-
-
Contact met Plato
-
- Wil je op de hoogte blijven en een e-mail ontvangen zodra er nieuwe berichten gepubliceerd worden, meld je dan hieronder aan door je e-mailadres achter te laten.
-
-
-
Meest recente berichten
-
Recente reacties
-
Regelmatige schrijvers
Onregelmatige schrijvers
- AnneMarie 0
- Annemieks kunst Maakt prachtige kunst, kijk maar… 0
- Dwarsbongel 0
- Joanne 0
- Jokezelf 0
- Viviane Mooie site met diverse onderwerpen 0
Tijdelijk non-actief
- Hartelijke Hot Hulk 0
- Jackles 0
- Karin 0
- Marika 0
-
Bezoekers
-
Categorieën
- 101 (50)
- Algemeen (43)
- Ateliertje (29)
- Cornelis Critieck (11)
- Esoterische verhalen (25)
- Familieverhalen (44)
- Gedichten (29)
- Kunst en cultuur (49)
- Meesverhalen (15)
- mijn dromen (8)
- Tuinierverhalen (47)
- verhalen fictie (249)
- verhalen non fictie (53)
- Vleerverhalen (7)
- WE-300 (110)
- Welkom bij Plato Online (1)
-
Archief
- juni 2023
- mei 2023
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- december 2022
- april 2021
- oktober 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- februari 2018
- september 2017
- april 2017
- februari 2017
- januari 2017
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- mei 2010
- april 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- oktober 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- juni 2009
- mei 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
- december 2008
- november 2008
- oktober 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- november 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- november 2006
- oktober 2006
- september 2006
- augustus 2006
- juni 2006
- mei 2006
- januari 2006
- juli 2005
- juni 2005
-
Meta
Eenzaam
Op kousenvoeten liep de jongen over de gang en stak voorzichtig zijn hoofd om de deur van de slaapkamer.
Het was bijna donker toen de jongen zich opnieuw naar de kleine kamer begaf.
Op zijn stille kamer at de jongen zijn maaltijd en dacht na. Hij hield van zijn vader en wilde hem zo graag wat opgevrolijkt zien. Maar vader was vaak zo… zo ver weg.
Dit bericht werd geplaatst in verhalen fictie. Bookmark de permalink .
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
wat een last voor die jongen, terwijl hij totaal onschuldig is aan de situatie.
de vrouwenjager van weleer rest niets dan een spelletje hartenjagen….
triest, maar mooi geschreven.
(even de t achter het moeten in de laatste zin weghalen)
Is al weg. Ik zag het zojuist. 🙂
Wat een droevig verhaal, Plato. Ik hoop dat je niet in een droevige stemming bent.
Nee hoor, Marja. Mijn stemming is prima 🙂
Ach wat een sneu verhaal… Vader en zoon allebei zo eenzaam! Mooi beschreven Plato!
Wat een mistroostig verhaal Plato. Van vergane glorie en eenzaamheid.
Ik vermoed dat er weer een stukje verleden in zit verweven. De jongen die snakt naar wat meer gezelligheid in huis.
Weer heel mooi geschreven, dat weer wel. 🙂
Truus,
Het enige wat overeenkomt is dat ik na een scheiding met mijn zoon samenwoon. Maar de rest is puur verzonnen. Een van de thema’s had je natuurlijk al ontdekt: het feit dat die zoon zich verantwoordelijk voelt voor die vader zodat hij niet of nauwelijks het kind kan zijn dat hij eigenlijk zou moeten zijn.
Ik huil even met beide personen mee.
Kan zomaar helemaal echt zijn wat je beschrijft.
Oeps vind je het erg als ik zeg ” eigen schuld dikke bult” voor die man of klinkt dat te hard.
Het verhaal bevat veel confronterende elementen.
Voor die jongen vind ik het echt heel erg. Ik weet dat mijn zoon zei toen ik vertelde dat we gingen scheiden “als jullie gaan scheiden blijf ik bij mijn vader omdat die me harder nodig heeft” en misschien was dat wel zo, mannen hebben het denk ik moeilijker, vrouwen pakken hun leven lijkt het wel sneller op. Ik zeg bewust lijkt het want hoewel mijn keuze voor mij nog steeds de juiste is en ik absoluut geen spijt heb heb ik er niet voor gekozen dat mijn zoon het huis uit ging en dat doet nog steeds zeer. Gelukkig heb ik een prima band met mijn zoon, hij komt veel en we doen leuke dingen samen maar toch………… je bent wel alleen.
Blijft wel dat het een goed verhaal is dat zo gebeurd zal kunnen zijn.
tja, wat moet je daaraan doen, zelf zó vrolijk proberen te zijn als je kunt en hopen misschien dat het aanstekelijk werkt het positieve denken…
samen spelletjes doen misschien…
ik hoop dat het snel een beetje leuker wordt daarzo:-)
xxx
Een heel intens en mooi geschreven verhaal!
Ach arm wat een drama. Tja, de keuzes die mensen soms maken en hoe ze vervolgens hun leven moeten leiden. Triest. En die arme jongen. Zo’n grote verantwoordelijkheid op z’n schouders. Mooi geschreven, al is mooi natuurlijk een raar woord in dit verband.
Ik leef met de jongen mee, hoe krijgt hij zijn ziekelijke vader vanachter de pc weer in huis en socialer dan hij nu is. Een hele opgaaf. Als ik hem was ging ik liever de deur uit en een eigen leven leiden.
Een prachtig beschreven inmenselijk verhaal van de liefde van een zoon voor een vader die nooit vader had mogen worden
Groetjes ,Ria
Hé Plaat, wat was ik lang niet hier bij je op bezoek. Had dus nogal veel te lezen. Word helemaal geraakt door dit verhaal. Wat in- en intriest. Je zou haast wensen, dat pa weer zijn eigenste ik zou kunnen zijn. Zou voor de zoon in ieder geval een stuk beter zijn (denk ik).
Met de vader kan ik eigenlijk ook best meevoelen, want als je niet lekker in je lichaam huist, en niets wil, zoals je graag zou willen, kun je je ontzettend eenzaam (en onbegrepen) voelen. Ik hoop maar, dat er toch nog een goede afloop is?
Dankjewel, voor je trouwe bezoekjes aan mijn weblog. Ik waardeer dat zeer, zeer…
Het is pure fictie, Corry. Maak je geen zorgen.
Tja..die jongen moet denk ik nu zijn eigen leven gaan leiden en vader moet een schop onder zijn kont? Hulp zoeken in ieder geval, want hij kan vast wel meer dan dit.
Mooi levensecht verhaal.
Altijd weer weet je het hart te raken en voel ik me machteloos. Want zo is er zoveel hè.
Het is goed om me daar bewust van te zijn en het motiveert om te doen wat ik wel kan.
Arme jongen, hij zou, zoals je zelf al zegt, die verantwoordelijkheid helemaal niet mogen hebben.
Waar is het maatschappelijk werk?
De man heeft geen voorbeeldig leven geleid, dus je zou kunnen zeggen dat je geen medelijden met hem hebt, maar dit gun je niemand en de zoon is er de dupe van.
Heel mooi geschreven Plato, de eenzaamheid van zowel de jongen als van de man is goed voelbaar.
En…
eenzaamheid is een lege kamer
een koud leeg bed
een vergeten gebed
een timmerman zonder hamer
Pijnlijk realistisch geschreven, Plato.
Lenjef
ik heb oneindig medelijden met dat kind…..
Hij voelt zich veranderwoordelijk voor het geluk van zijn vader….arme kerel.
Hart verscheurend het leven van de jongen. Ik denk er zelf maar een goede afloop bij zoals het vinden van een lieve vriendin of zo.
Groetjes.
Tja…. een intens triest verhaal dat je heel mooi hebt neergezet…
Nog triester is wel het feit dat die zoon zijn eigen leven op de rem zet een aanpast omdat vader ervoor kiest zijn leven zo te leven zonder zich te realiseren dat hij een inwonend kind heeft voor wie hij een verantwoordelijkheid heeft en dus ook behoort te dragen.
Ik wil eigenlijk wel die vader een schop onder zijn hol geven!
Mooi geschreven,
de sfeer komt rechtstreeks doorheen je huid.
Het leven, de liefde en hoe het kan gaan.
Ik heb het graag gelezen!
Hartelijks,
Maartje
Mooi geschreven verhaal weer. Graag gelezen Plato.
Ik voelde me gewoon bedrukt na het lezen. Elke zin die je schrijft is (weer) raak. Je leeft je in, in het verhaal, en als je de (vroeg volwassen) jongen projecteert op je eigen kind, zit het je toch niet helemaal lekker. In de gauwigheid vergeet je dat het voor de vader ook geen pretje is. Gelukkig is het fictie…
Uiteraard is de tia geen straf voor zijn vroegere levensstijl. Deze zaken staan los van elkaar. Maar het is wel triest als iemand daar doormook de belangstelling voor andweren verliest. Zwelgen in je verdriet en je alleen maar overgeven aan nutteloze spelletjes is geen goede levenshouding. en hij raakt zijn zoon daarmee dubbel. Goed neergezet.
Een levensvoorbeeld die vele kennen, wellicht niet op precies de zelfde manier
maar er zijn veel mensen eenzaam.
Eerst op de vlucht voor je eigen door het elders te zoeken waar ook het innerlijke geluk niet gevonden kan worden en later ….. ach toe maar.
Die eenzaamheid is denk ik nog schrijnender.
Wetend dat je eenzaam bent temidden van anderen.
Beide eenzaam ieder op hun eigen manier.
Kijk, dit is weer zo’n verhaal wat ik met plezier gelezen heb.
Je laat hier erg goed de leegte in het leven van deze man zien. Het gemis van alles wat geweest is, de eenzaamheid, maar ook hoe hij zijn zoon hier in meesleept ……….. en blijkbaar alleen zijn eigen ellende in de gaten heeft!
“Als ik mijn hand uitsteek kan ik hem aanraken”
Eenzaamheid ten top!
Geweldig aangrijpend geschreven Plato.
De man van na de tia is niet te vergelijken met de man van voor de tia. Een tia kan een mens danig veranderen. Ik vind dat hier de moeder van de jongen in moet grijpen. De jongen heeft zelf verzorging en opvoeding nodig en zou niet de verzorger van zijn vader mogen zijn.
Dit verhaal vraagt om een vervolg.
Trui, aan een vervolg had ik niet gedacht. Het ging mij thema’s als verwording, eenzaamheid etc. Maar ik zal er eens over nadenken.
Heel mooi geschreven… de eenzaamheid is voelbaar….
Ja Trui geeft de goede weg aan!
eenzaamheid ten top, als je dit verhaal leest, komt er van alles naar boven.
verschillende kanten
Waar was de vader eigenlijk naar op zoek?
maar
Is het wel mogelijk je voor altijd te verbinden met 1 mens, 1 partner?
waren het verstandige keuzes?
hoe was het leven geweest als hij geen rokkenjager was?
Was zijn vrouw wel bij hem gebleven na de tia?
er ontstaan nieuwe verhalen, alle kanten kunnen we op!
de vader als dader of als het slachtoffer?
het blijft een mens, het is een mens
de zoon is niet meer in beeld, denkt de vader alleen aan zichzelf? of kan hij niet meer denken?
Ik hoop dat de zoon wel de juiste keuzes maakt, zodat het plezier weer terug komt ook in zijn leven.
Het was een waar genoegen dit verhaal te lezen.
groeten (*_*)
Zou zo een personage in een thriller kunenn worden. Ik las ongeveer zoiets in verloren zoon van Lieneke Dijkzeul Jouw verhaal is minstens zo goed beschreven.
Het blijft heerlijk om in je oude(re) verhalen te duiken. Dit is ook weer zo’n juweel. Ontroerend mooi Plato.