WE-300: Kerstgeluk

Angelos peinsde. Zojuist was hij afgedaald uit de 5e sfeer van de 4e kosmische graad. Zijn (vrijwillige) missie was nodig om te kunnen doorstromen naar de 6e sfeer.
Het viel niet mee, die overgang van zijn heilige ruimte naar die ijskoude, zware planeet waar de mensen zo zichtbaar gedreven bezig waren om maar schatten te verzamelen. Het was moeilijk wennen aan die volstrekt stoffelijke wezens waarvan sommigen het geestelijke zelfs ontkenden. Wat kon hij doen?

‘Bent u een engel.’
Hij schrok op, keek omlaag en ontwaarde een meisje met twee grote blauwe ogen en rode kerstballetjes in haar vlechten. Zo’n onschuldig wezentje kan me dus zien, dacht hij.
‘Ik ben Angelos. Ik kom kerstgeluk verspreiden. Maar hoe? Ik ben zelf niet eens gelukkig.’
‘Ik soms ook niet,’ antwoordde het meisje. ‘Maar dan ga ik zingen en dan word ik weer blij. En soms anderen ook.’
Tjonge, dacht de engel. Mijn eerste gesprek en meteen een pracht idee. Wat een genade.
‘Als ik me verander in een meisje,’ lachte hij, ‘kunnen we samen zingen.’
Het meisje klapte in haar handen. ‘Ja,’ juichte ze,’ in het winkelcentrum.’

Het succes was enorm. Ze zongen ruim een uur. Hun stemmen klonken als klokjes in de winternacht. Je moest gewoon naar ze luisteren. De mensen keken elkaar aan, lachten, vergaten even hun aankopen en zongen zelfs mee. In het publiek werd gefilmd.

Die avond vertelde het meisje aan haar verbijsterde ouders dat ze met een engel had gezongen. Het filmpje ging via youtube de wereld over en werd een megahit. Het meisje werd, even, beroemd.
Maar wie was toch dat andere meisje? Ze wisten zelfs haar naam niet.

‘Je bent snel terug,’ zei Angelos’ gids verheugd. ‘Dank zij de aardse techniek.’
Angelos knikte. ‘Is dat nu moeilijk: het bedienen van zo’n camera? ‘ vroeg hij glimlachend.

Verhaal:Plato 2012|
Plaatje: Internet