Eergisteren, 14 juni 2005 is Piet op 52 jarige leeftijd overleden. Een verdrietig gebeuren. Want hij wilde nog zo graag en wij met hem.
Maar tegelijkertijd beseft iedereen dat hem nu verder lijden bespaard is gebleven.
Tijd is een vreemd fenomeen. Het is nog maar nauwelijks 33 uur geleden dat Piet op de IC van het ziekenhuis overleed. In die tussentijd is er enorm veel gebeurd. Ten eerste werd zijn kamer in no time uitgeruimd voor een nieuwe patiënt (zodat een aantal bezoekers voor onaangename verrassingen kwamen te staan) en ten tweede had het dienstdoende personeel weinig begrip voor de gevoelens van de nabestaanden. Voor een deel te begrijpen vanwege de werkdruk, maar iets meer compassie was wel prettig geweest.
Ik kwam om half een vanuit Amersfoort naar Zaandam en pas na heel lang soebatten mocht ik mijn broer nog even zien. We spraken met de behandelend arts. Die vertelde ons dat het lichaam van Piet, door zijn reuma, in feite op was. Het medische verhaal dat wij hoorden maakte duidelijk dat een nog groter lichamelijk lijden hem op deze manier bespaard is gebleven. Dat maakt de situatie niet minder verdrietig maar het laat ook de andere kant zien waardoor er een zekere mate van berusting mogelijk was.Vanaf het moment dat we in Piet’s huis terugkwamen, ging alles heel snel. Iedereen weet dat er dan enorm veel geregeld moet worden en dat heeft ons de nodige tijd gekost Piet was vrij bekend in de Zaanstreek vanwege zijn schilderen en daarom wordt er een fiks aantal mensen verwacht. Ik weet zeker dat Piet dat prachtig vindt: al zijn vrienden en bekenden nog eenmaal bijeen, als één grote familie.
Ik ben er van overtuigd dat hij er bij zal zijn.
Welkom bij Plato Online
Plato Online 