferen en och. bomen. ❤
Je hoeft niet gelovig te zijn om in de natuur een soort van goddelijke kracht te ervaren. Groei gaat soms tegen de verdrukking in. De mens, in de veronderstelling god te evenaren, maakt er vaak maar een potje van; van het kappen van regenwouden tot goedbedoeld ‘natuurbeheer’. Mooi dat je ons even met de neus op het feit drukt van de zichzelf herstellende natuur, Plato. Wij kunnen er beter met onze tengels van afblijven.
Bij de Dokwerker stonden gisteren velen naast elkaar in verzet.
Nu geniet ik van het frisse voorjaarsgroen.
Vrolijke voorjaarsgroet,
Oh wat mooi!!
Mooi gedicht! De foto zie ik helaas niet. 🙂
Het is een stronk waar manmoedig weer ranken uit groeien, Marika. 🙂
Ach, men worstelt en vecht, uiteindelijk vinden de wortels naar het goede in het leven weer hun uitweg!
Deze week lees ik ergens over een genetisch gemanipuleerde boom.
Iets met nog makkelijker papier kunnen maken uit het hout.
Verzet tegen lezen is niet meer mogelijk.
Zonnige zondagochtend groet,