De wachtende

Het is in de vooravond en druk in de stad. In de winkelcentra krioelt het van de mensen. Hij loopt daar in de massa, kijkt, koopt, belt, pint, drinkt, eet, belt weer, kijkt opnieuw en koopt. Waarna hij het thuisfront belt. Staat zijn prak al klaar?
‘ s-Avonds zit hij op de bank en zapt. Zijn vrouw schenkt narrig een pilsje voor hem in en neemt er zelf ook een. Eindelijk, de kinderen zijn naar bed. Even een momentje rust. Morgen een drukke dag. Tussen de slokken bier door, bedenkt hij wat hij allemaal nog moet.  Op het werk lopen ze tegen dedeadline aan. Zoals altijd. Morgen moet die eindejaarsmailing definitief de deur uit. En dan moet hij ook nog een aantal vaste klanten bezoeken. Maar daarna… 

Nadat hij zijn biertje op heeft, gaat hij snel naar zijn PC. Ze hebben om 22.00 uur  precies afgesproken om verder te gamen. De groep wacht niet. Zijn vrouw heeft  gemopperd. Had hij niet even kunnen helpen met de kerstkaarten, in plaats met dat kinderachtige spelletje? Hij had niet werkelijk geluisterd.

Het spelletje vlot niet erg vanavond. Hij is er met zijn gedachten niet bij. Al rond 23.30 uur is het over en uit. Hij klikt nog wat email open en logt daarna zuchtend af.

De woonkamer is donker. Zijn vrouw is al naar bed. Vroeger zei ze dat nog wel eens tegen hem. Maar de laatste tijd gaat ze gewoon zonder hem te verwittigen. Hij maakt zich klaar voor de nacht. Als hij de slaapkamer betreedt ziet hij dat ze nog ligt te lezen. Wat is het toch eigenlijk een lekker wijf denkt hij en wordt plotseling aanhalig.Ze weert hem af. Met die kerstkaarten was hij immers ook niet thuis? Nou dan, er mankeert toch niets aan zijn handen? Ze knipt het licht uit. Kwaad draait hij zich om. Even later slaapt hij gefrustreerd in.

De wekker tingelt hem om 6.30 uur wakker. Hij voelt zich als een dweil. Hij kijkt naar de slapende vrouw en kust haar vluchtig op het slapende voorhoofd. We bellen, mompelt hij. Hij kleed zich ongewassen aan en gaat naar beneden. Tijd om te eten is er niet.

Tijdens de rit scheurt hij twee maal door oranje. Hij belt met zijn eerste klant en verontschuldigt zich. Een ongeluk op de A huppeldepup, liegt hij. Hij zet de radio keihard op 538 en brult zijn onvrede de kleine ruimte van de auto in.

Die ochtend bezoekt hij vijf klanten. In de middagpauze belt hij eerst zijn vrouw. Het zal wel een uur of tien worden. De mailing gaat meer tijd kosten dan hij dacht. Ze reageert gelaten, zoals vaker de laatste tijd.
Daarna belt hij Sylvia. Vanavond half acht, komt dat uit? Ok dan, kusje schatje, doei.
Hij grijnst. De wereld kan soms zo simpel en lekker zijn.

Boven het razende toneel van alle dag, los van de tijd, los van het dagelijks gewoel, los  van alles wat een mens zo bijzonder interessant vindt, zit hij en ziet op alles neer met een liefde die alles overstijgt. Hij, degene met de vele namen. Hij, de wachtende.