Zal ik jullie eens vertellen over Keesje?
Keesje was vanaf zijn geboorte al heel klein en kwetsbaar. Hij woonde alleen met zijn moeder. Vader had hen verlaten toen Keesje vier was. Op die dag huilde het jochie verschrikkelijk hard, want hij hield veel van hem. Maar moeder zei dat hij niet ‘most griene’ want vader had hem tenslotte in de steek gelaten. Toen stopte Keesje met huilen.
Het jongetje liep met kapotte schoenen en kleren. Verjaardags- en Sinterklaascadeautjes waren er al helemaal niet bij. Op zo’n avond moest Keesje vroeg naar bed. Natuurlijk was hij vaak verdrietig maar dan schreeuwde moeder: ‘luister, ga niet legge janke. Het is allemaal je vaders’ schuld. Hij geeft me nooit één rooie rotcent.
Soms verdiende moeder geld met schoonmaken. Daarvoor kocht ze sigaretten die ze
‘s-avonds voor de TV oprookte. Dan hoestte Keesje vreselijk want hij had zware bronchitis. Maar moeder schudde hem door elkaar en siste: ‘Stop met dat stomme gehoest, daar ken ik niet tege. En niet janke, want anders verkoop ik je een mep.’
Het ging steeds slechter met Keesje. De buren waren geschokt en spraken er schande van. Maar wat konden ze doen als buitenstaanders, nietwaar? Ook de juffrouw van groep twee had eens met moeder gesproken, maar ze werd met een kluitje in het riet gestuurd.
Vlak na zijn vijfde verjaardag, na een enorme hoestaanval, ging Keesje dood. Toen ze zijn witte gezichtje in het kistje zag, kreeg moeder spijt en snikte. Maar de politie kwam, zette haar achter de tralies en zei dat ze moest stoppen met huilen. Nu was het te laat.
Zielig hè? Nu is het verhaaltje uit.
————-
Verdorie pa, ik zal je nog eens vragen je kleinkinderen een verhaaltje te vertellen. Ze liggen de hele avond al te huilen. Heb je nou je zin?
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Wat een opa van likmevestje.
Je verhaal is hartverscheurend en je laatste zin maakt opa ineens de zondebok. Alweer een twist.
Knap gedaan, Plato.
stomme rotmoeder!
opa, doe nog eens zo’n verhaaltje, ik smul er van…..
(heb je deze al eens eerder gepubliceerd? het komt me zo bekend voor.)
Klopt, hij is van weblog/2008. Maar wel herschreven. Wat een geheugen 🙂
het heeft blijkbaar indruk gemaakt.
Vaag kwam het me al bekend voor, niet zo gek dus
Jeetje wat een nare mensen heb je toch op de wereld!
Wisten de buren en de juf niet van het bestaan van het amk af???
Misschien hadden ze toen nog geen AMK (speelde het verhaal in opa’s jeugd?), en zo ja, zouden ze nog wel voldoende vertrouwen hebben in instanties als Jeugdzorg?
In mijn jeugd was er zelfs nog geen JAC (Jongeren Advies Centrum), toen ik het wel goed kon gebruiken. Nee, mijn vader is niet weggelopen, maar ik kreeg een stiefvader.
Arme Keesje!
hahhahahaha ik vind hem weer geweldig….
Mooi, triest verhaal met een leuk einde waardoor het niet zwaarmoedig afgesloten werd. Leuk geschreven!
Het is een verhaal maar zou zomaar werkelijkheid kunnen zijn.
oren en gen gewoon open houden.Elk kind heeft daar recht op.
Groetjes, Ria
Tssss! Wat een akelige opa.
Je zal zo’n opa hebben die van die verhalen vertelt…
Maar zielig was het wel! Mooi beschreven!
Zulke boeken koop ik nooit, zo veel triestheid en ieder kijkt op een afstand toe, om depressief van te worden.
Groetjes.
Aan verzorgen deed de moeder niet, het arme jochie!
Voor grove verwaarlozing zit ze nu vol spijt in de bak.
Ik zat helemaal in het verhaal en toen bleek het een verhaaltje van een plagerige opa, haha.
En toen dacht ik ook, dat komt me bekend voor, dat heb ik eerder gelezen. 🙂
Mooi gedaan Plato, het herschrijven waard, dit verhaal.
Oh Plato, je hebt me weer aan het lachen gekregen, en daar is op het moment echt wel iets bijzonders voor nodig.
Een heerlijk verhaal, wat me inderdaad bekend voor kwam.
Meer, ik wil meer, veel meer…. van deze “oude” verhalen!
Jammer dat mijn tantezeggers nu niet bij me logeren, ik krijg inspiratie voor het voorlezen van een verhaaltje
Boontje komt om zijn loontje….
Leuk verhaal, Plato!
Pingback: Een WE-300 voor iedereen | Platoonline
Vreselijk zo’n opa!
Maar volgens mij kunnen ze nog een stuk zieliger 😉
whaaaaa. plaat,
nou zo’n voorleesopa, kunnen we missen als kiespijn:-)
hij is bedankt,
eigenlijk was het ook niet een verhaal voor jou, jouw vertelsels zijn véél indrukwekkender altijd,
ik had het kunnen weten: -)
xxx
Zoals gewoonlijk heeft het verhaal weer een verrassende wending. Hoe zielig ik ook, ik moest toch lachen.
Hahaha héérlijk. Eerst dacht ik, halverwege, dat het een soort “Flappie-verhaal” was. Dat er iets met de moeder zou gebeuren door de vader oid. Maar dit is véél leuker :D.
Euh, ik bedoel het eind van het verhaal, niet het einde van Keesje hè 😉
Hihihihii, een opa met galgenhumor, geweldig!
word er stil van
Opa is een goede verteller, maar met weinig psychologisch inzicht. Opnieuw weet je er een onverwachte draai aan te geven.
O)ja het kan altijd nog erger. Maak geen tere zieltjes van je (klein)kinderen! ;)))))
OT je reactie op mijn weblog.nl kan ik niet eens modereren. Ik vind hem nergens terug.
Zo doen ze dat bij die club. Weet jij hoe ik daar nog een berichtje kan plaatsen?
Ik niet.
gr eva
Een in en intriest verhaal ook al komt uiteindelijk boontje om zijn loontje. Mocht ik van jou zijn (opa) ik zou maar gauw wat andere verhaaltjes gaan verzinnen 😉
Ik zit hier een beetje dom te grinniken achter mijn computertej.
Heerlijk zo’n tranentrekker.
Educatief zeer verantwoord. Zo leren koters dat volwassenen ook wel eens ergens spijt van krijgen als het te laat is. Een hele leerzame levensles. 🙂
Ogossie wat een zielig verhaaltje, Het lijkt wel een smartlap, het hondje van Dirrekie, maar dan met Dirrekie zelf dood in plaats van het hondje. Voor kinderen is dit overigens een verhaaltje om lekker bij te griezelen en het heel zielig te vinden voor Keesje. Ik herinner me van vroeger ook nog zulke verhaaltjes van kinderen die blootsvoets liepen en in het kolenhok gestopt werden, of die op de kermis hun geld moesten verdienen onder bewind van een boze stiefvader of -moeder. Ze liepen ook niet altijd goed af (denk bijvoorbeeld aan het meisje met de zwavelstokjes), hoewel ze vaak wel weer in de hemel terechtkwamen of engeltje werden of zo iets.
Mooi Plato, een echt zorgzaam verhaal.
Mij kwam het verhaal ook al bekend voor Plato. Al was het net even anders en dat klopt, lees ik in een van je reacties. 🙂
Lekkere opa hoor, om zulke verhaaltjes te vertellen.
Maar ja, de bekende sprookjes zijn ook niet altijd even leuk. 😉
Moet ik onthouden als ik zelf ooit kleinkinderen heb. Hoef ik nadien nooit meer een verhaaltje te vertellen, lekker handig. 🙂
Ik zit met tranen in de ogen en gemengde gevoelens een beetje schaapachtig te lachen. Wat zijn emoties toch rare dingen. Zo zijn ze er en daarna leven we gewoon weer verder.
Jij kan er wat van en je doet er wat mee.
Je hebt al eerder zo’n verhaaltje neergezet, en toen vond ik hem ook niet zo leuk… haha… nu nog niet eigenlijk. Het einde is een beetje makkelijk… te makkelijk.
Ieder zijn mening, nathalie.
Ah volgens de reacties (voortaan die maar eerder lezen) heb je inderdaad dit verhaaltje eerder geschreven, maar aangepast. Het einde waarschijnlijk niet 🙂
Nou ja ze vertellen ook sprookjes die zijn soms net zo gruwelijk. Mooi verhaal.
🙂
o.t. arme Plaat……..
Een nimfje zal niet uit die put komen Plaat….de put is gedempt voor het kalf verdronken is.
Het lijkt heel spannend edoch je kijkt zo op de bodem.
Nee…..je zult het klusje op eigen kracht moeten klaren.
Zit je te worstelen met die gekke teksten die zijn ontstaan na de weblog.nl puinhoop?
Die heb ik ook nog in de oude berichten staan namelijk…zo af en toe corrigeer ik er een paar.
Het is monnikenwerk…..