Het antiquarische winkeltje in het stille achterafstraatje stond tussen een afbraakpand en een drukkerij.
De deur klemde. Tuinier moest hem met geweld open duwen. Meteen klonk er een narrig belletje. Hij keek om zich heen. Overal boeken, sommige hoog opgestapeld, vaak diep onder het stof, andere min of meer overzichtelijk opgesteld. Vanuit het achterhuis klonk gestommel. Even later kwam er een magere, oude man de winkel in. Hij droeg een stapel boeken die hij zuchtend op de toonbank deponeerde. ‘Zegt u het maar?’ riep hij krakend.’ Tuinier kuchte.
Hij leefde van een bescheiden pensioen. Gewend om zuinig, gierig zelfs, te leven kocht hij zijn voedsel bij een goedkope supermarkt en haalde spulletjes voor zijn huishouding bij de tweedehandswinkel. Zijn wereld was klein.
Boeken waren zijn grote passie. Toch… in een boekwinkel kwam hij zelden. Hij verkoos rommelmarkten (waar je nooit wist wat je tegenkwam en waar je, met een beetje kennis van zaken, vaak voor een prikje een prima boek kon kopen) verre boven de vlakheid van de boekhandel waar alleen de best verkopende (maar niet noodzakelijkerwijs de beste) boeken in de schappen stonden.
Maar dit boek, waar hij al jaren naar zocht, zou hij noch op de rommelmarkt, noch in de boekwinkel kunnen kopen. Het zou zelfs een wonder zijn als hij het ooit ergens zou vinden.
Zonder veel hoop noemde Tuinier de boektitel en de naam van de schrijver en wachtte gelaten op het ‘helaas mijnheer….’
Maar toen gebeurde het: ‘laat ik dat boek nu net vorige week hebben binnengekregen. Niet eens zo duur voor een antiquarisch stuk,’ fluisterde de oude. ‘Kijk!’ Voorzichtig legde hij het boek op de toonbank.
Ademloos bladerde Tuinier er doorheen. ‘Puntgaaf,’ fluisterde hij schor, ‘en die platen.’
‘Mooi hè?’ lachte de oude. ‘Slechts vijfenvijftig Euro. Een koopje.’
Tuinier slikte. Diep in hem leverden gierigheid en passie verbitterd strijd. Uiteindelijk zei hij: ‘Tien Euro, verder ga ik niet.’
‘Onmogelijk,’ riep de oude klaaglijk, ‘ik zou er fors op verliezen. Vijfenvijftig blijft de prijs.’
Toen rechtte Tuinier zijn rug en zei: ‘dan gaat het over. Goedemiddag.’
Die nacht droomde hij van een magere man die hem toeschreeuwde dat hij stom was. Zo’n kans kreeg hij nooit meer. Bezweet werd hij wakker. Nog vóór zijn ontbijt zocht hij in potjes en doosjes totdat hij vijfenvijftig Euro bij elkaar had gescharreld. Een paar uur later stond hij opnieuw in het winkeltje.
Maar het boek was al verkocht.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Mooie beeldend verwoord, het gaf hier gelijk leuke herinneringen.
Spijt komt na de ‘ zonde ‘. En om welk boek gaat het dan?
Best zielig. Mooi verhaal over spijt.
oooo wat jammer ik leef echt met tuinier mee.(glimlach)
Tja, als het geluk op je pad komt, moet je het herkennen en snel handelen, anders is het heengesneld. Als je de gewoonte hebt om altijd heel zuinig te zijn, is het moeilijk om dat los te laten voor iets wat de moeite waard is. Ken je dat verhaal van Roald Dahl van die man die als antiquair de boer op gaat om zeldzame antieke stukken te vinden? Op een gegeven moment vindt hij ergens een echt Chippendalekastje waarvan altijd gedacht is dat er maar 1 exemplaar van is. In zijn zucht om het toch zo goedkoop mogelijk op de kop te tikken, geeft hij de indruk dat hij het als brandhout kan gebruiken. De koop wordt gesloten en opgetogen gaat hij zijn bestelauto (die hij verborgen heeft) halen. Als hij terugkomt met de auto, hebben de boeren het intussen voor hem vast tot brandhout gehakt omdat ze bang waren dat hij het misschien niet in zijn auto zou kunnen krijgen en alsnog van de koop zou afzien…..
Ja, ik ken dat verhaal. Geweldig hoe Dahl zijn plots uitwerkt. Ik was het half vergeten maar jij brengt het meteen weer in beeld. Leuk.
O ja dat verhaal . leuk dat weer eens te horen, heb het ook gelezen…
Dan kunnen wij wel het Dahlgenootschap oprichten. Drie leden hebben we al.
aaaah…dat vind ik echt jammer.
Wat een tragiek. Wat akelig Er zit veel in je verhaal. Je hebt het mooi geschreven Ik zie de man voor me. Ik houd van boeken met een goede afloop
Soms is het maken van de juiste keuze best wel moeilijk.
Gloeiende, gloeiende!
Die eeuwige zuinigheid ook bij sommige mensen, die doet ze zelf de das om.
Als je niet goed in de slappe was zit moet je natuurlijk twee keer na denken maar uit gierigheid .. daar gaat hij nog jaren spijt van krijgen. Je hebt het weer zo goed geschreven dat we allemaal mee leven met tuinier haha.
Groetjes.
Ah dat is toch sneu,tuinier heeft zeker nog nooit van deze uitdrukking gehoord.Beter duur als niet te koop!
Hoi Plato!
Wat was ik hier een poos niet geweest. D.w.z. geen reactie geplaatst, maar jij bent zo trouw aan het reageren, dat ik wel eens een tegenprestatie mag doen (vind ik).
Wat kan een mens soms toch verkeerd zuinig zijn. En dan achteraf spijt als haren op je hoofd. Maar als je niet zoveel geld hebt, moet je soms wel een verkeerde beslissing nemen. Zou een van de webloggers het bedoelde boek misschien in de kast hebben? Je weet maar nooit!
Fijn dat je langskomt Corry. Zo is het even weer als vanouds.
Sommige mensen vragen om welk boek het gaat. Tja, dat zou ik eens aan Tuinier moeten vragen. Naar mijn idee was het fictie. Maar iets herken ik toch wel: Ik was een jaar of zes. Op een dag riep mijn moeder: Wim, ga je mee: ik ga met de tram naar het centrum, winkelen. Ik zei nee, want ik wilde buiten spelen. Plotseling zag ik haar achter in de tram. Ze zwaaide. En toen kreeg ik zo’n vreselijke spijt en wilde plotseling wel mee. Maar toen ging de tram de hoek om en ik stond alleen, met traantjes. De rest is vergetelheid.
Ik zei hardop “Oôh!” bij het lezen van de laatste zin, ik had hem dat boek zo gegund!
Het heeft iets aandoenlijks, hoe hij alsnog gauw het geld bijelkaar zoekt en zich naar de boekenwinkel spoedt. En, omdat er dus toch een wonder geschiedde: het boek was er, voor hem. Met de nadruk op was, op sommige momenten betekent twijfel een gemiste kans
en moet je een wonder meteen omarmen! Voordat je het weet, is het weer weg.
Mooi verhaal,
met een lieve hartelijke groet
Maartje
Van mooie droom naar nachtmerrie
vaak heeft een mens
slechts één kans
om de ultieme droom te ervaren
wie deze door welke reden ook voorbij laat gaan
zal allicht met tranen in de ogen en lege handen staan
het voorbije
herhaalt zich nooit gans hetzelfde
al wacht je meer dan duizend lichtjaren
Weer een diamant van een verhaal, Plato! Amai!
Lenjef
kun je er nu eens niet een beetje moeite voor doen om je verhalen een goed einde te geven Plaat.
Man…….schei toch eens uit!!!!!!
wedden dat ik er vannacht van droom!!!!
EENS!!! Maar ik ga er niet van dromen….
Ja helaas, zo gaat dat. Ik voel het mee. Met dat hebbe hebbe hebbe kun je het knap moeilijk krijgen.
Weer heel invoelbaar geschreven Plaat.
Een gemiste kans, het was natuurlijk de bijbel van Dore, want dat is een boek dat in de beschrijving past. Prachtige platen stodnen daarin. Jammer voor tuinier maar soms moet je wel een bepaalde prijs betalen, ook al is hij erg hoog. Mooi geschreven Plaat.
Die boeken heb ik, Gwyn. Ik betaalde er bij de Slegte indertijd 4 of 5 gulden per stuk voor.
Wat een pech voor Tuinier!
Uit gewoonte de zuinigheid voor de passie laten gaan, en dan pas beseffen dat hij een unieke kans voorbij heeft laten gaan.
Van deze verkeerde zuinigheid krijgt hij nog jarenlang spijt als haren op zijn hoofd.
Prachtig en heel beeldend geschreven verhaal Plato, het is net of ik erbij ben.
Als boekenliefhebster heb ik genoten van dit verhaal Plato. 🙂
Alleen jammer dat het einde voorspelbaar was. 😉
Een volgende keer bij twijfel, het boek reserveren. 🙂
Ik ken nog wel een paar andere eindes, Truus. De meeste zullen voorspelbaar zijn. Ik vind het ook niet nodig om altijd met een verrassing uit de hoge hoed te komen. Dan wordt het zo’n spelletje.
😉
Zo zie je maar waar een eventueel gat in je hand goed voor is: ik was onmiddellijk gezwicht.
Je beschrijving van het boekwinkeltje is precies zoals een echte antiquariaat eruit moet zien. Ik zou bijna het adres aan je vragen en me dan na sluitingstijd stiekem op laten sluiten.
En die zin: “Zegt u het maar,’ riep hij krakend.”
Ach, ik voel de smart van Tuinier…
Ja, da’s heel sneu! Omdat Tuinier niet veel geld heeft natuurlijk.
Maar ik moet zeggen dat ik verleden week wel even in mijzelf moest lachen toen een, behoorlijk bemiddeld, maar gewoon gierig familielid van Hubbie, achter het net viste bij het bieden.)
Geld is maar een middel, geen doel, denk ik altijd.
Wat een mooi verhaal is dit weer. Complimenten.
Janny
Ach gosjh, hier krijg ik tranen van in m,n ogen. Ik vind het zo,n zielig verhaal. Baasbraal z,n reactie maakte me aan het schaterlachen, gelukkig maar want ik zie tuinier sloffend naar huis lopen. De arme man.
De echte tekenen van herkenning zie ik toch niet bij de dames hierboven, Plato. En dat verwachtte ik eigenlijk ook niet. Het verzamelen, van boeken en platen lijkt me toch meer een mannenaangelegenheid. Allemaal terug te voeren op oeroude instincten, denk ik.
Maar goed, als verstokt verzamelaar ken ik ervaringen als die van Tuinier natuurlijk aan de lijve. Maar het kan ook anders. Niet lang geleden bestelde ik op internet een reeks boeken van Victor Hugo. Veel vertrouwen had ik er niet in; het was me al te goedkoop. Maar juist daar, waar ik het het minst verwachtte lag mijn geluk: Een puntgaaf exemplaar van een boek waar ik al tijden op aasde. Ik heb het hier in mijn hand; het is prachtig.
Nog steeds een leuke log die van jou, Plato!
Een puntgaaf exemplaar. Plato, kan die man zijn mond niet houden. HIj strooit zout in mijn wonden.
Tja, Tuinier, ik kan er niks aan doen. In Nederland mag iedereen schrijven wat hij wil.
Ja maar… dat puntgave boek doet mij leed. Begrijpt ie dat dan niet?
Tuurlijk wel, maar hij is zelf een verstokt verzamelaar. Hij zegt het zelf.
Zou ie weten dat er van een beroemde Pandareeks maar 250 exemplaren in omloop zijn?
Die van heer Krantenbommel? Ik weet het niet. Ik las dat niet alle delen meer verkrijgbaar zijn.
Ghegheghe…
Niet leuk Tuinier….nou pest je zelf. Trouwens, hij zoekt naar de Duckbommels.
Ik heb een familielid dat het vreemd vindt dat een volwassene Donald Ducks leest.
Tja, dat is het ook. Maar dat is juist goed. Vreemd willen we wezen. 🙂
Hehe, ik knap er helemaal van op.
Ben je nou weer rustig.
Jaja, het gaat wel weer.
Nou, zwaai dan maar even naar Borys. Die heeft het al zo moeilijk.
Ja, he…. zoveel boeken, hij moet wringen om de voordeur door te komen.
Nou, ho maar weer…. dag Borys, zeg het!
Dag Borys.
Zo, en nu gaan we samen een boek van Rechter Tie lezen. Dat is ook leuk.
Ja soms ben je te zuinig en soms denk je iets leukers te vinden. Heb het niet zo met boeken al zoek ik al heel lang een boek wat ik vroeger wel 100x gelezen heb. Het was een boek dat uit de bibliotheek nooit teruggebracht was per ongeluk en zo bij ons terecht was gekomen. Het heette
Rob en de stroper van Tjot Idi.
Jouw verhaal bracht dit naar boven. Ik tik even op google Tjot Idi om te kijken of ik het geschreven had en wat zie ik een heleboel hits……….. Ik ga gauw kijken wil eigenlijk dit antwoord niet eens afschrijven, zou het dan toch nog ergens bestaan……………… IK WIL HET HEBBEN>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Ik krijg net het bericht door dat Plato en Tuinier samen naar de supermarkt zijn dus ik neem het even over, Anneke. Het boek dat jij bedoelt is geschreven door J.B. Schuil. Het is nog wel verkrijgbaar. Op Boekwinkeltjes.nl zag ik het staan tegen een prijs die varieert van 3 tot 45 euro.
Dank je wel wordt aan alle kanten op mijn wenken bedient dan gaat misschien nog onverwacht door dit verhaal van Tuinier een grote wens van me in vervulling. Heb er al zo vaak naar gezocht op boekenmarkten maar nooit gevonden…….
Klopt Borys. En…. Plato heeft ze allemaal. Van de Artapappa’s (beroemd boek) tot aan de Katjangs. De eerste een heel oud exemplaar dat nog van mijn vader was. De anderen in paperbackuitgave, ik schat zo rond de jaren zeventig uitgekomen. Heerlijke jongensliteratuur.
O ja, dat vergat ik je te zeggen, Plato. Met die Pandabommels wordt het helemaal niets. Ze zijn allemaal opgekocht door Kardinaal Godfried Danneels bij jullie uit de buurt. Zijn credo is simpel: Eerst op je knietjes voor de Grote Onthaler, dan een duit in het zakje van de Kleine Onthalers en daarna met de bisschop mee naar achteren.
Nou, ik zag Danneels vorig jaar zomer bij de Virga Jesse feesten, maar hij liep er vrij troosteloos bij. Oud, gebogen. Juist in die periode kreeg hij heel de verzwijg- en heersellende over zich heen. Hij zag er niet erg uit als jouw onthaler.
Toch kan niemand betrekken bij het misbruik. Men heeft nooit iets bij hem kunnen vinden. Wel zijn er Belgische kerkvorsers die hem de totale katholieke ontkerkelijking in de schoenen schuiven. HIj zou er een organisatorische rommel van hebben gemaakt.
Maar goed. Laat ik me er verder niet mee bemoeien. Ik ben niet eens katholiek.
O ik heb het gezien op marktplaats en een bod geplaatst……….hoop dat het me beter vergaat dan Tuinier, wat zal ik blij zijn, dit boek herinnert me zo aan mijn vader. Hij las het ook heel veel keer en ook al is het dan nu toch anders om te lezen dan toen, vast wel, zal er speciaal voor gaan zitten en even lekker wegzakken in het verleden. Plato als dit lukt ben ik je eeuwig (nou ja, niet zo overdrijven Anna ;)) dankbaar.
Pingback: Ik heb hem………. | gewoonanneke
Ik vraag me af waarom Tuinier überhaupt de moeite nam het winkeltje binnen te gaan. Hij had op z’n vingers na kunnen tellen dat het gezochte boek duur zou zijn. Er was tenslotte moeilijk aan te komen.
Aan de ene kant vind ik het sneu voor hem dat het boek inmiddels was verkocht, maar aan de andere kant denk ik: eigen schuld dikke bult.
Oei… dat zal hij nog wel even blijven voelen. Jammer dat hij het eindelijk gevonden heeft en dan de prijs net boven zijn budget. Hij had het er wel voor over… dat blijkt ook wel, maar op dat moment even niet. Hij zal verder moeten zoeken in de hoop dat hij de volgende keer wel het geld heeft, nu hij weet wat het boek waard is.
Tuinier heeft tenminste de stap genomen, ook al is het niet afgelopen zoals hij hoopte. Ik wens hem goede nachtrusten….. en wie weet komt hij met Koninginnedag onverhoopt nog wat tegen….
NEE!!!! wat een nachtmerrie!
verschrikkelijk dit……
maar wie weet, komt er een dag dat hij een ander exemplaar kan kopen