Laten we allereerst vaststellen dat de expositie prima werd georganiseerd.
Het kerkje in Marken Binnen was een prachtige plek voor zo’n gebeurtenis.
Er hingen 65 schilderijen, er waren bloemen, er lag een kersvers nieuw boek, er waren twee meisjes die prachtig harp speelden, er was een flink aantal toeschouwers en er waren mooie toespraken van de vrouw van mijn broer en van de lama die namens het Tibetproject kwam kijken waar die donatie precies vandaan kwam.
Kortom, een prachtig eerbetoon aan Piet, iets wat hij (gezien zijn positieve levensstijl, in weerwil van de slopende ziekte waaraan hij 27 jaar leed) van harte verdiende.
Toch had ik een dubbel gevoel. Want buiten het feit dat dit de eerste expositie was waar Piet zelf niet bij kon zijn, waren ook zijn zoon, de meeste andere familieleden en een aantal vrienden niet aanwezig. In een aantal gevallen begreep ik… en het is hier niet de plaats om… laat ik me dus beperken tot de mededeling dat hun gemis (voor mij) pijnlijk voelbaar was.
Nu laat ik mijn broer aan het woord, zeg maar… aan het beeld. Want Piet sprak het liefst door middel van zijn werk. Hieronder een paar van zijn schilderijen.
De expositie was ook te zien op:
-
zondag 17 mei en donderdag 21 t/m zondag 24 mei 2009
-
in: het kerkje van Marken- Binnen, twee kilometer boven Wormerveer.
-
De openingstijden waren van 11.00 tot 17.00 uur.
Het boek over Piet werd aardig verkocht. Wie nog geïnteresseerd is in dit boek: mail naar plato48gmail.com.
Alle opbrengsten van deze expositie gingen naar een goed doel.