Ik ben de vierde Willem van de familie. Mijn stamboom wijst uit dat mijn voorouders qua naamgeving weinig fantasie hadden.
Maarten, Jan, Piet, Jaap en Willem, dat was het zo’n beetje. De meisjes heetten voornamelijk Mijntje, Grietje, Aaltje, Geertje of Marie.
De overleden voorouders liggen zich vermoedelijk nóg te verkneukelen om die vernoemingen maar voor hun nazaten was het wel eens moeilijk.
‘Bedoel je Willem van Maarten?’
‘Nee, die niet, Willem van Piet.’
‘Die met de grote oren?’
‘Maar jongen toch, ik bedoel dove Willem, die chagrijn van dat houten huissie.’
Onlangs verscheen er een boek over Markenbinnen (boven Zaanstad) het dorp van mijn voorvaderen. De schrijver, zelf uit het dorp afkomstig, heeft veel mensen (waaronder mij) geïnterviewd. Ook wilde hij toestemming om passages uit een boek van mijn vader te publiceren. Die kreeg hij natuurlijk.
Een indringend boek, met veel verhalen, foto’s en… mijn familiestamboom, te beginnen rond 1700.
De eerste Willem, mijn overgrootvader, was getrouwd met Marietje Molenaar (onder haar achternaam schreef mijn vader deels zijn boeken). Die Willem liep vrij vaak naar Hoorn om een koe te verkopen. Eens liep hij, met koe, voorbij een huisje waarvan de vrouw pannenkoeken aan het bakken was. De koe vond dat zo lekker ruiken dat hij zijn kop door het raam stak en niet meer weg wilde. De vrouw jammeren, overgrootvader vloeken. Uiteindelijk zei hij: ‘geef haar een pannenkoek dan trek ik haar wel mee. En inderdaad. De koe at gulzig en was afgeleid. Toen ze keurig aan een boom was gebonden, molk overgrootvader haar. De vrouw kreeg de melk en bakte daar later….. pannenkoeken van.
Zo kwam alles goed. Overgrootvader vervolgde zijn weg. ’s Avonds kwam hij zonder koe maar met geld terug. Hij had ruim zeventig kilometer afgelegd. Zonder EPO, maar over het aantal genuttigde kelkjes werd niet gesproken.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Pingback: WE-300 voor juli-aug 2013 | Platoonline
Was het Marietje die pannenkoeken bakte? Wat een leuk verhaal. Nu ga je er toch zeker wel een familiekroniek van maken, hè? Ik vind het boeiend genoeg.
Nee, Marietje was zijn vrouw. Deze vrouw woonde in een huisje waar overgrootvader langskwam.
Ik ben dol op familieverhalen waar kruikjes in voor komen..
Een familieverhaal… cool! 🙂
70 kilometer lopen… Pfff. Dat was wat hoor. En waarschijnlijk op houten klompen. Ik zou ’t m niet nadoen hoewel die kelkjes onderweg wel weer heel wat goedmaken natuurlijk…;-)
Op klompen inderdaad. Ze hadden niet anders. Overigens: die kelkjes zijn een idee van mij. In het boek van mijn vader komen ze niet voor. De rest is precies zo gebeurd.
Het was niets bijzonders. Het was rond 1900 en die mensen hadden niets dan hun benen.
….en koeien 🙂
Enig Plato , zie het vóór me.
groetjes, Ria
Nou dit kan me inderdaad boeien 😉
hihi daar moet je ook niet over zaniken plaat….
dat zei mijn moesje ook altijd:-)
xxx
Dat is heel leuk en boeiend, zo’n boek met verhalen en foto’s, vooral voor de familie.
Ik wil wel wat meer van die verhaaltjes lezen. 😉
Ja vroeger werden mensen vaak vernoemd, dat is in mijn familie niet anders.
Tegenwoordig gebeurt het nog steeds, een schoonzus van mij vernoemde haar zoon naar haar broer, dus is het steeds : oom of neef? 🙂
Je vraagt je af of er geen andere steden waren in die tijd, waar Willem zijn koe kon verkopen? Stel dat je 5 km per uur loopt, dat is 14 uur lopen!
Mooie, boeiende WE-300, Plato.
Heb even meegerekend. 70 km = 2 x 35 km, ofwel bij 5 km/u 2 x 7 uur.
Maar of je met een koe aan het touw die 5 km/u haalt vraag ik me af, de koeien die ik heb helpen verplaatsen, liepen niet zo hard en moesten vaak aangespoord worden om door te lopen. Dat was in dit verhaal ook zo. Toch waren ze vroeger, en zijn ze ook nu, op boerderijen gewend aan lange dagen!
De heenreis zal inderdaad langer hebben geduurd, en hij liep waarschijnlijk ook niet meteen weer naar huis. 😉
HIj had beter die pannenkoek aan een hengeltje voor de koe kunnen hangen,, dan had de koe een nieuw snelheidsrecord gevestigd denk ik. 🙂
Best wel mooi om zoiets dan te (her)ontdekken over mensen uit je stamboom.
En ja ik denk toch ook wel dat die kilometers hem zijn voeten hebben moeten laten voelen want geheid dat schoeisel van toen niet zo ‘ergonomisch’ was als tegenwoordig 😉
Heerlijk zo.n familie verhaal. Een koe die pannenkoek eet is net zo meerwaardig als een kat die koekjes eet ( Gijs is er dol op )
Wat een afstanden werden er lopend afgelegd zeg. Mijn vader liep elke schooldag 15 kilometer heen en 15 kilometer terug. Heel gewoon voor boeren kinderen die ergens in de verlatenheid woonden.
Ik moet er niet aan denken……….
Maar Gied nu wil ik ook een familie verhaal schrijven Willem. En hoe brei in du de schooltocht van mijn vader aan de koek etende Gijs. Dat is nog niet makkelijk.
Of………
Nee wacht, ik gooi het over een andere boeg.
Ik schrijf gewoon geen verhaal , per slot kan ik dat rustig aan jou overlaten getuige deze fraaie vertelling.
Gied = goed ( Die verdraaide zelf denkende IPad ook !)
Die goede oude tijd… Een mooie anekdote naar wat ooit was.
Onze Uk zou voor de grap eens een weekje door moeten maken in het jaar 1900. (met zn computerverslaving hihi)
Superleuk verhaal.
Vroeger kon er zo veel.
Leek wel dat door die eenvoud, de mensen veel meer leefde?
Heerlijk die verhalen over vroeger. Een koe die pannenkoeken (toen nog pannekoek (zonder n))eet , nooit eerder gehoord. En dan als dank ook nog wat van haar melk doneert. Prachtig!!
Levendig geschreven; je ziet het voor je ogen gebeuren allemaal. Je weet me altijd mee te nemen in een verhaal. Top hoor.
En het is allemaal nog echt gebeurd ook.
Echt mooi om te lezen hoor Willem!
Mooi verhaal, toevallig kwam er deze week in het blad van de historische vereniging een verhaal van mijn moeder dat zij verteld heeft over toen ze als 13 jarig meisje bij boeren ging werken, dat ging ook allemaal lopend er naar toe. Ze hadden niets anders.
Ik ben altijd gek op verhalen van vroeger. Deze vind ik geweldig, een koe die een pannekoek eet, hoe bestaat het!
Mijn vader vertelde altijd dat hij vroeger met de geit naar de bok moest, lopend op klompen met gaten erin. Volgens hem was het geen leuke tijd, maar wij smulden van zijn verhalen.
Wat leuk dat er een boek uitkomt waar je familie in voorkomt, heel bijzonder!
Ik zie het allemaal voor me. Een traag voortsjokkende koe die plotseling zijn kop door het keukenraam steekt, de schrikreactie van het pannenkoekenvrouwtje. En 70 km lopen. Dat is toch wat anders dan die vijftig die door de watjes van de Vierdaagse worden gelopen…Het is toch geweldig dat zulke verhalen in de familie blijven circuleren.
Ha Plato, ik ben er weer hoor en ik val meteen midden in je gezellige verhalen! Ik vind die van vroeger ook altijd heerlijk om te lezen, je kan je vaak geen voortelling maken hoe het er toen aan toe ging. Die koe…….enig! Zie ik ze echt toe in staat.
Ja, die goei oude tijd. Niks getwitter, email of whatsapp. Die koe zou nu al pannenkoekenkauwend
een hit op facebook zijn geweest!
Boeien(d). Ik had deze titel niet gezien toen ik mijn blogje maakte.
Maar ik zou dus zp mee kunnen doen met deze WE 300!
gr eva
Alleen het aantal woorden zou niet kloppen, Eva. Maar daar zou jij wel een mouw aanpassen denk ik.
Prachtverhaal! Inderdaad, ‘vroeger’ liep en fietste je afstanden waar de meeste mensen nu raar van opkijken. Uit correspondentie van mijn vader heb ik opgemaakt, dat hij omstreeks 1941 werkte in Hardegarijp en was daar in de kost. Zaterdags werkte je toen in elk geval ’s morgens nog. Hij fietste dan naar huis op Vierverlaten (45 km) en vervolgens naar zijn verloofde in Emmen (70 km), en zondagmiddag weer terug via thuis naar zijn kosthuis. Wel op een gewone fiets.
Naamgeving / vernoemen was in onze familie ook een hot item. Als we nu een neven en nichtendag hebben van moederskant, kijkt meer dan de helft van de mannen op als je ‘Klaas’ roept en meer dan de helft van de vrouwen als je ‘Lies’ roept. Opa kan daar een heftig punt van maken, is mij verteld… Maar ja, met de grote gezinnen van toen moest er wel creatief mee worden omgegaan – de meesten hebben twee voornamen.
Plato,
Heel interessant zo’n familiegeschiedenis/kroniek. Ik weet over mijn eigen achtergrond maar bitter weinig.
groetjes,
jeer
leuk verhaal! een koe die pannenkoeken lust! grappig!
Wat bijzonder zo’n boek met verhalen en foto’s over je voorouders. Het verhaaltje over de pannenkoek-etende koe staat ook in het boek? 🙂
Dat verhaal staat er ook in, minus de door mij beschreven kelkjes. De schrijver heeft het weer uit een boek van mijn vader en die heeft het weer van de waargebeurde familieverhalen zoals opa en overgrootvader ze vertelden.
Ik voelde me die koe … 🙂 Liefs, Me
Met plezier gelezen, ook nog waar gebeurd uit je eigen familie. Ik ben verliefd op die koe hahaha een lekker bek 😉
Kun je zien dat als we niet over vervoermiddelen beschikken de benenwagen ook die afstanden af leggen , zo gezien waren de mensen vlijtiger .
Mooi Plato en met Willem is niks mis (Y)
nee hoe je het ook zegt wim willem of wilempje blijft leuk
Leuk verhaal weer, met plezier gelezen (ik had al eerder op ‘leuk’ geklikt, maar ben toch nog even teruggekomen om zorgvuldiger te lezen).
Dus dat schrijven zit in de familie.
Ik hoorde gister dat er in bieten Epo zit, Misschien wist overopa dat ook 🙂
Schitterend verhaal. Het zet onze huidige sportprestaties in een ander licht. Spontaan komt de titel de koe die van pannenkoeken hield boven.