Sociaal

He Kareltje….ben jij het? Man, wat ben je bruingebrand?
Maar…kerel, wat leuk!! Goeie ouwe Plaat, niet te geloven.
Hoe is ie Karel? Zo te zien zit je niet meer in de bijstand?
Ja hoor, nog steeds bijstand. Bevalt me prima. Jongen, ik heb er net vier weken Costa del Sol opzitten.
Nee!!
Ja!!
Maar hoe…
Simpel…je weet dat ik een sociaal en begrijpend mens ben?
Ik geloof niet dat ik weet waar je naar toe wil, Karel…
Ik zal het je uitleggen. Je weet, ik houd van rommelmarkten en dat soort dingen. Nou, op een zaterdag zie ik dat er een gezellige avond is met rad van avontuur in de Lindebloesem.
Dat verzorgingshuis.
Juist. Dus ik daar heen. Ik win een stukje zeep, drink een bak koffie en later koop ik zo’n zelfgeborduurde kussen voor 7,50, niet duur toch?
Nee, dat valt wel mee.
Nou, ik reken af en vraag aan dat vrouwtje: “heeft u dat zelf geborduurd?” Knikt ze blij ja en ik knik bewonderend terug. Vraagt ze: “hoe oud denkt u dat ik ben?” Nou schatte ik haar op 86 dus ik zeg: “69 jaar”.  “Niks hoor, al 77”, glundert ze. Dus ik van “tjonge” en zo. Zo babbelen we verder, echt een leuk mens hoor. Uiteindelijk zegt ze…”u moet eens wat vaker komen, want ik heb nou nooit eens aanspraak”. En ze geeft ze me haar kamernummer.
En ben je echt naar haar toegegaan?
Waarom niet, ze deed me aan mijn oma denken. En ik heb toch niets om handen. Dus ik er heen, we drinken een bakkie koffie en zij vertellen…over van alles. Je kon merken dat ze behoefte had aan een luisterend oor. Dus ik luister. Later wordt het eten gebracht en wil ik weggaan, maar ze zegt: “he, blijf nog even, net zo gezellig”.
Joh, dus je bent echt op de sociale toer. Had ik niet achter je gezocht.
Het was gewoon leuk. Goed, op een gegeven moment zegt ze: ze geven hier altijd veel te veel eten. Ik eet altijd maar een muizenhapje. Wilt u de rest? Ik protesteren natuurlijk, maar zij staat er op. Dus ik eten. Heerlijk man, vooral dat toetje. Later neem ik afscheid en ze vraagt me of ik misschien elke vrijdag langs wil komen. En daar heb ik in toegestemd.
Erg leuk, man. Maar wat heeft dat nou te maken met die vier weken Costa del Sol.
Komt ie. Die avond kwam ik tot de conclusie dat er onder die oude mensen veel eenzaamheid is. En ik heb toch tijd zat. Dus ik dacht: ik kan wel aan wat meer oudjes een paar uren tijd geven. Ik luister graag en zij willen praten. Zo gedacht zo gedaan. Via deze mevrouw kwam ik in contact met een aantal andere bejaarden…
..Maar dan snap ik toch nog steeds niet….
Simpel toch? Elke avond babbel ik, zeg maar, twee uur met zo’n oud mensje. Heel gezellig. En vrijwel altijd mag ik mee eten. Want ze consumeren maar weinig en er blijft dus altijd minstens de helft over.
Je wilt me toch niet zeggen…
Tuurlijk. Het scheelt me 300,00 op maandbasis. Dat geld neem ik gewoon op en tegen de bijstand zeg ik dat ik altijd contant in de supermarkt afreken omdat ik die pinautomaten niet vertrouw.
Maar, dat is toch eigenlijk een beetje ehh, nou…
Nee hoor, die oudjes zijn hartstikke blij met me en ik met hen. En zo heb ik vorige maand lekker 4 weken aan de Costa de Sol gezeten.  Goedkope vliegreis, simpel hotelletje met logies ontbijt.
Oh, maar je moet dus nog wel voor je maaltijden zorgen, dat maakt het wel duurder natuurlijk.
Welnee man. weet je hoeveel oudjes daar in hotels en appartementjes zitten en daar veel te veel eten geserveerd krijgen? Ze zitten wel in de zon, maar ook zij hebben behoefte aan aandacht hoor. Nee, ik kom daar niks te kort.
Nou ik vind het maar een beetje dubieus hoor. Ik weet niet….
Dus in augustus ga ik weer voor een maand.  Zeg, zou jij mijn stekkie hier niet kunnen overnemen? Ze hebben me namelijk erg gemist.