Kennen jullie de vioolkabouters? Nee? Ze wonen in een bos bij de Blogbergen. Men zegt dat ze in de middeleeuwen vanuit Ierland de zee zijn overgestoken omdat er te weinig plaats voor ze was tussen al die aardmannetjes, gnomen en elfen.
Vioolkabouters zijn zeer muzikaal. De door hun gemaakte instrumenten stonden zelfs model voor die welke door mensen zijn gemaakt. Men fluistert dat Stradivarius op een dag in het bos twee kabouters een geheim menuet hoorde spelen. In ruil voor zijn zwijgen zouden zij hem bepaalde tips hebben gegeven.
Vioolkabouters mogen graag na hun werk in het bos musiceren.Iedereen speelt op zijn eigen wijze: klassiek of populair, dagelijks of eenmaal per week, maakt niet uit. Ze vinden het heerlijk als er naar hen geluisterd wordt. Hoe meer hoe beter. Men zegt dat sommigen zelfs hun repertoire aanpassen om maar zoveel mogelijk gehoor te krijgen.
Door de jaren heen is hun aantal zodanig gestegen dat men niet meer allemaal naar elkaar kan luisteren. Gewoon: tijd tekort. Valt er dus een kabouter door ziekte of drukte tussenuit, dan keldert zijn gehoor onmiddellijk. Aanbod genoeg!
Laatst ging er een kabouter op een kistje staan. Hij zei drie dingen:
- jullie spelen niet voor jezelf. Jullie willen alleen maar aandacht.
- jullie luisteren alleen, opdat anderen bij jullie luisteren.
- resultaat: wie vandaag stopt, is morgen vergeten.
Daarna stapte hij van het kistje en verdween in de menigte, de anderen verbijsterd achterlatend.
Wat een vreemd kaboutertje, dacht ik peinzend. Maar wat zegt hij toch rare dingen. Of toch niet?
Welkom bij Plato Online
Plato Online 