Achter de overkapping klonk een langgerekte, holle fluittoon, die aankondigde dat er een intercity station Amsterdam Centraal kwam binnenrijden.
Niet lang daarna, als door onzichtbare handen gedreven, stroomden drommen reizigers gehaast naar de roltrappen. De oude Surinaamse vrouw op het draadstalen bankje keek ze na, plukte wat aan haar korte grijze krulletjes, haalde een tissue uit haar jaszak en snoot voorzichtig haar neus. Nadenkend legde ze haar rechterhand op het koffertje tussen haar benen.
‘Eenenvijftig jaar,’ fluisterde ze.
Toen ze de huissleutels op de desk van de woningbouwvereniging deponeerde, had ze netjes haar borg teruggekregen. Niemand had haar iets gevraagd.
Ook bij de gemeente, waar ze anderhalf uur op haar beurt moest wachten, was men niet wezenlijk geïnteresseerd, men moest tenslotte vóórt. Ze werd uitgeschreven, kreeg een printje, ‘goedemiddag… de volgende graag!’
In 1962 was Nederland nog een warm land geweest. Je moest hard werken maar de mensen waren gezellig, betrokken. Ze had er al die jaren met plezier gewoond, gewerkt, vrienden gemaakt, de liefde van haar leven gehad en kinderen gekregen. Lang was ze gelukkig geweest.
Tot ze op een dag besefte dat Nederland allang Nederland niet meer was. Dat solidariteit allengs had plaatsgemaakt voor egocentrisme en gehaaste hebberigheid, dat ruimdenkendheid was verworden tot bevooroordeeldheid.
‘Nederland is vol, vooral van zichzelf,’ mompelde ze. ‘Wat moet ik nog in een land dat in toenemende mate discrimineert, dat studenten sneller, beter wil laten studeren maar tegelijkertijd de studiefinanciering afschaft, dat verzorgingshuizen sluit en ouderen financieel de duimschroeven aandraait zodat een isolement dreigt, dat het protest van de rijken tegen een verhoogde ziektekostenpremie onmiddellijk honoreert en de lasten afwentelt op de middengroepen, dat zelf geld verkwist aan dure bankbestuurders.
Langzaam stond ze op. ‘Kom,’ zei ze berustend tegen haar koffer, ‘we gaan naar Paramaribo. Daar is het beslist een stuk warmer dan hier.’
Welkom bij Plato Online
Plato Online 
Mooie WE. We jagen wat af. Ik ben bang dat zelfs de Surinaamse een droom najaagt. Ook Paramaribo is niet meer wat het is geweest ben ik bang.
Wat een mooie WE hier straalt wel warmte uit naar deze Surinaamse Dame en geeft tegelijk weer dat we ons alle”schuldig” maken aan deze consumptie maatschappij bewust of onbewust, Dank je voor deze eyeopener 🙂
Ik hoop maar dat ze niet bij aankomst in Paramaribo net zo teleurgesteld zal zijn als dat ze nu in Nederland is…. daar is ze immers ook al jaren niet meer een van de bewoners geweest, en ook daar zal ongetwijfeld veel veranderd zijn.
Mooi we, dat dan weer wel.
arm mens, ze heeft nooit de juiste mensen ontmoet!!!!
Dat arme mens denkt dat je niet helemaal goed gelezen hebt? Hanneke. Ze was altijd gelukkig, maar de laatste tijd vindt zij dat Nederland niet meer is wat het was.
dat klopt ook, de maatschappij verhard, maar toch zijn er nog steeds genoeg stralende sterren die het leven aangenamer maken.
hoewel ik denk dat ze qua temperatuur beter in Paramaribo kan zitten
Sluit me bij Hanneke aan…
Wel erg mooi weergegeven..
X
Ze is luid en duidelijk gelukkig geweest in Nederland, maar vanwege de verkilling van ons (leef)klimaat vertrekt ze naar een warmer oord. Prachtige zin, waarin ze haar koffer berustend toespreekt. Ongelooflijk: ze is net zolang in Nederland geweest als ik oud ben, en dan alles zomaar achter je laten. Sterkte vrouw, deze dame. Ik hoop dat ze vindt wat ze zoekt.
Deze gevoelvolle WE siert je weer, Plato.
Fijn weekend!
Ik denk dat het in Paramaribo een stuk “warmer” en aangenamer zal zijn.
Ze heeft gelijk dat ze gaat …
Rust en warmte, ze zal thuis komen!
Mooi!
Prachtige WE. Ik hoop dat ze niet teleurgesteld wordt.
Doet mij denken aan dat mopje van Surinamers over Nederlanders.
“Jullie Nederlanders hebben horloges maar wij hebben de tijd!”
Goede actuele WE
o.t.
Heb net een log geschreven over ongeveer hetzelfde, alleen ik vlucht niet.
Ik vind het een trieste WE. In de zin: ‘Dat solidariteit allengs had plaatsgemaakt voor egocentrisme en gehaaste hebberigheid, dat ruimdenkendheid was verworden tot bevooroordeeldheid’ herken ik mezelf totaal niet. Sterker: ik ken niemand die daaraan voldoet. Zo slecht zal het dus op kleine schaal niet zijn?
Het is een goed verhaal die tot nadenken stemt.Mooi We-300
Ikzelf ril ook als ik alle kortingsmaatregelingen zie,vooral bij mensen die ongewild toch onze solidariteit behoeven.
Het motto is heden ten dage
Niks delen, nee zelf zoeken en betalen, kun je niet vinden? Begrijp je er niks van? pech gehad!
De kilte van de berekening valt heus ons ook een keer op de nek, zomaar ineens als je er niet op bedacht bent en dat word vergeten.Want allemaal hebben we anderen nodig als de kille regen van de berekening op onze huid gaat vallen.Waarom gebeurt er eigenlijk niks zijn we allemaal mensen met dollartekens in de ogen? geldjagers?
Een sociaal betrokken WE Plato.
Ik hoop van harte dat deze mevrouw in Suriname vindt wat ze in Nederland mist.
Het zal in ieder geval qua temperatuur hoger zijn en qua tempo lager. 🙂
Een prachtige WE Plato. Hopelijk wordt ze in Suriname wel weer gelukkig en ze heeft gelijk, het is daar wamer dan in Nederland…
Ja een mooie weergave van het leven nu zo. Heel stiekem, diep van binnen denk ik wel eens is zo’n crisis niet eens een keer goed om mensen te laten beseffen dat de graaicultuur en alles meer en meer ook niet alles is.
Wat een mooie WE weer Plato! En maar al te waar helaas. Je vraagt je af waar onze huidige maatschappij naar toe gaat. En net als de dame in jouw verhaal vraag ik mezelf vaak af waarom ik hier nog blijf.
Complimenten Plato en een fijn weekend!
“Nederland is vol, vooral van zichzelf,’ mompelde ze.” dat soort zinnen maken mij gelukkig, omdat de kern geraakt wordt. Mooi!
Een klare kijk, Plato. Ook aan jouw Noordzee kan het bedroevend hard waaien.
nederland is vol, vooral van zichzelf. hoe waar. en hoe eng. waar moet het heen, waar moet het heen. mss moeten wij ook maar naar paramaribo..
Dan zou ik liever naar Ierland of Schotland verhuizen. Ik denk daar wel eens over.
Wàt, Plato ?!? Zal ik hier wel effe acute polskramp zitten verbijten bij mijn pogingen je na 2360 jaar terug naar je roots te krijgen …
Whahahahahaha… jij zit toch ook op Kreta? Maar dan mag mijn odyssee toch ook wel een kleine afwijking vertonen?
Yep, I’m fully adapted to social and human aberrations 🙂
Dan gaan wij met je mee Plaat. Liefst naar Schotland als het jou niks uitmaakt. Geen idee hoe het daar met de tolerantie is maar mooi is het wel en ook niet zo warm.
Ik neem mijn nieuwe foto toestel mee en het tegeltje dat ik van je gekregen heb ” geef mussen de ruimte ”
Ik moet het meneer Mus nog vertellen maar dat komt vaker voor 🙂
Je We is heel raak……..
Ik hoop dat ze zich ” daar ” beter thuis voelt.
OK. Schotland it will be, tegeltje included.
Ik weet het niet Artmus, jij praat wel heel raar Engels….:)
Een mooi geschreven aanklacht tegen de manier van leven van tegenwoordig. En we gaan allemaal met de stroom mee…
Heel geconcentreerd je WE gelezen Plato…in mijn gedachten ben ik naast de vrouw gaan zitten en heb een arm om haar heen geslagen, en haar bemoedigend toegelachen, daarna met haar meegelopen tot aan de gate en haar een liefdevol, warm en zonnig leven toegewenst in Paramaribo… Dan is daar weer de werkelijkheid!…
Liefsss, Hanny
Mooi relevant verhaal Plato. Ik voel helemaal mee.
Soms denk ik wel eens dat het egocentrisme geen grenzen meer kent. Gaat het zo in onze genen zitten dat autisme vanzelfsprekend wordt? Wat is er eerde de kip of het ei?
En met haar vertrek raken we weer een stukje warmte kwijt.
Ik mis wel iets Plato, blijft de vrouw niet voor haar kinderen, kleinkinderen en verdere familie in Nederland? De Surinaamse gemeenschap is vaak hecht.
Persoonlijk merk ik (nog) niet zoveel van de kille, gejaagde maatschappij, maar ik weet dat het er is, en aan de commerciële tv-programma’s ( waar ik niet graag naar kijk ) merk je het wel.
En als de regering zo doorgaat, komen steeds meer mensen in de problemen, een beetje meer warmte bij het beleid zou niet misstaan.
Van mij mag het snel wat warmer worden, die koude winter ben ik nu wel zat. 😉
Hele mooie WE-300, Plato.
Dat ze alleen maar dure bankbestuurders kunnen krijgen, laat ook het zakkenvullersgehalte zien. Voor minder kunnen ze geen goede bestuurders vinden.
Mooi inkijkje in de hedendaagse wereld. Waarschijnlijk zijn haar kinderen evenzo vernederlandsd. Jammer dat we met zijn allen zo zijn geworden (verworden?). Ik denk trouwens dat je – als je geëmigreerd bent – zo goed als altijd heimwee blijft houden naar je land van oorsprong. Zeker als je ouder wordt.
Het is een prachtige, indringende WE geworden. Ik hoop dat we op weg zijn weer een omslagpunt te maken naar een Wij-gevoel.
Ach, we hebben altijd het idee dat het ergens anders warmer, fijner, gezelliger of leuker is. Mijn buren hebben in Spanje gewoond, hadden altijd over hoe fantastisch het daar was, zijn daar weer naar toe verhuist en binnen 3 maanden weer terug. Spanje was net Nederland! Ik hoop voor het vrouwtje dat Paramaribo wel hetzelfde is gebleven en dat ze daar gelukkig wordt.
Mooi WE, Plato! Lijkt wel een verhaal gras is groener bij de buren. Maar is het ook waar. Ik mis wel dat gezellige, ontspannende van vroeger. Helaas voor velen is het maatschappelijk druk. Maar ja, ik denk dan vaak, is het nodig? Is het nodig om te haasten, is het nodig om alleen maar voor werk te leven zodat wij aan het levensstandaard van de maatschappij te kunnen voldoen?
Een goede WE om bij na te denken.
ik ga mee met haar jou dame uit paramaribo hier is het steeds broerder ba ba ba
Ach…Plato. Mijn moeder, van oorsprong een rasechte Groningse vrouw, ze voelt zich zo eenzaam tussen al haar lotgenoten. Wat ben ik blij dat ik nog steeds niet naar Kreta ben verhuisd….want ik vind het fijn om haar bij te staan in het zoeken naar ….
Een WE 300 die mij ( gek genoeg) inzicht geeft!
Ik begrijp die mevrouw wel. Ik heb jaren op de Antillen gewoond en voel soms hetzelfde. Mooie WE!
Ik denk ook dat Nederland verhardt, maar er zal een groot deel komen door de media. Ik geloof nog steeds dat er mensen zijn die de buitenlanders een warm hart toedragen. Al ben ik ook wel toe aan een beetje warmte.. maar dan die van de zon.
Mooie WE 300..
verhard… uiteraard zonder t…
Ondanks alle opgesomde negatieve zaken is Nederland in de wereld nog steeds een paradijs. Maar iedereen huilt momenteel mee met de wolven in het bos. Lijkt wel een hype. Ze weet natuurlijk best dat ze in Paramaribo moeilijker kan rondkomen dan hier. Dat ze door heimwee is overmand wil ze zichzelf niet toegeven en dan is afgeven op ons land natuurlijk een prima smoes.
Ja, warmer is het daar zeker! Ik denk dat ik ook maar mijn koffers pak!!!
Wat een waarheden zeg je daar weer in die laatste alinea die zo prachtig begint met:
“Nederland is vol, vooral van zichzelf”.
Ik zag net nog de een of andere engerd in “De slag om Nederland”. Het ging over de uitkleding van de (thuis)zorg en dat de rijken betere zorg kunnen krijgen dan de minder draagkrachtigen.
Hij zei met uitgestreken gezicht dat we moeten leren leven met die ongelijkheid.
En ja die Tagrijn, ja, die was het misschien wel die dat zei! (gr gr grapje)
Nederland is natuurlijk wel een paradijs maar wel steeds meer alleen voor de rijken.
Mooie WE heb je weer geschreven. Vol met waarheden die niet altijd even mooi zijn.
Ik ga mee, want in belgenland is het van hetzelfde.
Een hele mooie WE Plato! Ondanks mijn groene blaadjes deel ik haar frustratie over Nederland…..maar of Paramaribo veel beter is…..qua temperatuur zal het zeker zo zijn!
Wanneer wij gaan emigreren zullen we eerst heel vaak op vakantie moeten gaan om te onderzoeken waar het klimaat en de mentaliteit ons het beste past. Voor nu houden we het nog maar even bij het koele Nederland en komt er vanuit het koude Breda ook een WE.
http://musicinmind85.wordpress.com/2013/03/01/we-300-jagen/
zucht… wat kan jij toch mooi schrijven…
Mooi verhaal. Wat het weer betreft is het in Paramaribo absoluut een stuk beter maar ook daar is het niet meer wat het was. Ooit. Toen….