WE 300: opkomen

”Maar er viel veel te organiseren zo kort na het overlijden. En het was zo onverwacht.’
˜Ja, meid, en duur ook hè. Nou, ik heb het vorig jaar lekker goedkoop gehouden.’
”˜Ten eerste de overlijdensverklaring.”
˜Is dat zo? Dat heb ik helemaal niet gedaan.”
˜Kreeg je daar dan geen last mee?”
˜Welnee joh.”
˜Nou ja, dan was er het transport naar Duitsland.”
˜Oh, kwam de jouwe uit Duitsland. Maar hoefde toch helemaal niet?”
‘Ja maar, ik vond het zo het beste. Zou ie zelf ook hebben gewild.’
”€˜Zelf gewild? Nou ja zeg.”
˜En dan de begrafenis natuurlijk. Zo”n honderd kaarten, bloemen, een kist. Afspraken met de uitvaartorganisatie.’
˜Zoveel moeite? Had jij geld teveel soms? Straks ga je me ook nog vertellen dat ie een steen op zijn graf heeft.”
˜Ja natuurlijk! Wat ben jij hard zeg. Als je van iemand hebt gehouden wil je toch al je liefde in die laatste ogenblikken stoppen?”
˜Nou wij hebben ook elf jaar lief en leed gedeeld. Maar hij had pijn en was helemaal op. Dan ben ik praktisch. Ik zei: dokter, doe maar snel een spuitje en houd hem gelijk maar hier. Zo ging het. Die avond ben ik lekker naar de film gegaan. Om even iets heel anders aan mijn hoofd te hebben.”
˜Nou, ik probeer je te begrijpen. Maar dat lukt me even niet.”
˜Ach, iedereen zijn eigen stijl. Wat heb je op de steen laten zetten?”
˜Heel simpel: Herman Steiner, de geboorte- en sterfdatum en dan: In liefde. En een duifje er in gegraveerd. Hij hield immers altijd zo van doiven’, weet je nog?”
”˜Herman…? Zei je Herman?”
˜Ja, natuurlijk. En ach, weet je, Hector miste de baas zóoo erg. Zielig joh.’
˜Hector? Ehhh, ik voel een beginnende migraine. Alsnog gecondoleerd hoor. Dáaag.’
‘Daaag…. tjee, wat is DIE veranderd zeg.’