WE 300: Afwisseling

‘Hallo, met van Grommelen.’
‘Ja, pa je spreekt met mij.’
‘Dag schat, fijn dat ik eens wat van je hoor. Je laatste telefoontje is alweer een jaar geleden.’
‘Ja, ja, ja. Ik ben er nu toch. Jij zeurt altijd over hetzelfde.’
‘Nou ja, ik zit hier ook maar te wachten tot er voor de variatie weer eens iemand komt. En als je zit te wachten gaat de tijd tien keer zo langzaam, lijkt wel.’
‘Ga dan op een leuk bejaardenclubje. Klaverjassen, bingospelen, dat soort dingen. Dan heb je wat te doen. Ik heb een drukke baan. Ik kan echt niet elke maand langskomen hoor.’
‘Ja, ik begrijp het wel. Maar toch fijn, dat je belt. Hoewel het eigenlijk slecht uitkomt want ik voel me ineens zo moe.’
‘Hoezo, ben je laat naar bed gegaan?’
‘Nee, maar ik was vanmorgen bij de apotheek om medicijnen op te halen. Ze hadden andere, goedkopere. Enfin, ik moest maar kijken of het beviel, anders kreeg ik de gewone weer terug.’
‘Heb je het gecontroleerd?’
‘Nou, ik ging er vanuit dat ze het goed gedaan hadden. Tenslotte is het hun expertise. De naam was wel heel anders.’
‘Wat stond er dan op het doosje?’
‘Eh, dat weet ik niet zo uit mijn hoofd. Dan moet ik gaan kijken. Wacht, ik loop even naar de keuken.’
‘Oké. Ik wacht wel even. Maar niet te lang hoor want ik zit op mijn werk.’
……………..
‘Daar ben ik weer. Sorry, ik waggel een beetje. Gek hè? Heb ik anders nooit.’
‘Pa, dat is niet goed hoor.  Wat staat er nou op dat doosje.’
‘Wacht, ik heb mijn bril niet op. Ik lijk wel steeds slaperiger te worden… iets van Drion of zo? Ik heb er maar gewoon drie ingenomen’
‘Wááát. Dat heb je toch niet…..?
…………………….
Pa, paaaaaa….

Verhaal: (c) Plato 2012