Het schilderij

Het jaar onzes Heren 1638
Driftig veegde hij een stukje van de sjerp van Banning Cocq weer uit. Niet levendig genoeg, dacht hij wrevelig. Te stijf. Ik… Er klonk een bescheiden klopje. Hij opende de deur. ‘Excuseer dat ik stoor. ‘ De in het zwart geklede man had een merkwaardig accent. ‘Wel, ge zijt al binnen,’ zei Rembrandt en liet de man verder komen.  ‘Ik blijf maar even’, zei deze zacht en opende een koffertje. ‘Ik zou graag uw mening weten over de kwaliteit van mijn werk.
Uit het koffertje nam hij een zwart doosje voorzien van kleine knoppen. ‘Wat voor den Duivel’…. begon Rembrandt. Snel begon de man op het doosje te tikken en… plotseling stond de ruimte in helder wit licht.
Daar, midden in het atelier, stond een compleet Schuttersstuk. ‘Wat voor den Duivel,’ riep Rembrandt weer. Duizelig zeeg hij op zijn leunstoel neer. ‘Grote goden, een visioen,’ stamelde hij.
‘Wat denkt u, is het goed? vroeg de man bescheiden. Hij kreeg geen antwoord. Als door de bliksem getroffen viel Rembrandt op zijn knieën en riep, ‘God, U laat mij de perfectie zien… zo moet mijn schilderij worden en niet anders.’  Daarna stond hij verdwaasd op en snelde het atelier uit.
De man tikte nogmaals op het doosje, stak het weer in de koffer en verdween even mysterieus als hij gekomen was.

The Digital Herald,  12 maart 2198

‘560 jaar terug in de tijd’

Almeriopolis,
Vandaag is bekend geworden dat de bekende kunstenaar en tijdreiziger  Wladimir ben Tjing overmorgen een reis maakt naar het jaar 1638. 
Tjing is er in geslaagd een digitale reliëfversie te maken van het historische schilderwerk ‘de Nachtwacht’, dat exact honderd jaar geleden door brand werd verwoest.  Tjing gebruikte hiervoor een speciaal procedé waardoor, naar men zegt, het werk niet meer te onderscheiden is van het origineel.

Tjing: ‘Maar er is maar één manier om dit te controleren. Ik moet de meester beslist benaderen in een periode dat het origineel nog onaangetast was en hem mijn werk tonen. Zoals u weet is in 1715 een deel van het doek weggesneden. Om deze reliëf versie toch volledig te kunnen maken, heb ik tijdens de reconstructie gebruik gemaakt van nog bestaande replica’s. Ik moet u zeggen dat ik erg nieuwsgierig ben hoe de meester daar op reageert.‘

UITLEG
Rembrandt schilderde de nachtwacht na 1638. Hij wilde er, in tegenstelling tot de in die tijd gebruikelijke schutterstukken, een levendige voorstelling van maken. De opdrachtgever was niet heel erg tevreden maar nam het werk toch aan. In 1715 werd het doek verplaatst naar het paleis op de Dam. Omdat het te groot was voor zijn plek, sneed men er een stuk af. Gelukkig is het schilderij in het klein gekopieerd door anderen zodat dit stuk nog te herleiden valt (in het Rijksmuseum hangen beide werken).

In 2198 is de techniek zover dat men een kopie kan maken van andere kopieën, zodat het schilderij als twee druppels water lijkt op het origineel dat verloren gegaan. Gelukkig kan men in die periode tijdreizen. Dat doet de kunstenaar. Als bestemming kiest hij NET dat tijdstip dat Rembrandt bezig is met de eerste opzet van de centrale figuur, Kapitein Banning Cocq. Rembrandt denkt nu nog na over de definitieve benadering van zijn schilderij.

Nu komt onze tijdreiziger op de proppen. Natuurlijk schrikt Rembrandt zich kapot. Hij kan het gebeurde alleen maar duiden als goddelijke aanwijzing, een visioen. Zo gedraagt hij zich ook. Hij ziet het schilderij dat als een soort hologram wordt gepresenteerd en onleent daaraan voldoende inspiratie voor de voleinding van het schilderij.

De tijdreiziger moest voor dit moment kiezen. Was hij eerder was gekomen, dan was hij de opdrachtgever van het schilderij geworden. Als hij later was gekomen was het schilderij al af geweest en had Rembrandt wellicht gaan corrigeren. Maar Rembrandt had zijn keuze (kiezen voor de levendige stijl) al gemaakt en ziet de verschijning als goddelijke inspiratie. De geschiedenis is op deze manier niet wezenlijk beïnvloed.

En de tijdreiziger: deze komt tevreden thuis. Want Rembrandt heeft zijn creatie als perfect bestempeld.