Vleer 2: de verhuizing

Het was nog vroeg in de avond toen Yma zei: het wordt tijd om te gaan verhuizen schat. Huh, bromde Vleer. Hij doezelde een flink eind weg want het was warm in de boomholte waar ze sinds een paar maanden woonden.
Verhuizen, zei ik, fluisterde Yma nogmaals en beet hem zachtjes in de vacht.
Ik wil niet verhuizen, gaapte Vleer. Mijn vader en moeder zijn wel 40 keer verhuisd toen ik nog een Vleertje was. Gek werd je er van. Je had je staart nog niet ergens lekker ingedraaid of je kon al weer weg. En nu ben ik nog geen 5 maanden het huis uit of jij wilt alweer…
Het moet schat, onderbrak Yma hem liefjes.
Waarom dan? informeerde Vleer onwillig, ik ..
Omdat je vader wordt, liefste, interrumpeerde onderbrak Yma hem voor de tweede keer. Vleer keek haar vreselijk dom aan. Vader? zei hij schaapachtig.
Precies, zei Yma. En je moet toegeven: we kunnen er net met zijn tweeën in, maar zie jij ons een paar kinderen in deze boomholte opvoeden? Onze staarten hangen er nu al uit. Vleer rekte zich uit. Het was hem duidelijk.

Vleer herinnerde zich nog de dag dat hij de ouderlijke grot had verlaten. Na lang zoeken had hij in een oude schuur een plekje onder de hanenbalken gevonden. Privacy had je er niet en meestal was het vreselijk dringen om een plekje te vinden. Toch zou hij er nooit zijn weggegaan als hij Yma niet had ontmoet. Al snel hadden ze een mooie boomholte gevonden en als het aan Vleer lag, zouden ze nooit, nooit verhuizen. Maar ja…

Vleer en Yma stonden wat besluiteloos te zijn. Waar vind je zo snel een grote lege woning. De meeste waren bezet of te klein. Plotseling maakte Yma een sprongetje. De kerktoren. Weet je nog wel,.waar we de eerste keer naar toe vlogen. Vleer knikte. Meteen dan maar? vroeg hij.
Meteen dan maar! riep Yma en daar fladderden ze er vandoor.

De kerktoren was, los van een chagrijnige uil, vrij. Het was een ideale plek. Er waren voldoende balken om lekker aan te hangen en even later zagen ze tot hun vreugde een paar grote nissen waar het beschut wonen was. Ze keken elkaar aan en…

….Ze bleven!

Dit bericht werd geplaatst in Vleerverhalen. Bookmark de permalink .

Ja, schrijft u maar.....

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s