Papa’s brief

Lieve kinderen,

Ik schrijf jullie om te zeggen dat het mij prima gaat. Ik kwam afgelopen woensdag om 03.27 uur aan, voelde me verward maar werd zo goed opgevangen en verpleegd dat ik snel opknapte. Het is hier heerlijk. De behuizing is precies conform mijn wensen. Zo kon ik me goed aan mijn nieuwe situatie aanpassen.

Ik denk veel aan jullie. Daar heb ik alle tijd voor, want aan bezoek doet men hier niet.

Zo dacht ik vanmorgen aan die Zilveren Wilhelminamunt die plotseling uit het blikken hofnardoosje verdween. Een van jullie moet hem hebben weggenomen maar wie, daar ben ik  nooit achtergekomen. Ik heb er veel verdriet om gehad. Want ik had die munt geërfd van mijn moeder.

Ook dacht ik aan mijn zeventigste verjaardag waarvoor ik die vismaaltijd bij de traiteur had besteld om jullie te verrassen. Die ochtend feliciteerden jullie me telefonisch vanaf vliegveld Eindhoven en vertelden me over die last-minute reis naar Benidorm. Ik dacht aan een grap, maar dat was het niet. Die week at ik uitsluitend vis.

Toch vreemd. Veel gebeurtenissen lijken, sinds ik hier vertoef, minder belangrijk. Mijn begeleider zei ietwat raadselachtig: ‘dat is normaal, alleen de liefde blijft.’  Ik moet hem toch eens vragen wat hij precies bedoelde.

Nog één ding. Wees een beetje aardig voor elkaar. Het is altijd mijn grootste zorg geweest dat jullie op een dag niets meer met elkaar te maken willen hebben. Ach, jullie ruzies gaan altijd over peanuts. Vergeet alles wat ik ooit zei maar houd de contacten goed. En Bert, blijf van de hasj af. Het is zo slecht voor je.

Weer zoiets. Mijn begeleider zegt: ‘prima dat je schrijft maar jouw woorden kunnen hen  nooit bereiken.’ Schijnt te maken te hebben met sferen en frequenties. Enfin, ik probeer het toch.

Tot zover. Dag lieverds.

Groetjes, papa.

Verhaal: (c) plato 2002
Plaatje: www.ursula-gatzke.de/bilder2.htm