Winkelavond. De trein was vol. Moeder en haar vierjarig dochtertje hadden met moeite een plaatsje bemachtigd. Tegenover hen zaten twee dames te kwebbelen zoals dames dat doen als ze zich op een ‘lekker daggie winkelen’ trakteren.
‘Ja,’ zei die van het raam, ‘de trein stond al een half uur stil. We wisten niks.’
‘Oh nee?’ Die van het gangpad trok haar wenkbrauwen gevaarlijk hoog op.
‘Niks. Maar plotseling zag ik een man in een geel jassie met een hondje in zijn armen. Zijn koppie vol bloedvlekken.’
‘Dood zeker?’ Die van het gangpad benaderde de gebeurtenissen graag zakelijk.’
Het kind staarde de dames met grote ogen aan. Moeders ogen smeekten om clementie. Vergeefs.
‘Hartstikke dood, tongetje er uit, vachtje smerig, verwaaid. Een uur vertraging hadden we.’
‘Die dingen gebeuren. Neem nou mijn konijn. Lief beest. Als ik riep: Worteltje! (ze heette Worteltje) kwam ie meteen aanhuppelen en dan kreeg ie…een worteltje. Leuk he?’ zei ze naar de overkant.
Het kind had nog steeds grote ogen. Moeder knikte, blij om de positieve wending.
‘Maar op een dag… Worteltje komt naar me toe, maar schiet plotseling langs me heen, dwars door de coniferen. Ik hoor woedend geblaf, loop om en zie net de hond van de buren Worteltje in zijn bek heen en weer schudden. Veel geschreeuw en daar ligt Worteltje, helemaal in drieën (meer zelfs) in een plasje bloed.´
‘Dood zeker?’ informeerde die van het raam?
‘Hartstikke… niks meer aan te doen. Ach…
Plotseling begon het kind hart-ver-scheu-rend te huilen.
Verstoord en afkeurend keken de dames naar de moeder. Die stond abrupt op, siste: ‘jullie, jullie, ‘ pakte het kind op en boorde zich door de staande reizigers.
´Tsss,´ kwakte die van het raam haar gelijk de coupe in, ´zulk janken. Wie gaat er nou ook met zo´n kind in een drukke trein.´
Verhaal: © Plato 2013
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Pingback: WE-300: 1 april | Platoonline
Schaterlach!!! Ik heb er van genoten Plato!
Plato,
de moraal van dit verhaal mee er wel uit op te kunnen maken:
gevoelloze egocentrische kwektantes die een vierjarige een trauma bezorgen.
Maar zijn leven en dood de schuld van die winkelwijffies?
En moeten er voor Nederlandse vierjarigen idylles opgehouden worden, halfzacht, schijnheilig? Vierjarigen die zich voor het overgrote deel de unoxworsten en macdonaldshamburgers goed laten smaken.
Toen ik vier was stond ik te huilen als er bij de buren kippen geslacht werden. Maar zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar, moet elk mens leren, vroeg of laat.
Veel Nederlanders zijn hart-ver-scheu-rend van de natuur vervreemd.
Mijn dochter heeft trouwens een weeshuis in Kenia, waar kinderen wonen die op hun vierde (of zo) aan het aids-sterfbed van hun moeder zaten, en daarna door het dorp uitgekotst werden.
Dan is wat anders dan janken om een hond. Om een vleesvreter.
Beste Selma,
Je maakt er bijna een WE van. Als je me belooft dat je er 300 woorden van maakt dan plaats ik een link naar je stukje en krijg je een eervolle vermelding.
Plato-online,
jouw pseudoniem lokte me indertijd, omdat die een zekere filosofische hunkering veronderstelde, maar nu ik (alweer) lees hoe het merendeel van jouw publiek mee-blèèrt, met jouw nogal dunne verhaaltjes, vrees ik dat ik binnenkort af moet gaan haken.
Het allerbeste gewenst,
Selma
Nou nou..met die dunne verhaaltjes valt het best mee dacht ik, Hoe het publiek reageert kun je hem toch niet aanrekenen? Ik vermoed dat hij soms zelf ook weleens baalt haha.
En verder doet Plato weinig anders dan filosofisch hunkeren hoor, zeker weten! pp
Niemand is natuurlijk verplicht te lezen/reageren? We leven in een vrij land en smaken verschillen.
Dank je wel Margreet. Ik heb haar uit mijn linkenlijst verwijderd. Ik voel er weinig voor mijn lezers te laten beledigen. Webloggen is een hobby en daar hoort afkraken niet bij.
Pff wat een vreselijke wijven zeg. Wat Selma schrijft kan allemaal wel waar zijn maar wij leven hier in een ander land en ik zou als ik die moeder was snel elders zijn gaan staan hoor, de harde wereld komt snel genoeg aan bod.
Ik zie trouwens maar 2 van de (vermelde) 3 reacties, vreemd.
Die unoxworsten en macburgers is een ander verhaal waar de ouders zich voor dienen te schamen.
Nou, zulke wijven in mijn coupé zou ik met liefde vierendelen. Hartverscheurend geschreven.
Ja, je hebt er exemplaren bij…
kleine potjes, grote oren ,daarna een allesverdovend gekrijs. Hart- ver- overend .
Selma , voor die twee vleesetertjes van mij laat ik met liefde mijn vlees staan.
groetjes, Ria
Je bent weer helemaal op dreef, Plato-mou. Niet te evenaren als het om het vlijmscherp blootleggen van de duistere krochten van de vrouwelijke psyche gaat 🙂
Tja sommige mensen hebben weinig oog voor kinderen.Ze zien ze niet eens zitten.En maar kwekken en kwaken brrrr.
In een sneltreinvaart geschreven en nog sneller geschreven, met hier en daar een tussenstop 😉
De details maken het zo lekker aannemelijk: niet alleen de beschrijving van het ontbrekende tongetje, maar de overbodige toevoeging: “ze heette Worteltje” precies zoals praatgrage dames doen. Hart-ver-scheur-end heeft vier lettergrepen, maar de voltreffer is wat mij betreft::”helemaal in drieen (of meer zelfs)” In een woord: grandioos!
En je blijft een heer, dat siert je 🙂
Ach gossie, dat kindje! 😦
Ik zie het zo voor me. Enne ik had je toch al gemeld dat http://reismeermin.wordpress.com/2013/04/08/vieren-2/ inderdaad mijn 2e WE met dit woord was?
Vandaag nog aan tuinman gedacht, was namelijk lekker aan het werk in de tuin.
Wheeee, ik huil met het kind mee want ik kan hier ook niet tegen… ;-(
Geweldige zin dit: en boorde zich door de staande reizigers. Echt een zin van een ervaringsdeskundige. 😉
Kostelijk, zowel qua schrijfstijl als inhoud 🙂
He jasses, wat akelig, en die dames zijn zo tactloos als maar kan.
Net als Margreet vind ik dat kinderen snel genoeg te maken krijgen met de harde wereld, laat ze maar zo lang mogelijk kind blijven.
Haha, je doet Maria’s WE nog eens dunnetjes over, met ‘ in drieën (meer zelfs) ‘ .
Heel beeldend geschreven, al weet ik niet of ik daar deze keer zo blij mee ben. 🙂
Een gruwelijk goede WE-300, Plato.
verdrieig verhaal
Zucht…… hoe krijg je het verzonnen!
Ik had me niet beperkt tot die paar woorden die die moeder uitte.
Je blijft maar zeer lezenswaardige verhalen opschrijven. Vraag me nu af, of jij tijdens je treinreizen vaak dit soort praatjes moet aanhoren. Dan heb je vast nog veel te vertellen.
Groet, Corry
Ach gossie ……… het arme knulletje ……..
was even abuis: dacht dat ze het kind door het raam kwakte, maar gelukkig het bleef bij een dood hondje en een levenloos konijn.
Kan je natuurlijk ook niet maken, een kind uit de trein gooien….. hoewel? jij? volgens mij gaat dat een prima verhaal opleveren
dusssss……
Die kinderen van tegenwoordig zijn ook zo kwetsbaar. Kunnen nergens meer tegen. 😉
Mooi verhaa; weer Plato.
Jammer van die piepjonge oortjes…hopelijk heeft zij er die nacht geen last van gehad.
Tja…hoe gaat dat in zo een volle trein…men maakt zijn eigen ‘luchtbel’ en denkt soms dat er daarbuiten niemand meeluistert.
xx
Maria
Wat een akelige roddeltantes, de moeder bleef heel netjes, ze had best wat lelijke woorden mogen gebruiken. Mooi geschreven, ik zag de dames voor me.
(ik hoop dat de reakties die je krijgt niet te minderwaardig zijn. Goed dat je mevrouw Z.S. (Zure Selma) de deur hebt gewezen)
Geen enkele reactie is te minderwaardig Petr@. Ik ben blij ;met alles.
O jee ik was al veel eerder opgestaan en ook al eet ik vlees , ik zou als ik een kind had het niet blootstellen aan zoiets bloedigs en ook nidt aan die waswijven . Het leek er even op of een figuur tot leven kwam genaamd “Selma” 😉
Altijd mensen die over andere hun kwaliteiten moeten vallen alsof het een “voedingsbron” is , Plato goede maatregel zoiets zou ik ook kunnen missen als kiespijn.
Enne echt geen dunne verhalen !
Als je zoiets ziet gebeuren krijg je altijd de neiging het uit te leggen. Maar zulke figuren snappen toch niet wat ze hebben aangericht. Sterk stukje, Plato
ik zit gelukkig nooit in een trein of bus, dus dit soort verhalen komen niet op mijn weg…maar wat denk je van die maffe verhalen die je te horen krijgt bij de kapper of in de wachtkamer van de dokter (vreselijke verhalen!). Ik vond het einde van het verhaal een giller, prachtig hoor, hou ik wel van!!!
Je kunt merken dat jij veel te de trein reist Plaat. Je zult er ongetwijfeld de meest vrede verhalen horen.
Ergerlijk af en te. Toch erger ik e meer aan mensen die niks zeggen en in hun telefoon verdwijnen. Daar moet ik nou van huilen.
whahahaha ik zie wat uwes bedoeld.
Het komt door de i-pad.
die veranderd soms op onnaspeurbare wijze woorden.
al die nieuwerwetzigheden ook.
Wat ik wel grappig vind: ik klikte toch maar meteen even door naar Selma, en vond daar een oproep om te komen helpen kikkers en padden te redden… Tja, dat krijg je in deze tijd van het jaar.
Ik las overigens vandaag in de krant dat er een paddenredder was aangereden door een automobilist – de redder een gebroken enkel.
Prachtige WE
Dit omdat je totaal doorzie, wat een 4 jarig kind ´kan hebben´ en wat de roddeltantes niet ´kunnen hebben´!
Zou zo uit het leven gegrepen kunnen zijn… mensen die maar doorgaan met kwekken en kwekken zonder rekening te houden met de impact dat hun gesprek kan hebben op iemand anders… tsss… Mooi verhaal, en niks dunnetjes 🙂
Dank je wel Anna.
En dan nodig jij mij uit voor koffie en taart? Wat een griezelig zooitje is het bij jullie… zowel jij als Maria maken er een luguber WE 300 van… Ik twijfel hoor!…
Is er wel slagroom????
Nathalie, als jij slagroom wil, dan IS er slagroom 🙂
Ik zeg niet dat het zo in de trein hoeft allemaal die bloederige verhalen maar ik kom momenteel heel veel kinderen tegen die door hun ouders “prinsesjes” genoemd worden en overal tegen beschermd worden. Hoorde pas zelfs een moeder zeggen dat een kind geen lange vinger kreeg omdat ze anders vies werd. Het moet niet gekker worden. In ieder geval een WE om over na te denken.
dacht vieren is toch al geweest
maar nee jij doet het 2x
nou ik had het gelezen en dacht ho
wel /niet reageren nou dus voor 2013 ipv 1999
ach ja ik word oud
jaaaa wij mogen vrijdag weer dik 3 uur. en zondag terug. ben benieuwd of we nog interessante gesprekken opvangen, zo ja, laat ik ’t je weten. ^^
had ik je al verteld van die keer dat jonah in ’t gangpad gitaar gitaar ging spelen voor de mensen?
Nee, dat wist ik niet. Ze zullen wel enthousiast zijn geweest, denk ik.:-)
Helemaal raak
Carmiggelt zou het niet beter hebben gekund, geweldig!