Herinneringen

Herinneringen.
Het is het vreemd met herinneringen gesteld. Zo sprak ik een jaar geleden een klasgenoot van de lagere school. We hadden elkaar 50!! jaar niet gezien. Maar ik wist nog als de dag van gisteren dat hij tegen mij zei: ik ga van school, we gaan verhuizen naar Nieuwe Niedorp. 
Dat vond ik erg want het was één van mijn beste vriendjes.
“Wessel jongen”, zei ik, “hoe is het jou vergaan nadat jullie in Nieuwe Niedorp terechtkwamen?”
“Nieuwe Niedorp”, Wessel keek mij verbaasd aan, “Daar heb ik nooit gewoond hoor, wij zijn naar Amsterdam Noord verhuisd en een paar jaar later ben ik gaan varen en in Zeeland gaan wonen.”

Herinneringen.
Ik was 3 of 4 jaar. Het is nacht. Buiten in de donkere verte hoor ik het klagende geluid van een locomotief. Kom zegt mijn moeder, een locomotief, we gaan kijken. Nu kan het nog!! En we gaan naar buiten en lopen die lange pikdonkere Rijnstraat in Amsterdam af. Ik zie inderdaad een locomotief. Hij is groot en statig, omgeven met rookwolken en er zitten rode banden om zijn voor- en zijkant. De hele herinnering is één groot geheimzinnig avontuur waarin op één of andere manier het thema vluchten een plaats moet krijgen.
Nu weet iedereen die de Rivierenbuurt in Amsterdam kent, dat daar nooit een locomotief kan hebben gereden. Er heeft simpelweg nooit een spoorlijn gelegen. Mijn herinnering moet dus een droom zijn. Alleen, die herinnering komt regelmatig terug als een gebeurtenis waarvan ik wéét dat het een droom moet zijn geweest maar die (steeds opnieuw) voelt alsof echt is gebeurd. Vreemd.

Herinneringen
Een week of wat geleden zag ik bij Paul en Witteman de Groningse pyscholoog Douwe Draaisma. Hij had een nieuw boek geschreven over het geheugen: de heimweefabriek. Ik herinnerde mij dat hij ook een boek had geschreven met de titel: waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt waarin hij heel goed de werking van het geheugen uitlegt. Gelukkig klopte mijn herinnering.
Ik kocht het boek en reeds na een paar bladzijde had ik de bevestiging van wat ik eigenlijk al wist: het geheugen is volstrekt onbetrouwbaar. Het is “als een hond die zo maar ergens gaat liggen”.  Dus tja…

Maar toch…