Vandaag een treurig bericht.
Vanmiddag belde dochter. Ze had weer griep en ongeveer 39 graden koorts. Maar ook Pumbaa, haar mopshondje was ernstig ziek. Dus ging zij toch naar de dierenarts. Daar waren ze tamelijk pessimistisch omdat ze dachten dat het wel met de nieren te maken kon hebben. Dochter met de taxi naar de specialist. Daar hoorde ze dat Pumbaa waarschijnlijk niet meer te redden was. Ze kon nog een operatie proberen maar die kon wel € 800 kosten. In paniek belde ze mij. En wat doe je dan als vader? Juist.
We spraken af dat ik morgen naar haar toe zou komen. We zouden er helemaal voor gaan. Maar een uurtje later belde ze. Een scan had uitgewezen dat de nierfunctie zo slecht was dat er geen overlevingskansen waren. Weer belde ze me huilend op. Ik probeerde haar een beetje te troosten maar in zulke ogenblikken sta je zo machteloos. Je kunt er alleen maar zijn.
Morgen ga ik een beetje voor haar zorgen. Pumbaa zal er dan niet meer zijn. We zullen haar zo missen.
Dag lieve Pumbaa